Κείμενα - Επιμέλεια: Μαρίζα Ντεκάστρο
Εικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αθήνα 2009, σελ. 120

Ένα ημερολόγιο με όμορφες εικόνες και αναμνήσεις ενός κοριτσιού από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Το ημερολόγιο βασίζεται στο βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο «Τα χρόνια πέρασαν... οι σελίδες γέμισαν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» και περιλαμβάνει αρχειακό φωτογραφικό υλικό (ΕΛΙΑ).
Να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τις αναμνήσεις της μαθητικής ζωής:
«(17 Απριλίου 1910)
Ο κύριος Βορίτσης, ο καθηγητής των Αρχαίων, ήταν άτυ­χος φέτος. Μόλις εμφανίστηκε ο Διευθυντής με τον Επιθεω­ρητή Μέσης Εκπαίδευσης. ο κύριος Βορίτσης άφησε τον αγα­πημένο του μαύρο χάρακα, με τον οποίο δείχνει στον πίνακα, και έβαλε κι έβγαλε τα ματογυάλια του νευρικά δυο τρεις φο­ρές. «Χαίρετε, κύριε Επιθεωρητά», του είπε. «Ποια μαθήτρια επιθυμείτε να εξετάσετε;» Και προτού προλάβει ο Επιθεωρητής να ανοίξει το στόμα του, ο κύριος Βορίτσης έδειξε μια μα­θήτρια. «Ας εγερθεί η Αντωνοπούλου. Ποιος είναι ο Παρα­κείμενος του ρήματος ομνύω; Εύγε, θαυμάσια, παιδί μου. Ποιο είναι το ποιητικό αίτιο στο κείμενό μας. Ποία θα επιθυμούσε να μας το ειπεί: Έλα, παιδί μου εσύ. Εύγε!...» (Οι δύο που ρώτησε είναι οι καλύτερες της τάξης μας).
Η αγωνία πέρασε όταν χτύπησε το κουδούνι. Ο κύριος Βορίτσης εισέπραξε τον θαυμασμό του Eπιθεωρητή, σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του κι εμείς βγήκαμε στο προαύλιο.»