Ο τίτλος αυτός τα λέει όλα. Περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια το κυριότερο και, ταυτόχρονα, απεχθέστερο, για τους ανθρωπιστές, σύμπτωμα της καταβαράθρωσης του καπιταλισμού.
Ο τίτλος αυτός τα λέει όλα. Περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια το κυριότερο και, ταυτόχρονα, απεχθέστερο, για τους ανθρωπιστές, σύμπτωμα της καταβαράθρωσης του καπιταλισμού. Όλα τα υπόλοιπα, οι χιλιάδες σελίδες και οι βαρύγδουπες αναλύσεις που έχουν γραφτεί για το θέμα δεν είναι τίποτε παραπάνω από… φούμαρα!
Στο βιβλίο μου «Θίγοντας τα κακώς κείμενα» (σελ. 120) συνοψίζω αυτή την κατάσταση με αυτά που γράφτηκαν στην Ετήσια Αναφορά τού ΟΗΕ: «Ο ΟΗΕ εδώ και δέκα χρόνια εκδίδει την ετήσια αναφορά του για την ανθρώπινη ανάπτυξη (Human Development Report). Στην τελευταία αναφορά (1999) διαβάζουμε ότι η περιουσία των τριών πλουσιοτέρων ανθρώπων της Γης ισούται με το ΑΕΠ των 43 φτωχότερων χωρών και των 600 εκατομμυρίων κατοίκων τους!!! Υπήρξε τίποτε αισχρότερο στην ανθρώπινη ιστορία; Ο κανιβαλισμός, οι ανθρωποθυσίες των Αζτέκων, ακόμα και τα εγκλήματα των Ναζήδων ωχριούν μπροστά σ’ αυτή την αισχρή κατάσταση και τις τρομερές επιπτώσεις της στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.»
(Παρακαλώ τον αναγνώστη να προσέξει ότι πηγή αυτής της πληροφορίας είναι ο ΟΗΕ και όχι κάποιο ακροαριστερό γκρουπούσκουλο.)
Και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που δημοσίευσα στο πρόσφατο παρελθόν: «Ενώ πεθαίνουν καθημερινά χιλιάδες παιδιά από υποσιτισμό, ένα γύναιο στη Δυτική Αυστραλία ξοδεύει πάνω από 1.000 δολλάρια τη βδομάδα για το βρομόσκυλό της.»
Για την κατάσταση στην Ελλάδα θα πάρω τα στοιχεία που επαληθεύουν τον τίτλο μου, από το άρθρο του Γιώργου Βότση (Γ.Β., βαρύ πυροβολικό της ελληνικής δημοσιογραφίας) με τίτλο «Το ήπιο ξέσπασμα άγριου λαϊκιστή» («Ελευθεροτυπία», 6/12/2010): «Ούτε βαλτός να ήταν για να τσιγκλάει το λαϊκισμό μας ο επικεφαλής τού ΣΔΟΕ και γνωστός τηλεοπτικός αστέρας Γ. Καπελέρης. Με μόνιμη αδυναμία του στους γιατρούς και τους “σκαφάτους”, απ’ όλους τους φοροφυγάδες, δήλωσε πάλι προχθές ότι σε εξέλιξη βρίσκεται η έρευνα για 2.250 γιατρούς με πολύ χαμηλά δηλωμένα εισοδήματα και υπέρογκες τραπεζικές καταθέσεις και για 3.299 ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής, που τα βάφτιζαν επαγγελματικά για να μη φορολογούνται. Δήλωσε επίσης (και εδώ είναι το ζουμί) ότι, ως τα τέλη Νοεμβρίου, τα πρόστιμα ανήλθαν σε τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά μέσα στον Οκτώβριο μπήκαν στα δημόσια ταμεία μόλις 15 εκατομμύρια!»
(Δηλαδή, από τα πρόστιμα εισπράχθηκε μόνο το 0,4%. Τι έκαναν γι’ αυτό οι σοσιαλδημοκράτες, έβαλαν κανένα από τα λαμόγια στη φυλακή έστω και για μια μέρα;)
Με το ξεζούμισμα των μισθοσυντήρητων, με το «οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι» του τίτλου, καταπιάνεται ο Γ.Β. γράφοντας: «[…] από τις περικοπές μισθών και συντάξεων, που σκόρπισαν εξαθλίωση και επιδείνωσαν την ύφεση, εξοικονομήθηκαν μόλις 1,2 δισ. ευρώ.»
Και συνεχίζει: «[…] άκουσα στην εκπομπή “Λαβύρινθος” της ΕΤ:
- Σε πέντε δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως εκτιμάται η φοροδιαφυγή από το λαθρεμπόριο καυσίμων
- και σε 30 δισ. ευρώ ανέρχονται τα τύπου Βοσκόπουλου φοροχρέη που εκκρεμούν επί έτη ατελεύτητα στα δικαστήρια.»
Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μιμείται τους άλλους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες εφαρμόζοντας ένα στυγνό «θατσερισμό». Το έργο της διευκολύνεται από τα διάφορα φασιστοειδή της Ευρώπης, που προσπαθούν να στρέψουν τους φτωχούς Ευρωπαίους εναντίον των πάμπτωχων μεταναστών από την Ασία και την Αφρική. Αν το πετύχουν αυτό, η εργατική τάξη «την έχει βάψει».
Οι μη έχοντες πρέπει να επιδιώξουν το αντίθετο, τη μεγιστοποίηση της ενότητας όλων των εργαζομένων και τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη εναντίον του καπιταλισμού.
Επειδή κάποιοι «εκ του πονηρού» θέτουν θέμα νομιμότητας του εργατικού κινήματος, παραθέτω την άποψή μου δημοσιευμένη στο βιβλίο μου «Θίγοντας τα κακώς κείμενα» (σελ. 131):
«Ας αναφερθούμε και σε μια πιο πολύπλοκη περίπτωση. Η Θάτσερ με νόμιμες εκλογές σχημάτισε κυβέρνηση και εξασκεί εξουσία. Αμέσως εφαρμόζει την πολιτική της γραμμή που καταλήγει στην κοινωνία των 2/3 (οι... βολεμένοι αποτελούν τα 2/3 του πληθυσμού, το 1/3 υποφέρει, μερικοί κυριολεκτικά πεινάνε).
Τι κάνουν οι πεινασμένοι; (Έχω δει Άγγλους να τρώνε από τα σκουπίδια, όπως στην κατοχική Ελλάδα.) Απευθύνονται στη θεσμοθετούσα αρχή, τη Θάτσερ (ή την κάθε Θάτσερ) με “αίτηση μετά χαρτοσήμου;” Θα είναι τρομοκράτες αν σχηματίσουν ομάδες ανταρτών της πόλης - Τουπαμάρος; Το παιδί του πεθαίνει της πείνας και έχουμε εμείς την απαίτηση να μην παραβεί τη νομιμότητα της... δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Θάτσερ; (Ας θυμηθούμε ότι και ο Χίτλερ εξελέγη.)
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι τα κριτήρια της “νομιμότητας” δεν μπορεί να είναι απόλυτα ούτε πάντα αποδοτικά. Η δημοκρατική αριστερά πρέπει να έχει τα δικά της κριτήρια. Η αριστερά είναι ξεκάθαρη για το τι αποτελεί επαναστατική ενέργεια και το τι αντεπαναστατική, ποιος είναι ο τρομοκράτης και ποιος είναι ο αγωνιστής... Τα κριτήριά της είναι ταξικά. Αυτό που προωθεί τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου είναι “προοδευτικό”, “επαναστατικό”, σε τελευταία ανάλυση “θεμιτό”.»
* Ο Διονύσης Συκιώτης είναι χημικός-περιβαλλοντολόγος.