Ο αναγνώστης μας Α.Π. ήρθε σε επαφή μαζί μας για να βοηθήσουμε να βρεθεί ο ιδιοκτήτης ενός σκύλου που περιμάζεψε. Δημοσιεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της επιστολής που μας έστειλε, αφού έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει το ζώο.

«Κατ’ αρχάς να σας ενημερώσω ότι πολλές φορές έχω βοηθήσει αδέσποτο ζώο, από την απλή παροχή τροφής, τη σύντομη φιλοξενία, την υιοθεσία του, τον έλεγχό του από κτηνίατρο, μέχρι και αναγκαία επέμβαση λόγω τραυματισμού του και φιλοξενία έως την ανάρρωσή του.
Δεν είμαι μέλος κανενός φιλοζωικού συλλόγου. Δεν έχω ασχοληθεί με φιλοζωικούς. Δεν έτυχε. Συνεπώς, δε γνωρίζω τι προβλήματα έχουν και τι αντιμετωπίζουν καθημερινά. Φαντάζομαι ότι από το κράτος δεν υπάρχει χρηματοδότηση ή, αν υπάρχει, είναι ψίχουλα, οπότε ό,τι κάνουν το κάνουν τα μέλη με δικά τους έξοδα. Έτσι καταλαβαίνω ότι υπάρχουν και κάποια όρια αντοχής (οικονομικής; ψυχολογικής; όπως θέλετε πείτε το) των εθελοντών, όπως και περιορισμοί στην παροχή υπηρεσίας/έργου λόγω της μειωμένης ρευστότητας...
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα φιλοζωικό σύλλογο. Αφενός γιατί, όπως είπα, δε γνωρίζω τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν, αφετέρου γιατί κάνουν μια δουλειά που θα έπρεπε να κάνει το κράτος (όπως κάνουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη). Ούτε και είμαι αγανακτισμένος με κάποιο φιλοζωικό σύλλογο συγκεκριμένα. Εδώ δεν τα βάζουμε με κρατικές υπηρεσίες που πληρώνουμε και που δεν κάνουν ούτε το 50% της δουλειάς που θα έπρεπε να κάνουν, και θα τα βάλουμε με τους εθελοντές;!
Από εκεί και πέρα, και από όσο έχω πληροφορηθεί στις δυο - τρεις μέρες που ασχολούμαι έντονα με το θέμα (φιλοζωικών, διαχείριση αδέσποτων), υπάρχει μια διαμάχη τόσο μεταξύ των δύο φιλοζωικών που υπάρχουν στη Μυτιλήνη όσο και των Φιλοζωικών με το δήμο. Δηλαδή μια διαμάχη μεταξύ του χειροτέρου συνδυασμού αντιπάλων... Όλων όσοι μπορούν να βοηθήσουν για τη διαχείριση αδέσποτων/χαμένων ζώων.
Δεν μπορώ να ξέρω ποιος έχει δίκιο, ποιος άδικο, και ούτε θα ήθελα να κατηγορήσω κάποιον από τους εθελοντές, όπως είπα. Αν ήθελα να το κάνω γενικώς, θα έγραφα στα stray.gr, pets.gr, zoofilia.gr και σε άλλα παρόμοια sites και blogs περί ζωοφιλίας και όχι μόνο (παρακολουθώ και γράφω σε αρκετά fora) για να περιγράψω τα μαύρα μας τα χάλια τοπικά.

Τα μαύρα μας τα χάλια
»Όπου δείχνουμε ότι είμαστε ανίκανοι να συνεργαστούμε τοπική αυτοδιοίκηση - εθελοντικές οργανώσεις - απλοί αυτόνομοι εθελοντές, και να έχουμε ένα οργανωμένο σύστημα και ένα καλό αποτέλεσμα στο θέμα φιλοζωίας - διαχείρισης αδέσποτων (και όχι μόνο).
Όπου οι δρόμοι είναι και πάλι γεμάτοι αδέσποτα, ταλαιπωρημένα ζώα...
Όπου όταν κάποιος χάσει το ζώο του, δεν έχει ελπίδα να το βρει αν δεν παρατήσει τη δουλειά του και το σπίτι του για να πάρει τους δρόμους…
Όπου κάποιος που θέλει να βοηθήσει, δεν έχει τρόπο να το κάνει εύκολα και άμεσα... πέρα από μια δήλωση στην Αστυνομία.
Όπου δε φαίνεται να υπάρχει και η απαραίτητη θέληση να φτιάξει η κατάσταση... ένας - δυο άνθρωποι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στους φιλοζωικούς συλλόγους, άλλα και στους πολίτες. Σε τοπικό επίπεδο, υπάρχει μεγάλος βαθμός αναισθησίας τόσο σε ό,τι αφορά την προστασία και τη διαχείριση των ζώων, όσο και της φύσης γενικότερα. Δεν μπορεί συνέχεια κάποιοι να παρατάνε και κάποιοι να μαζεύουν, είτε αυτό είναι ζώα είτε σκουπίδια... Και ειδικά όταν αυτοί που μαζεύουν είναι εθελοντές...
Φανταστείτε να τα παρατήσουν και οι εθελοντές...
Δε συνεχίζω γιατί θα καταλήξουμε στο εμφανές έλλειμμα παιδείας που δημιουργεί πάνω από το 50% των προβλημάτων.

Βήματα ευθύνης
»Εγώ έκανα ό,τι θα ήθελα να κάνει και κάποιος άλλος που θα έβρισκε το ζώο που έχασα (εφόσον θα είχα κάνει το λάθος να μην του φοράω τουλάχιστον ταυτότητα με όνομα, τηλέφωνο κ.λπ.). 1) Εκανα δήλωση στην Ασφάλεια, 2) Πήγα το ζώο σε κτηνίατρο για έλεγχο για chip (δεν είχε), 3) Ήρθα σε επαφή με τους τοπικούς Φιλοζωικούς Συλλόγους, 4) Ήρθα σε επαφή και δημοσιεύτηκε άμεσα στο διαδίκτυο η εύρεση του σκύλου (δυστυχώς όχι σε τοπικό site). Είναι ένας φιλοζωικός στη Λέρο, ο οποίος ανταποκρίθηκε άμεσα (himairafound.wordpress.com) και έκανε upload το σχετικό, 5) Ήρθα σε επαφή με την εφημερίδα σας, 6) Εκανα αφίσες στον υπολογιστή με φωτογραφία του ζώου και σχετικό συνοδευτικό κείμενο για να τις κολλήσω σε σημεία της περιοχής που τον βρήκα και σε σημεία μαζικής προσέλευσης κόσμου.»

Τι θα γινόταν αν…
Τελικά ο ιδιοκτήτης του σκύλου βρέθηκε μετά και από επέμβαση του φιλοζωικού «Κιβωτός» και ο Α.Π. συνεχίζει:
«Οφείλω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στο Σύλλογο “Κιβωτός”, που αν και με μεγάλη καθυστέρηση βοήθησε στο να βρεθεί ο ιδιοκτήτης του σκύλου και να ηρεμήσω και εγώ οικογενειακώς... Γιατί και σκύλο έχουμε, και μικρό παιδί, και εργαζόμαστε, και ο χρόνος περιορισμένος. Και τις τελευταίες δύο μέρες με τη γυναίκα μου κάναμε βόλτα και τα δυο σκυλιά σε κοντινά μέρη με αυτό που βρήκαμε και μαζέψαμε το σκυλί, μήπως και το δει ο ιδιοκτήτης και το αναγνωρίσει. Και είχαμε και τη στενοχώρια τι θα γίνει εάν δεν το αναζητήσει κανείς...
Από τους Φιλοζωικούς μού είπαν και οι δυο ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για φιλοξενία. Από τη συνομιλία με την “Κιβωτό” κατάλαβα ότι υπάρχει η δυνατότητα βοήθειας στο θέμα υιοθεσίας. Εγώ θα μπορούσα να κρατήσω την σκυλίτσα για μια - δυο εβδομάδες, παραπάνω όχι όμως, καθότι έχω ήδη σκύλο και δεν τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους. Και πάλι καλά που είχα χώρο...
Αν δε βρισκόταν ο ιδιοκτήτης και αν δεν μπορούσα να βρω κάποιον να το υιοθετήσει ,τι επιλογές είχα...;
Κατ’ αρχήν θα την στείρωνα με δικά μου έξοδα, τουλάχιστον να μη μεγαλώσει το πρόβλημα.»

Προβληματισμοί:
Στη συνέχεια της επιστολής ο Α.Π. περιγράφει το πώς ανταποκρίθηκαν οι φιλοζωικοί στην επικοινωνία που είχε μαζί τους και κατανοεί τις δυσκολίες. Όμως προτείνει παρακάτω κάποιες λύσεις που καλό θα ήταν τόσο οι σύλλογοι όσο και ο δήμος να τις εξετάσουν προσεκτικά και να δώσουν τις απαντήσεις τους με έργα.
«Συμπέρασμα: Πρέπει τουλάχιστον να δημιουργηθούν κανάλια επικοινωνίας, όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να μεταφέρει το μήνυμά του άμεσα και εύκολα σε κάποιον που θα επεξεργαστεί το συντομότερο δυνατόν την πληροφορία και θα τη διοχετεύει στα σημεία που πρέπει. Είτε αφορά εύρεση, είτε απώλεια σκύλου, είτε αναφορά συμβάντος γενικά. Πρέπει και όσοι έχουν το πρόβλημα άλλα και όσοι θέλουν να βοηθήσουν να διευκολύνονται και όχι να δυσκολεύονται, τουλάχιστον στη διανομή της πληροφορίας.
- Kάνουν προσπάθειες οι φιλοζωικοί σύλλογοι να μαζέψουν χρήματα;
- Τα ζητούν με τον κατάλληλο τρόπο;
Είδα ιδιαίτερη ευαισθησία του κόσμου στο θέμα της ανακύκλωσης, φαντάζομαι θα υπάρχει παρόμοια με το θέμα φιλοζωικών - διαχείριση αδέσποτων, αν όχι μεγαλύτερη. Αρκεί να δημιουργηθούν κατάλληλα κανάλια/σημεία.
Μήπως η διοργάνωση κάποιων εκδηλώσεων με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για τη διαχείριση αδέσποτων θα είχε καλύτερο αποτέλεσμα από την απλή αναφορά ενός τραπεζικού λογαριασμού στα έντυπα και τα sites των Συλλόγων;
Και δεν πιστεύω ότι μπορεί να επικαλεστεί κανείς θέμα κρίσης για να στερηθεί 10 - 20 ευρώ... Εδώ τόσοι έδωσαν από 20 ευρώ να αγοράσουν μια σαχλαμάρα με το DVD, δε θα δώσουν για τα ζώα που ταλαιπωρούνται... τη στιγμή που μπορεί και το δικό τους ζώο να βρεθεί στην ίδια μοίρα;
Πιστεύω ότι πρέπει να αναζητήσουν βοήθεια από τον κόσμο σε τοπικό επίπεδο πρώτα και έπειτα από το κράτος.... Τι να ζητήσουν από το κράτος... Πότε έδωσε για να δώσει ειδικά τώρα;
- Είναι στελεχωμένοι σωστά, με αρμοδιότητες σε ενεργά άτομα;
- Υπάρχει προθυμία συνεργασίας γενικά ή πάλι κυριαρχεί το ελληνικό σύνδρομο του ποιος θα είναι πρόεδρος και ποιος θα φαίνεται; […]
Μιλάμε για εθελοντές και οι εθελοντές πρέπει να είναι ενωμένοι και όχι διασπασμένοι... Ας επικροτήσουμε την καλύτερη προσπάθεια λοιπόν και ας αγνοήσουμε τη μέτρια. Ούτως ή άλλως, στην πορεία υπερισχύει ο αποδοτικότερος.
Ίσως αναρωτηθείτε γιατί τα έκανα όλα αυτά... Γιατί έχασα πέρυσι το σκύλο μου άλλα - και απερισκεψία μου - δεν του φόραγα ταυτότητα. Θα μπορούσαν να τον χτυπήσουν αυτοκίνητα, να τον κλέψουν, να φάει φόλα, διάφορα... καταλαβαίνω λοιπόν πώς νιώθει κάποιος που χάνει το ζώο που αγαπάει, για το λόγο αυτό προσπαθώ να βοηθώ όσο μπορώ.
Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Και πάλι ευχαριστώ πολύ για τη διάθεση να βοηθήσετε και την άμεση ανταπόκριση.»