Το πρόβλημα φάνηκε την επομένη των εκλογών του Οκτωβρίου 2004 ή αν θέλετε, αμέσως μετά τις δημαιρεσίες του Ιανουαρίου 2005, οπότε άρχισε η θητεία της νέας δημοτικής αρχής.
Ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι οι σχέσεις και η συνεργασία των δύο αντιδημάρχων (Γιάννη Ξανθούλη και Παναγιώτη Ψαρρά) δεν ήταν απρόσκοπτη, για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για το προβάδισμα στη διαχείριση των μεγάλων θεμάτων του Α΄ αντιδημάρχου, αν και τέτοιος τίτλος τυπικά δεν υπάρχει. Αυτό το προβάδισμα πάντως υπογραμμιζόταν και από το γεγονός ότι πρόεδρος της δημαρχιακής επιτροπής, του κατ’ εξοχήν βουλητικού οργάνου, είχε ορισθεί ο κ. Ξανθούλης, αντί του δημάρχου. Πανελλήνια πρωτοτυπία, όπως εύστοχα παρατήρησε η αντιπολίτευση.
Ο δήμαρχος Δημήτρης Βαρβαγιάννης, που βίωνε την κατάσταση, τη διασκέδαζε, θα μπορούσε να πει κανείς, πάντως δε φαινόταν να ανησυχεί.
Σχεδόν ολόκληρος ο δήμος και πάντως οι κυριότεροι τομείς του (τεχνικές υπηρεσίες, οικονομικά, προγράμματα) λειτουργούσαν και λειτουργούν κάτω από την μπαγκέτα του αντιδημάρχου Ξανθούλη, με το δήμαρχο απλώς να προΐσταται, κατά το προηγούμενο (τηρουμένων των αναλογιών) του Ανδρέα Παπανδρέου, που απλώς προήδρευε.
Κατά την πρώτη διετία της δημαρχίας Βαρβαγιάννη, μετά το πρώτο διάστημα της νικηφόρας ευφορίας, κανένα σημαντικό έργο υποδομής δε φαίνεται να έχει προγραμματισθεί ή να σχεδιάζεται. Η όλη δραστηριότητα έχει περιορισθεί στην τσιμεντόστρωση κάποιων αγροτικών δρόμων και στην εφαρμογή μικρού τμήματος του νέου πολεοδομικού σχεδίου, που έχει ολοκληρωθεί - τουλάχιστον ως προς το γραφειοκρατικό του μέρος - από την προηγούμενη δημοτική αρχή. Του οποίου, όμως, η εφαρμογή καθυστερεί, αφού ο δήμος δεν είναι διατεθειμένος να καταβάλει τα ποσά που οφείλει από ρυμοτομήσεις και απαλλοτριώσεις, αξιώνοντας όμως να εισπράξει τα αντίστοιχα ποσά που του οφείλονται από τους δημότες.
Τη στιγμή που καθημερινά τα αυτοκίνητα αυξάνονται ιλιγγιωδώς, χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων δεν έχει εξευρεθεί και η προσπάθεια για την αξιοποίηση της έκτασης στην παραλία του Ταρσανά, πίσω από τα διατηρητέα βιομηχανικά κτήρια, έχει σταματήσει.
Παρ’ όλο που το μισό σχεδόν Δημοτικό Συμβούλιο μετακινείται μεταξύ Πλωμαρίου - Μυτιλήνης, καμμιά διεργασία δε φαίνεται να υπάρχει σχετικά με τη βελτίωση του βασικού αυτού άξονα, ούτε βέβαια για το τμήμα του εγκαταλελειμμένου τμήματος της περιοχής της Λαγκάδας.
Η λιμνοδεξαμενή του Σεδούντα παραμένει στα αζήτητα, καθώς και οι δρόμοι Αγιάσου - Μεγαλοχωρίου και Μελίντας - Βατερών.
Η πολιτιστική δραστηριότητα ακολουθεί την πεπατημένη, χωρίς κάτι το καινούργιο, περιοριζόμενη κυρίως στα γλέντια του καλοκαιριού και τις θρησκευτικές τελετές που οργανώνονται από τους ιερείς. Το Πολύκεντρο με το εκεί Κέντρο Νεότητας, καθώς και η Δημοτική Βιβλιοθήκη παραμένουν ερμητικά κλειστά. Το Λαογραφικό Μουσείο λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι, ενώ το προοριζόμενο για ναυτικό μουσείο κτήριο καταρρέει χωρίς κανένα σχέδιο και προοπτική. Για το τελευταίο η αρμόδια τεχνική υπηρεσία του δήμου, που πνίγεται στη δουλειά, όπως λέγεται, δε γνωρίζει αν το αίτημα του δήμου για κήρυξή του ως διατηρητέου έχει γίνει δεκτό ή όχι από την αρμόδια υπηρεσία του άλλοτε υπουργείου Αιγαίου.
Σημαντικό ζήτημα, που έχει σχέση και με την υγεία των κατοίκων, αλλά και με τον τουρισμό, αποτελούν οι βαριές βλάβες του βιολογικού καθαρισμού, το έργο του οποίου υποβοηθούν δύο αντλίες που από την εκβολή του ποταμού Σεδούντα απορρίπτουν τα λύματα στη θάλασσα, επαναφέροντας ουσιαστικά τη λειτουργία των υπονόμων.
Κατά την αλλαγή των ρόλων για τη δεύτερη και τελευταία διετία, χωρίς να μεταβληθούν πολλά πράγματα, προκλήθηκαν αντιπαραθέσεις, δύσκολα θεραπευόμενες.
Ο αντιδήμαρχος Παναγιώτης Ψαρράς μετατέθηκε στην προεδρία της Δημοτικής Επιχείρησης που θα έχει τη διαχείριση των πολιτιστικών, η πρόεδρος της επιχείρησης, Λίτσα Τυροπώλη, που είχε το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», εξελέγη πρόεδρος του Δ.Σ. και ο μέχρι τότε πρόεδρος, Γιάννης Γωγούσης, ορίσθηκε αντιδήμαρχος, αποψιλωμένος όμως από τα πολιτιστικά και, όπως ο ίδιος λέει, με εντελώς περιορισμένα καθήκοντα. Τα οποία αρνήθηκε να αναλάβει, θεωρώντας εαυτόν υποβαθμισμένο.
Η κρίση σοβούσε, παραμένοντας στο επίπεδο των ψιθύρων, μέχρι που στις 25 Φεβρουαρίου ο κ. Γιάννης Γωγούσης, με δηλώσεις του στα «Αιολικά Νέα», εξήγησε ότι δεν επιθυμεί να γίνει «Φιλιππινέζα» και ότι ο δήμος Πλωμαρίου δε χρειάζεται δεύτερο αντιδήμαρχο, ίσως ούτε δήμαρχο, αφού τους ρόλους καλύπτει ο αντιδήμαρχος κ, Ξανθούλης.
Και σ’ αυτήν τη φράση συμπυκνώνεται η ουσία της κρατούσας κατάστασης. Η επιτυχής προσπάθεια ενός ανθρώπου να κινεί τα νήματα μιας δημοτικής αρχής, από τη δεύτερη γραμμή μάχης, χωρίς να θέλει τον τίτλο του δημάρχου, αλλά στην ουσία να παίζει το ρόλο του. Χωρίς κανένα ορατό, σπουδαίο, θεμελιακό για τον τόπο αποτέλεσμα.
Γιατί αυτή είναι η πορεία όταν οι διάφορες εξουσίες κατακτώνται, όχι με βάση συγκεκριμένα προγράμματα, σχέδια και οράματα, αλλά απλώς για την εκπόρθηση και την ανατροπή των αντιπάλων. Που κι αυτοί με το ίδιο σκεπτικό και την ίδια λογική διαχειρίστηκαν την εξουσία ή επιδιώκουν να τη διαχειριστούν.
Επιμένοντας στη στασιμότητα, που σα σκουλήκι κατατρώει τις σάρκες της χώρας και της κοινωνίας μας.

4.3.2009