Οι νέες εξελίξεις που δρομολογούνται στο ποδόσφαιρο, αλλά και γενικά στο χώρο, με κάνουν να πάρω ανοιχτά θέση και να πω την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που υπάρχει και στο δικό μας χώρο, το λεσβιακό, όπου το καλοκαίρι θα είναι πολύ καθοριστικό.
Ξεκινώ από τον Αιολικό του οποίου ο στόχος της παραμονής και της καλής πορείας με νέο νεανικό υλικό πέτυχε. Η οικονομική αδυναμία όμως που υπάρχει, είναι φανερή. Η νυν διοίκηση κάτω από το βάρος αυτό, αλλά και των νέων δεδομένων, αδυνατεί να συνεχίσει και δε θέλει να στεγνώσει τις τσέπες της σε ανυπόληπτες κατηγορίες με πολύ παρασκήνιο. Το όνομα βαρύ σαν ιστορία τού ΑΙΟ, με τα προβλήματα που τον ταλανίζουν και το δυσοίωνο μέλλον του να μας κάνουν να πιστεύουμε πως δύσκολα θα αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις.
Η ΑΕΛΚ, πάλι, χωρίς το όνομα και την ιστορία του Αιολικού στις εθνικές κατηγορίες, έκανε την υπέρβαση, αλλά και για αυτήν το μέλλον είναι δυσοίωνο. Πρωταθλητισμός με γήπεδο μίας κερκίδας 500 ατόμων και με δηλωμένα εισιτήρια 200 δε γίνεται. Ο στόχος που έβαλε φέτος, κινδύνεψε από την εσωστρέφεια που αναδύθηκε στη διάρκεια της προσπάθειας και από ερασιτεχνικούς χειρισμούς. Όμως, το χαρτί που λέγεται Μιχαλάκης δεν πρέπει να καεί. Βέβαια και αυτός θα πρέπει να αποδείξει πως η όλη ενασχόλησή του με την ομάδα έχει βάθος και δεν αποτελεί απλά έναν εγωισμό. Με την παρούσα κατάσταση, όμως, από το Μιχαλάκη εξυπηρετούνται οι ποδοσφαιρικοί αυλικοί του, οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές-κόλακες, που θεωρούν το μεγαλομέτοχο την κότα με τα χρυσά αυγά.
Για μένα η Ε.Π.Σ.Λ. πρέπει για μία ακόμη χρονιά να προσφέρει υπό το βάρος των νέων εξελίξεων και να παίξει και αυτή ουσιώδη ρόλο συνέχισης του ποδοσφαίρου προς τα έξω, συμμορφούμενη επάνω στον ποδοσφαιρικό «Καλλικράτη» των αλλαγών, των αναδιαρθρώσεων και των οικονομικών δεδομένων.
Η διαιτησία, πάλι, θα πρέπει να τα βρει στο εσωτερικό της, να ισχυροποιηθεί και να αποκτήσει ταυτότητα προς τα έξω, αλλά και εδώ χωρίς έριδες. Χωρίς μίση και πάθη και κυρίως χωρίς ιδιοτέλεια.
Η ποδοσφαιρική υποδομή των σωματείων μας θα πρέπει να βελτιωθεί και να οργανωθεί ώστε να μπορεί να φτάσει τα καλοπληρωμένα ιδιωτικά κλαμπ ποδοσφαίρου, που αυτήν τη στιγμή φαντάζουν ασυναγώνιστα.
Οι παράγοντες, τέλος, που πληρώνουν, θα πρέπει και αυτοί να απλώνουν τα πόδια τους ανάλογα με το πάπλωμα. Να μην είναι απαιτητικοί από το σύστημα των νέων εξελίξεων χωρίς να έχουν την οικονομική σιγουριά.