Την 97η επέτειο της απελευθέρωσής της γιόρτασε την Κυριακή 8 Νοεμβρίου η πόλη της Μυτιλήνης. Ταυτόχρονα τίμησε την παραδοσιακά μεγάλη γιορτή για το νησί, τη γιορτή των Ταξιαρχών, με τους χιλιάδες κυριολεκτικά εορτάζοντες κατοίκους στο νησί.
 
Επίκεντρο της γιορτής στην οποία την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και βουλευτής Λέσβου Νίκος Σηφουνάκης, το λιμάνι της Μυτιλήνης. Ύψωση της σημαίας στο Κάστρο της πόλης από το δήμαρχο Μυτιλήνης, Νάσο Γιακαλή, δοξολογία και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο στην πλατεία στο Κιόσκι και τέλος η μεγάλη παρέλαση στο λιμάνι.
Στο φετινό εορτασμό ιδιαίτερη λαμπρότητα προσέδωσε ο κατάπλους του αρματαγωγού του Πολεμικού Ναυτικού «Ρόδος». Στο πλοίο επέβαιναν ο Μυτιληνιός υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Δημήτρης Παπαγιαννίδης και η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού. Το Σάββατο το μεσημέρι, δόθηκε δεξίωση επί του πλοίου, ενώ στο πλοίο επιτράπηκε η επίσκεψη πολιτών.
Ιδιαίτερη λαμπρότητα, τέλος, στην παρέλαση προσέδωσε και η συμμετοχή αγήματος της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού.


Λυκόπουλα του 3ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Μυτιλήνης στο κατάστρωμα του αρματαγωγού «Ρόδος»

Στο Πλωμάρι
Με μια παράγραφο από το περίφημο σύγγραμμα του ιστορικού αναλυτή Έρικ Χομπσμπάουμ, «Η εποχή των άκρων - Ο σύντομος εικοστός αιώνας 1914-1991», εισήγαγε το θέμα της επετειακής εκδήλωσης για τα Ελευθέρια της Λέσβου, που πραγματοποιήθηκε στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής, στην αίθουσα της «Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος», ο πρόεδρός της, Ξενοφών Μαυραγάνης.
«Η καταστροφή του παρελθόντος, ή μάλλον των κοινωνικών μηχανισμών που συνδέουν τη σύγχρονη εμπειρία μας, με την εμπειρία των προηγούμενων γενιών, αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αλλόκοτα φαινόμενα προς τα τέλη του 20ού αιώνα. Οι περισσότεροι νέοι σήμερα μεγαλώνουν σ’ ένα κλίμα διαρκούς παρόντος, χωρίς καμμιά οργανική σχέση με το δημόσιο παρελθόν της εποχής που ζουν. Στα τέλη της δεύτερης χιλιετηρίδας, το γεγονός αυτό κάνει τους ιστορικούς, δουλειά των οποίων είναι να ενθυμούνται ό,τι οι άλλοι ξεχνούν, πιο χρήσιμους από ποτέ άλλοτε. Όμως, γι’ αυτόν το λόγο οι ιστορικοί πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από απλοί χρονικογράφοι, επιφορτισμένοι να υπενθυμίζουν ή να συλλέγουν και να επεξεργάζονται τα στοιχεία και γεγονότα, μολονότι αυτό αποτελεί μια από τις αναγκαίες λειτουργίες τους», υπογράμμισε ο ομιλητής, για να τονίσει τη λανθασμένη αντίληψη των νέων που ταυτίζουν ανάλογες εκδηλώσεις με εθνικιστικές ή πατριδοκαπηλικές εκδηλώσεις. Κι αυτό γιατί η μελέτη και προβολή της ιστορίας, όπως αυτή καταγράφηκε στα μέσα της εποχής, δεν είναι προπαγάνδα και διαφώτιση, ώστε να τη φοβούνται και να την αποφεύγουν οι νέοι.
Στη συνέχεια ανέγνωσε το ιστορικό κείμενο του Πλωμαρίτη πολιτικού Μαλλιάκα Λαίλιου, που υπήρξε μέλος του Κομιτάτου που επικοινώνησε με το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, δίνοντάς του πληροφορίες για την κατάσταση των τουρκικών στρατευμάτων και καλώντας τον να επισπεύσει την απελευθέρωση του νησιού. Η παρουσίαση του ιστορικού ντοκουμέντου συνοδευόταν από φωτογραφίες, ζωγραφιές και κείμενα της εποχής, από τη συλλογή του μέλους του Δ.Σ. Γιώτη Φρυδά.