Πριν από μερικούς μήνες το δράμα μιας πολυμελούς οικογένειας, που ζούσε σε συνθήκες βίας από το σατράπη πατέρα ο οποίος αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, και η δημοσιοποίησή του από τις σελίδες του «Ε», συγκλόνισε την κοινωνία της Μυτιλήνης. Ήταν τότε το ενδιαφέρον των καθηγητών στο γυμνάσιο όπου πήγαιναν τα δυο μεγαλύτερα από τα έξι παιδιά, που προκάλεσε την επέμβαση της Αστυνομίας και κοινωνικών λειτουργών, οι οποίοι διαπίστωσαν το μαρτύριο της αλλοδαπής μητέρας και των παιδιών. Η σύλληψη του πατέρα και η απομάκρυνση της οικογένειας από το σπίτι ήταν μόνο η αρχή. Μέσα σε λίγους μήνες, η οικογένεια αυτή είδε τη ζωή της ν’ αλλάζει και μια μεγάλη αγκαλιά από φορείς αλλά και επώνυμους και ανώνυμους πολίτες να ανοίγεται για αυτούς.

Μετά τη σύλληψη του 48χρονου πατέρα στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, ο οποίος μεταφέρθηκε στην Ψυχιατρική Κλινική του Κορυδαλλού, η 38χρονη μητέρα έπρεπε να συντηρεί ολομόναχη τα έξι παιδιά της, με μόνο εισόδημα τα δυο επιδόματα πολυτεκνίας και πρόνοιας που λαμβάνει. Η ίδια δεν μπορεί να εργαστεί καθώς πρέπει να φροντίζει τα μικρότερα παιδιά της οικογένειας, ηλικίας πέντε και δυόμισι ετών.

Ό,τι άλλο χρειασθούν
Η αποκάλυψη του δράματος μέσα στο οποίο ζούσε εδώ και χρόνια η οικογένεια, έγινε και η αρχή για ν’ αλλάξει ριζικά η ζωή τους και να μπορούν σήμερα πλέον να χαμογελούν ξανά. Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος διέθεσε διαμέρισμα που ανήκει στην Εκκλησία για την οικογένεια και αμέσως ξεκίνησαν εργασίες για την επίπλωση και διαμόρφωσή του. «Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Έχουμε πει στους αρμόδιους φορείς ότι είμαστε στη διάθεσή τους για να βοηθήσουμε και σε ό,τι άλλο χρειαστεί», δήλωσε στο «Ε» ο Μητροπολίτης.
Στο παλιό σπίτι τους τα παιδιά δεν είχαν κρεβάτια, παρά μόνο λίγα έπιπλα. Όλη η οικογένεια κοιμόταν στο πάτωμα, ενώ η αλλοδαπή μητέρα κατάφερνε με τα λιγοστά μέσα που διέθετε να κρατάει το σπίτι καθαρό και τα παιδιά της φροντισμένα.

Και έπιπλα…
Η Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου Μυτιλήνης ανέλαβε όλο το συντονισμό της δουλειάς που έπρεπε να γίνει για το νέο ξεκίνημα της οικογένειας. Η ανταπόκριση του κόσμου, όμως, στην προσπάθεια αυτή ήταν συγκινητική. «Ο Εμπορικός Σύλλογος Μυτιλήνης από την πρώτη στιγμή ήταν κοντά μας. Γνωστοί έμποροι της πόλης προσέφεραν έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, είδη προικός, τα πάντα για να στήσουμε ένα σπίτι από την αρχή», μας λέει κοινωνική λειτουργός του Νοσοκομείου.
Όταν άρχισαν τα έπιπλα να «γεμίζουν» το σπίτι και τα παιδιά απέκτησαν ολοκαίνουργια κρεβάτια, η μητέρα δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυά της. «Όλα αυτά για μας», έλεγε συγκινημένη, χωρίς να μπορεί να πιστέψει αυτό που συνέβαινε.
Όλες οι εργασίες μέσα στο σπίτι έγιναν με προσφορές πολιτών και με τη στήριξη του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, ενώ οι Σύλλογοι Δασκάλων και Καθηγητών στα σχολεία όπου πηγαίνουν τα παιδιά, στήριξαν με μεγάλη ευαισθησία όλη αυτή την προσπάθεια. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουν αναλάβει να πληρώνουν ταξί για να μεταφέρουν τα παιδιά στο σχολείο από το νέο σπίτι τους (που είναι σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το παλιό). Προσέφεραν επίσης ρούχα, ενώ κάλυψαν και τα έξοδα της μετακόμισης στο νέο σπίτι.

Το μεγαλύτερο κορίτσι που, παρά τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζούσε, είναι αριστούχα στο σχολείο, γράφτηκε για πρώτη φορά σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών για μαθήματα Αγγλικών, ενώ μέχρι το Σεπτέμβριο θα εγγραφούν σε παιδικό σταθμό το μικρότερο παιδί (ηλικίας 2,5 ετών) και σε νηπιαγωγείο το παιδί ηλικίας πέντε ετών, ώστε να μπορεί η μητέρα να έχει χρόνο να εργάζεται.
Πριν λίγες ημέρες οι κοινωνικοί λειτουργοί οργάνωσαν και γιορτή γενεθλίων για τη μητέρα, που νιώθει πλέον σα να ζει σε όνειρο, ενώ θυμάται σαν εφιάλτη την προηγούμενη ζωή της δίπλα στο βίαιο σύζυγό της. Με χρήματα από το Σύλλογο Καθηγητών αγοράστηκαν αποκριάτικες στολές για τα μεγαλύτερα παιδιά, που για πρώτη φορά πήγαν σε αποκριάτικη γιορτή. «Αρχίζουν να νιώθουν πια σαν όλα τα άλλα παιδιά, ενώ μέχρι τώρα ένιωθαν ότι διέφεραν από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους. Οι συνθήκες ζωής τα έκαναν να νιώθουν έτσι», μας λέει κοινωνική λειτουργός.
Το ζήτημα που απασχολεί τώρα τις Αρχές είναι τι θα γίνει όταν ο πατέρας επιστρέψει κάποια στιγμή στο νησί, κάτι που μπορεί να μην αργήσει να συμβεί.