Στο προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε γενικά στη μαστίτιδα, τα αίτια και τους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου. Σήμερα θ’ αναπτύξουμε τα είδη της μαστίτιδας.

α) Οξεία μαστίτιδα: Εμφανίζεται ξαφνικά, το μαστάρι παρουσιάζει πρήξιμο και το έκκριμα είναι καστανό-κοκκινωπό και λίγο αργότερα είναι αφθονότερο και πυώδες. Η κατάσταση του ζώου συχνά διαταράσσεται και συχνά το ζώο πεθαίνει αν δε ληφθούν μέτρα. Εμφανίζεται συχνότερα μετά τη γέννα, σπάνια στο τέλος της γαλακτικής περιόδου.
β) Χρόνια μαστίτιδα: Πρόβλημα στα κοπάδια και συχνότερα ύστερα από τον απογαλακτισμό. Συνήθως διαφεύγει της προσοχής του κτηνοτρόφου και μόνο την επόμενη γαλακτική περίοδο διαπιστώνει ότι το μισό μαστάρι είναι ατροφικό και δεν παράγει γάλα. Στην ψηλάφηση διαπιστώνεται ότι το κατώτερο τμήμα του μαστού είναι σκληρό και ένας σχηματισμός σα σχοινί κατεβαίνει προς τη θηλή. Από τη θηλή βγαίνει παχύρρευστο πύο.
γ) Γαγγραινώδης μαστίτιδα: Από τα σοβαρότερα προβλήματα ενός κοπαδιού, γιατί εκτός τη γαλακτοπαραγωγή κινδυνεύει και η ζωή των ζώων. Τα υπεύθυνα μικρόβια μπαίνουν από τη θηλή (κακή χρήση αμελκτικών μηχανημάτων, ακάθαρτα χέρια αμελκτή, κακή υγιεινή του στάβλου κ.λπ.) και προκαλούν έντονη λοίμωξη στο ζώο. Το ζώο παρουσιάζει έντονη κατάπτωση, πυρετό και συχνά πεθαίνει.
δ) Μαστίτιδα από βρουκέλλες: Κατά κανόνα συμπτώματα μαστίτιδας από βρουκέλλες δεν παρατηρούμε. Το γάλα, όμως, των προσβλημένων ζώων είναι μολυσμένο και επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Ζώα που έχουν προσβληθεί από βρουκέλλα, πρέπει να απομακρύνονται από την εκτροφή (υποχρεωτική σφαγή).
ε) Λοιμώδης αγαλαξία (Παρμάρα): Στην Ελλάδα είναι πολύ συχνή και προκαλεί μεγάλες ζημιές από τη διακοπή της γαλακτοπαραγωγής, στις αίγες περισσότερο και λιγότερο στα πρόβατα.
Αίτια: Το μυκόπλασμα της αγαλαξίας, το οποίο μολύνει τα ζώα και τελικά εντοπίζεται στο μαστό, στις αρθρώσεις, στο μάτι (επιφυκίτιδα, κερατίτιδα). Συχνά προκαλεί αποβολές (πρόωρος τοκετός - λιποβαρή νεογέννητα), νευρικά συμπτώματα (μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, πνευμονίες, οιδήματα). Η μαστίτιδα από μυκοπλάσματα εμφανίζεται με απότομη διακοπή της γαλακτοπαραγωγής. Ο μαστός βγάζει λίγο γάλα, κίτρινο, αλμυρό ή πικρό, με πήγματα. Αφήνει κατακάθι (ίσως και αιμορραγικό). Η γενική κατάσταση του ζώου δεν επηρεάζεται. Η γαλακτοπαραγωγή επανέρχεται την επόμενη χρονιά, παρέμεινε όμως μολυσμένο για επτά μήνες περίπου.
Η μετάδοση γίνεται από το γάλα και στο οξύ στάδιο από όλες τις εκκρίσεις και απεκκρίσεις του ζώου. Γι’ αυτό τα μολυσμένα ζώα και κοπάδια πρέπει να απομονώνονται.
Τα εμβόλια έχουν αποτέλεσμα όσο πιο γρήγορα γίνονται μετά την εμφάνιση των κρουσμάτων και όταν η θρεπτική κατάσταση του κοπαδιού είναι καλή. Αν εμφανιστεί η νόσος, πρέπει να γίνεται κάθε έξι μήνες μέχρι να εξαφανιστεί από το κοπάδι και στη συνέχεια κάθε χρόνο.
Πηγή: http://kthnotrofia.pblogs.gr

* Η Μαρία Πέρρου και ο Γιώργος Παλαιολόγος είναι κτηνίατροι του Κτηνιατρικού Κέντρου.