Πέρασε και ο Δεκαπενταύγουστος, το Πάσχα του καλοκαιριού, που συνηθίσαμε να λέμε. Οι τηλεοράσεις συνέθεσαν τις δικές τους τραγωδίες για τον συνωστισμό, τα χαλασμένα πλοία, την έλλειψη εισιτηρίων, τα μελτέμια που χαλούσαν την καλή διάθεση των προσκυνητών-διασκεδαστών, δεν ξέρω ακριβώς τι πρέπει να προηγηθεί, ανακατεύοντάς τα με λίγη γρίπη, πολλή εκλογολογία, όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης, που κάθε μέρα την ονειρεύονται, και γενικώς σερβίροντας ένα ποτ πουρί, που μόνο οι τηλεοπτικώς διεστραμμένοι και πάσχοντες από αφόρητη μοναξιά, μπορούν πια να παρακολουθούν.
Εγώ ως ταπεινός παρατηρητής των καθημερινών φαινομένων, σταματώ και σημειώνω τρία περιστατικά, χαρακτηριστικά, κατά τη φτωχή αντίληψή μου, της σημερινής μας κοινωνίας.
Το πρώτο:
Γιορτή της Παναγίας και ο κόσμος της περιφέρειας Πλωμαρίου, όσος δεν μετακομίζει στην Αγιάσο, βασικό κέντρο πανηγυρισμού του νησιού, φτάνει πρωί πρωί στο Μεγαλοχώρι να προσκυνήσει τη χάρη της. Ανύπαρκτη η επίσημη εκπροσώπηση, πλην του προέδρου του τοπικού συμβουλίου, αλλά πολύς ο κόσμος, που απολάμβανε τη δροσιά του πρωινού, στον ευρύχωρο αυλόγυρο της Παναγίας. Λιγότεροι οι παρακολουθούντες την, εντός,  ιεροτελεστία, αλλά μετά στην καθιερωμένη περιφορά της εικόνας, παρόντες όλοι. Αδιάφοροι ή συνδιαλεγόμενοι με τους διπλανούς τους, πάντως σχημάτιζαν ένα μικρό ευδιάκριτο ποταμάκι, που ακολουθούσε την εικόνα της Παναγίας, υποβασταζόμενη από τρεις ντόπιους φιλέορτους.
Μισή ώρα αργότερα, η εικόνα επέστρεφε στην εκκλησία, με μόνη συνοδεία τον παπά, τον ψάλτη και δύο από τους τρεις φέροντες. Ο τρίτος την είχε κοπανήσει. Μαζί με τους άλλους που έσπευσαν να ακροβολιστούν στα γύρω καφενεία, για να προλάβουν να σερβιριστούν. Θυμίζοντάς λίγο την αναστάσιμη λειτουργία, που την παρακολουθούν ελάχιστοι των ελαχίστων πιστών, των υπολοίπων ευφραινομένων, γύρω από το πλούσιο τραπέζι, που έτσι κι αλλιώς δεν το στερήθηκαν, κατά  τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Το δεύτερο:
Την επομένη της Παναγίας, μεγάλο γλέντι στο Παλαιοχώρι. Νέοι κάτοικοι του χωριού με φίλους τους από Θεσσαλονίκη και Αθήνα, έπαιζαν μουσικές  έχοντας συγκεντρώσει πολύ κόσμο. Φίσκα τα καφενεία της πλατείας, πατείς με πατώ σε, σ’ όλο το κέντρο του χωριού. Χοροί και τραγούδια. Γνωστός ιδιοκτήτης καφενείου, διαμαρτυρηθείς για «τα κονδύλια που φαγώθηκαν» στη διοργάνωση του συνεδρίου «Νεοελληνικός διαφωτισμός. Η περίπτωση του Βενιαμίν Λεσβίου», «ενώ ο κόσμος πεινάει», τρομαγμένος από την πληθώρα των πελατών που απαιτούσαν εξυπηρέτηση, προφανώς για να κορέσουν την ακατασίγαστη πείνα τους, έκλεισε το μαγαζί του και πήρε τα όρη και τα βουνά, εγκαταλείποντας τους υποψήφιους  διασκεδαστές  στα κρύα του λουτρού. Οπότε κατέκτησε το δικαίωμα, να διαμαρτύρεται για λογαριασμό του κόσμου που πεινάει.
Το τρίτο:
Δυο νέα ζευγάρια με μικρά παιδιά, νοίκιασαν για αρκετές μέρες, δωμάτια στην παραλία του Αγίου Ισιδώρου για τις διακοπές τους. Δωμάτια ωραία, ευρύχωρα, με δικό τους λουτρό και κουζίνα. Αυτονόητη η ανάγκη της τελευταίας, για την παρασκευή των μικρογευμάτων των βρεφών, αφού οι ίδιοι έτρωγαν στα εστιατόρια της περιοχής. Πέρασαν οι μέρες χωρίς ουσιαστικά προβλήματα, εκτός από κάποιες περίεργες παρατηρήσεις των τουριστικών επιχειρηματιών, που τους ενοχλούσαν οι φίλοι των ενοίκων τους, τα παιδάκια που έπαιζαν στην άμμο και άλλα αντιμετωπίσιμα. Κι έφτασε η ώρα της πληρωμής και του αποχωρισμού. Οπότε η ιδιοκτήτρια ζήτησε διαφορετική τιμή απ’ τη συμφωνημένη. Με το εξής εξωφρενικό δικαιολογητικό: «Κάνατε μεγάλη χρήση της κουζίνας και λόγω των παιδιών σας, μπαινοβγαίνατε κάθε λίγο στο δωμάτιο, με αποτέλεσμα τη φθορά της πόρτας». Φυσικά τα ζευγάρια δεν υπέκυψαν στην αδιανόητη απαίτηση και φυσικά θα το σκεφθούν πολύ να ξανάρθουν στο Πλωμάρι.
Έτσι για να καταρρέουν οι ανατροφοδοτούμενοι μύθοι.