Φιλομήλα Βακάλη - Συρογιαννοπούλου
Εικόνες: Θόδωρος Συρογιαννόπουλος
Εκδόσεις Άγκυρα
Αθήνα 2008, σελ. 32 (για παιδιά από 6 ετών)

Κάποτε ήταν δέντρο ζωντανό και καταπράσινο, ρόμπολο καμαρωτό!
Για τις ανάγκες τους, οι άνθρωποι μια μέρα το έκοψαν. Το βασανίζει ο πόνος του ξεριζωμού, η νοσταλγία και η ανάγκη για επικοινωνία.
Μόνο κι έρημο ζητάει παρηγοριά. Ώσπου μια μυγδαλιά που ανθεί στο διπλανό περιβόλι, του κλέβει την καρδιά.
Κάποτε τραβούσε πάνω του όλα τα βλέμματα. Τώρα, μόνο κι έρημο, μετράει τις ώρες από τη μιαν αυγή ως την άλλη, γυρεύοντας μια στιγμή αγάπης και προσοχής. Ξεκομμένο από τις ρίζες του, περιμένει κάποιο θαύμα... Αχ αυτή η αμυγδαλιά! Αν είχε τα κλαδιά του, θα μπορούσε και να την αγγίξει. Κοντούλα, φουντωτή, από την ώρα που την αντίκρισε, τον περασμένο χειμώνα, ολόλευκα ντυμένη, έχασε το μυαλό του.
Μια τρυφερή ιστορία αγάπης, αλληγορική, γεμάτη καημό και προσμονή. Μια ιστορία για τις αξίες της κατανόησης και της επικοινωνίας.