Σε ένα σύμπαν όπου η ροή και η αλλαγή είναι θεμελιώδη στοιχεία, η στασιμότητα είναι η έκφραση του νεκρού.
Η στασιμότητα επιφέρει την κατάθλιψη, που έχει τις ρίζες της στο γεγονός ότι οι άνθρωποι παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, καταλήγοντας στην αυτολύπηση: στην αδιαίρετη σχέση τους με το τίποτα - την ανυπαρξία.
Σ’ αυτό συμβάλλουν και οι απαίσιοι μορφασμοί των οπισθίων της κοινωνίας, που μέσω των παραδόσεών της και των παρεπόμενών της, μετασχηματίζουν τις οντότητες σε εντελώς απαράδεκτες ταυτότητες σκότους, ανίκανες να μεταλάβουν το απέριττο μυστικό του μακαρίου σύμπαντος.
Επίσης, το άγνωστο χρησιμοποιείται τεχνηέντως για να επιβάλλει υπακοή στην κλίμακα του χώρου και να φυλακίσει στο κελί του χρόνου αλλοτριωμένες μονοδιάστατες συνειδήσεις - τα θύματα αυτής της κυρίαρχης κατάστασης και συνθήκης.
Κι έτσι, η απλοϊκή συνείδηση δεν ασχολείται παρά με απλοϊκά φαινόμενα και η δίψα για υλικές κατακτήσεις καθίσταται ακόρεστη.
Η μνήμη και η συνήθεια είναι τα χαρακτηριστικά των εκ του χρόνου ασθενούντων.
Με αναστατωμένο ψυχισμό, σε διαρκή άμυνα και επίθεση, άγρυπνοι και οδυνηρά ανίκανοι να χαλαρώσουν το βασανισμένο σώμα, μέσα σε θύελλα παγερής αγωνίας, απελπισμένοι από το συνεχές φυλλορρόημα της προσωπικότητας, με τα σύμβολα της ερημιάς στο μέτωπο και στα μάτια, τον καθρέπτη με τις σκιές του προδιαγεγραμμένου μέλλοντος…
… Μια  ζωή που μοιάζει με το γύρισμα των φύλλων ενός λευκώματος με φωτογραφίες και το ρηχό πηγάδι της γεμάτο παυσίπονα θανάτου.
- Φίλε μου, γιατί είμαστε δυστυχισμένοι;
- Διότι πρέπει να είμαστε!
- Όχι, καλέ μου, οφείλουμε να μην είμαστε.
Γνωρίζω πως έχεις στο νου τη φτώχεια, την πείνα, την ασχήμια, τον απανθρωπισμό, την πνευματική και ηθική διολίσθηση που ασκούν βία και καταδυναστεύουν τη ζωή και προτιμάς να κοιτάς τις πολύχρωμες πόλεις που οικοδομούν οι αυθαιρεσίες των συννέφων. Όμως γύρε το κεφάλι στο πλάι, όπως η εσπέρα κατά πώς συλλογιέται κοιτάζοντας κατάματα το παρελθόν της ημέρας και με την απελευθερωτική γεύση της ίδιας της ζωής στη γλώσσα, ανακάτευσε στην πλεύση του θανάτου τα απαράμιλλα ρόδα της εντελούς ελευθερίας και βίωσε τη θερμή κραυγή σου σαν εκπρόσωπο της φαντασίας του ουρανού.
Τώρα είσαι το τραγούδι άνθρωπος του νέου σου φίλου: Του εαυτού σου.