Στο σημερινό δεύτερο μέρος της πολυσυζητημένης συνέντευξης-ποταμό, ο Θανάσης Ματζουράνης μιλάει για το συνέταιρό του, τις απόπειρες αυτοκτονίας που έκανε, τις «υπόγειες διαδρομές» οικονομικών παραγόντων και επωνύμων και προπάντων για τις σχέσεις του με στελέχη τού Lesvoshop. Η συνέντευξη του Θανάση Ματζουράνη, τόσο στο πρώτο της μέρος το περασμένο Σαββάτο, όσο και στο δεύτερο μέρος της σήμερα, συζητείται ως ένα από τα θέματα της χρονιάς.


Έβαλες ένα συνέταιρο στην επιχείρηση όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα. Πώς πήγε τότε;
«Όταν έφθασαν εκεί τα πράγματα και έβλεπα ότι δεν πήγαινε και έπρεπε κάτι να κάνω. Στον τοκογλύφο, βέβαια, οι επιταγές πληρώνονταν κανονικά. Δεν του άφησα καμμιά επιταγή απλήρωτη. Καμμία. Όταν είδα, λοιπόν, ότι υπήρχε πρόβλημα, ψάχτηκα για να βάλω κάποιο συνέταιρο στο μαγαζί. Να κάνω κάτι για να βγω από το αδιέξοδο. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ… είχα τρελαθεί. Και βρήκα ένα συνέταιρο. Βρεθήκαμε σε ένα δικηγορικό γραφείο, ο λογιστής, ο δικηγόρος που είχα τότε και ο δικηγόρος του αγοραστή. Του είπα πώς είναι τα πράγματα και μου είπε “ναι, αναλαμβάνω”. Έγινε και διαχειριστής όπως ζήτησε. Η τελική καταστροφή ήρθε από εκεί. Γιατί και αυτός δεν είχε τη δυνατότητα τότε. Και αυτός περίμενε να πάρει χρήματα από τις τράπεζες. Και ήθελε ν’ αγοράσει τη Μυτιλήνη όλη! Είχε τρελαθεί. Άνοιγε μαγαζιά στην προκυμαία.
Σημασία, όμως, έχει ότι δεν έβαλε στην επιχείρηση τα χρήματα που είχαμε συμφωνήσει για να ξεχρεώσω… Με τα δικά του ας έκανε ό,τι ήθελε…»

Την ίδια περίοδο είχε εμπλακεί και με τον Αιολικό;
«Ναι. Και κρέμασε κι εμένα. Εγώ αποχώρησα, είχα το 33% το έχασα και αυτό. Εγώ σφραγίστηκα… Ο πρώτος που την πλήρωσε ήμουν εγώ.
Η συμφωνία που είχαμε κάνει για το μαγαζί ήταν να πληρωθούν οι υποχρεώσεις. Όταν παρέδωσα το μαγαζί είχε 58 αυτοκίνητα μέσα, και δεν ήταν λίγο αυτό. Αλλά και αυτός δεν είχε μετρητά, περίμενε από τις τράπεζες να πάρει λεφτά. Δεν πήρε όμως. Μοιραία τα έριξε σε εμένα, γιατί εγώ ήμουν ο αδύναμος κρίκος. Και δικές του επιταγές σφραγίστηκαν. Τουλάχιστον αυτός, όμως, μπόρεσε να μείνει εδώ. Εγώ δεν είχα το θάρρος. Ντρεπόμουνα… Ντρέπομαι να κυκλοφορήσω στη Μυτιλήνη. Όταν σε κάποιον έχεις προξενήσει ζημιά, έχει χάσει λεφτά από εσένα, όσο καλός και αν ήσουνα πριν αυτό ξεχνιέται. Όσα καλά και να έχεις κάνει. Αυτήν τη στιγμή εγώ πώς να ζήσω στη Μυτιλήνη; Γι’ αυτό έφυγα. Τώρα εκείνος έχει αποκτήσει και συγγένεια με τον τοκογλύφο. Ο αδελφός του, που ήταν κι αυτός τυπικά συνέταιρος, έχει αρραβωνιαστεί την κόρη του τοκογλύφου.»

Έχεις στραφεί απέναντι στον πρώην συνέταιρό σου;
«Αυτήν τη στιγμή ναι. Αλλά τελικά ήρθε στην Αθήνα, και είχε βάλει έναν πρώην υπάλληλό μου και του είχε πάρει δήλωση ότι φταίω εγώ για όλα. Είπα ότι, εντάξει, είναι απερίγραπτος. Πάντως όταν τον είδα στην Αθήνα δεν τον είδα κακομοίρη, φορούσε Ρόλεξ, γύρισε από την Ιταλία, τα δυο μαγαζιά τα έκανε τρία· καλά κάνει, αλλά δε φταίω εγώ. Δεν τον έβαλα με το ζόρι να πάρει το μαγαζί. Όταν υπέγραψε για να γίνει συνέταιρός μου ήταν μπροστά ο κ. Χατζηκομνηνός, ο πρώην δήμαρχος, στο γραφείο του κ. Καλλία. Και ο κ. Σαλταμάρας, ο λογιστής, ήταν εκεί. Και του είπε ο Καλλίας “μην το πάρεις”, αλλά είπε “όχι, θα το πάρω”. Είχε έπαρση. Είχε νοικιάσει και ένα μαγαζί στην προκυμαία, το άφησε, πήρε τον Αιολικό.»

«Έμπλεξα…»
»Ήρθε στην Παγανή και τον ρωτούσα “πού είναι τα λεφτά;”. Μου έλεγε “τώρα θα ‘ρθούνε”… Τότε έμπλεξα. Ούτε στην Εφορία δε χρωστούσα μέχρι τότε. Ούτε κανένας πελάτης είχε πρόβλημα. Τα παπαγαλάκια του πήγανε και πιάσανε έναν κουμπάρο μου και του είπαν να κάνει μήνυση. Πηγαίνεις δυο χρόνια και πληρώνεις ένα δάνειο στο όνομα άλλου. Και ξαφνικά σταματάς, και κάνεις και μήνυση, και λες “δεν είναι δικό μου”. Αφού πήγαινες δυο χρόνια και το πλήρωνες... Κάνεις μήνυση επειδή σε βάλανε άλλοι και σου δώσανε και τόσα. Και μιλάμε για 80.000. Για τέτοια νούμερα μιλάμε, δε μιλάμε για 5.000 και 2.000 ευρώ. Συζητάμε για εξόντωση. Να μην προλαβαίνεις τα χαρτιά. Από ανθρώπους που δεν έπρεπε να σου κάνουν μήνυση - και όλη τη μέρα ασχολούμαι με αυτό το πράγμα. Τώρα που μάθανε ότι είμαι εδώ στη Μυτιλήνη, με παίρνουν τηλέφωνα όλοι. Να με στριμώξουνε. Να με φοβίσουνε. Λένε ότι έχω καφετέρια στη Γλυφάδα. Έχουν το σκοπό τουςμ μεθοδευμένα και ωραία. Τόσα χρόνια που είστε δημοσιογράφοι έχουν γίνει κανόνια εδώ στη Μυτιλήνη, έχει βγει κανένα φέιγ βολάν; Τέτοιες ακραίες καταστάσεις έχετε δει;»

Η συναλλαγή
Πρόσφατα συζητήθηκε ερώτηση από το Δ. Βουνάτσο για επιταγές της «Αυτοκίνησης» που βρέθηκαν στο Lesvoshop.
«Το γνωρίζω.»

Τι έγινε;
«Ας με καλέσουν να μου πούνε αν αγόρασα λάδι από το Lesvoshop ή πήρε αυτοκίνητα το Lesvoshop. Δε με κάλεσε εμένα κανένας να με ρωτήσει τι συναλλαγές είχα με το Lesvoshop.»

Η ερμηνεία που δόθηκε ήταν ότι αγοράστηκαν δυο αυτοκίνητα τα οποία όμως είχαν εξοφληθεί με χρήματα…
«Από εμένα ένα αυτοκίνητο είχαν πάρει.»

Αγοραπωλησία που δε δικαιολογεί την επιταγή…
«Αυτό θα πρέπει να με καλέσουν να με ρωτήσουν, αν θέλουν να μάθουν την αλήθεια.»

Ήταν το Lesvoshop στην ιστορία της διακίνησης των επιταγών;
«Όχι . Το Lesvoshop είχε τα δικά του προβλήματα.»

Τα πρόσωπα του Lesvoshop είχαν σχέση;
«Τα πρόσωπα ναι. Είχαν τα δικά τους προβλήματα να λύσουν, στα οποία λόγω φιλίας βοήθησα… Τώρα ξεχάστηκε η φιλία, γι’ αυτό και ο δικηγόρος τού Lesvoshop με κυνηγάει τόσο πολύ. Να μου κάνει κατάσχεση, να μου κάνει… θαρρείς και το Lesvoshop χάθηκε από την επιταγή των 18.000, των 15.000 ευρώ. Ούτε καν με πήρε κανείς τηλέφωνο. Έδωσαν την υπόθεση σε ένα δικηγόρο. Η συγκεκριμένη τράπεζα ζητάει και προσωποκράτηση να μου βγάλει, μη τυχόν και μιλήσω.»

Αυτή είναι η μοναδική επιταγή σου στο Lesvoshop;
«Η μοναδική. Είχαμε όμως και άλλες πριν. Στα πλαίσια ανταλλαγής με τους φίλους, οι οποίοι με έχουν ξεχάσει. Είμαι απατεώνας πια για αυτούς.»

Υπέγραφαν, δηλαδή, επιταγές του Lesvoshop για να σε βοηθήσουν;
«Και εγώ έδινα. Κάναμε ανταλλαγές επιταγών. Βοηθιόμασταν και παίρναμε χρήματα από την τράπεζα. Χωρίς τιμολόγια, χωρίς τίποτα. Τότε είχε ανοχή η τράπεζα, τώρα δεν έχει ανοχή. Τότε μας παρακαλάγανε να πάρουμε λεφτά, να δείξουν τζίρο και να αυξήσουν τις μετοχές τους. Και στο μεταξύ έλεγαν “αγοράστε και μετοχές της τράπεζας”. Ήσουν υποχρεωμένος ν’ αγοράσεις και μετοχές της τράπεζας κάθε φορά που σε βοηθάγανε. Να δείχνει η τράπεζα ότι ζει και βασιλεύει.»

Έπαιζε ρόλο το Lesvoshop στη στήριξή σου αυτή την εποχή;
«Όχι, ούτε με στήριξε καθόλου. Αντιθέτως μπορώ να πω. Γύρω στις 15 επιταγές αλλάξαμε, δεν ξέρω ακριβώς το νούμερο. Κινήθηκαν απλά έτσι. Κάναμε ανταλλαγή.»

Η υπογραφή ήταν μόνο από ένα άτομο;
«Ναι. Όταν έφυγε εκείνος, είχα τελειώσει.»

Μιας τράπεζας ήταν όλες οι επιταγές;
«Νομίζω ναι. Βλέπω στην εφημερίδα σας να γίνεται θέμα τώρα με τις επιταγές και μου φαίνεται περίεργο. Εμένα γιατί δε με ρωτάει κανένας; Να μου πει “Αγόρασες κάτι; Τι συναλλαγή είχατε;”. Αλισβερίσι επιταγών είχαμε. Αυτό ήταν. Αλλά δε βγαίνει κανείς να πει τίποτα. Δεν μπορούσα να πληρώσω την τελευταία επιταγή. Σφραγίστηκε.»

Πολύ γρήγορα το μαγαζί της Παγανής πέρασε σε άλλους ιδιοκτήτες…
«Εγώ από το μαγαζί έφυγα και το παρέδωσα στον Καραμπάση. Η συναλλαγή με τους άλλους ιδιοκτήτες έγινε από τον Καραμπάση, όχι από μένα. Δηλαδή εγώ από το μαγαζί αποχώρησα όταν ακόμη λειτουργούσε και όταν ήρθαν τα πράγματα έτσι, κι εγώ μπήκα στον “Τειρεσία”, δεν μπορούσε να λειτουργεί με μένα μέσα. Τότε με φώναξε ο Καραμπάσης και μου είπε “θα δώσεις το ποσοστό σου γιατί τα χρέη είναι πολλά”. Του λέω: “Γιάννη, είμαι στον αέρα αυτήν τη στιγμή. Δεν έχω πάρει τίποτα, έχω σφραγιστεί, έχω τελειώσει.” Και φεύγω και από το μαγαζί και μένω και στο δρόμο. Δεν είχα τίποτα.»

Απόπειρες αυτοκτονίας…
Έχεις αποπειραθεί να δώσεις τέλος στη ζωή σου;
«Όταν με έδιωξε ο συνέταιρός μου από την Παγανή. Εγώ καταστράφηκα, λέω “τέλειωσα πάει”. Έχω ένα παιδί δυο μέτρα παλληκάρι. Πού να σταθεί; Δεν είσαι μόνος σου σε μια μικρή κοινωνία, έχεις ένα παιδί. Το παιδί πώς θα κυκλοφορήσει; Θα του λένε “ο πατέρας σου ο απατεώνας”. Τότε έκανα μια απόπειρα αυτοκτονίας στο σπίτι της μάνας μου. Και άλλη μία έκανα όταν ήρθα τον Ιούνιο και κατέθεσα όλα αυτά τα στοιχεία στη Δικαιοσύνη…»

Τι είχε γίνει τότε;
«Τον Ιούνιο ήρθα και κατέθεσα κάποια στοιχεία από αυτά, γιατί δε ζητάω από τον τοκογλύφο να μου δώσει πίσω τα λεφτά. Τη διαφορά των τόκων ζητάω για να πληρώσω τον κόσμο που χρωστάω. Έχουν χάσει λεφτά άνθρωποι που είναι του μεροκάματου. Και του λέω “Το νόμιμο τόκο θα τον βγάλουμε, θα τον πάρεις”. Μου έβαζε τόκο 40% και πάνω και του ζήτησα θα βγάλουμε τη διαφορά μαζί με τους δικηγόρους μας, να μου δώσει τα χρήματα πίσω και να φωνάξουμε τον κόσμο να πάρει πίσω τα λεφτά. Έτσι είναι το σωστό. Τις τράπεζες άσ’ τες, δε με νοιάζουν αυτές. Τι έχουν να χάσουν; Ο κόσμος όμως; Φαντάζεσαι να μαζεύεις τα 20.000 ευρώ να πάρεις αυτοκίνητο, και να μου έδωσε και επιταγή, και να σφραγίστηκε, και να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά του; Είχαμε συμφωνήσει έτσι. Όταν είδα ότι έκανε το κορόιδο και έκλεισε την επιχείρησή του, την έβαλε στο όνομα του γιου και της γυναίκας του και άφησε τις επιταγές του να σφραγιστούνε - γιατί κάνουν και τέτοια κόλπα -, έκανε πτώχευση, μεταβίβασε τα ακίνητά του, τα μαγαζιά του. Πήγα και εγώ στη Δικαιοσύνη και έδωσα τα στοιχεία. Η πίεση που δέχθηκα από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο ήταν πολύ μεγάλη. Στο τέλος το Σεπτέμβριο πήγα σε ένα βουνό… Η δασική υπηρεσία με βρήκε και με πήγε στο “Σισμανόγλειο”. Είχα πάρει τα χάπια. Δεν άντεχα άλλο από τις απειλές που δεχόμουνα.»

Στην Αθήνα, δηλαδή, έγινε ό,τι έγινε;
«Ναι, όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεση της Δικαιοσύνης. Δεν μπορεί κανείς να σε προστατεύσει από αυτά τα θηρία. Δεν είναι τίποτα να δώσουν 50.000 ευρώ. Δεν είναι τίποτα. Σα να λέμε εμείς 50 ευρώ. Τέτοια οικονομική δυνατότητα έχουν.»

Όταν μπήκες μετά την πρώτη απόπειρα στο Νοσοκομείο, ακούστηκε πως έγινε «προσκύνημα», πως ήρθαν να σε δουν διάφοροι που δεν ήθελαν να μιλήσεις.
«Αυτό ακριβώς έγινε. Με εξαφάνισαν κιόλας από το Νοσοκομείο. Τους είπα ότι δε θα μιλήσω. Όλοι αυτοί ήρθαν γιατί σήμερα φοβούνται. Θα έπρεπε να ελεγχθεί το πόθεν έσχες τους στην Εφορία. Και είναι ευυπόληπτοι πολίτες.»

Όταν σου ζήτησαν να μη μιλήσεις, πήραν πίσω και τις απαιτήσεις τους;
«Όχι βέβαια. Μάζεψα τα πράγματα και έφυγα.»

Το διαπραγματευτικό χαρτί σου ποιο ήταν; Δε φοβήθηκαν μήπως βγεις και μιλήσεις;
«Ήμουν σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση, που πήρα το αεροπλάνο, πήρα το παιδί μου και έφυγα. Δεν έπρεπε να φύγω. Το λάθος μου ήταν που έφυγα. Όποιος φεύγει τα φορτώνεται και όλα στην πλάτη του. Έπρεπε να μείνω.»

Γιατί δεν αντάλλαξες τη σιωπή σου με τις οικονομικές απαιτήσεις τους…
«Δεν είναι τόσο απλό, γιατί εγώ είμαι αναξιόπιστος πια.»

Μπορείς ν’ ανταποκριθείς στις απαιτήσεις τους;
«Όχι. Με κυνηγάνε. Έτσι και αλλιώς με κυνηγάνε. Κάποιοι δε με κυνηγάνε γιατί το έχουν καταλάβει. Κάποιοι άλλοι που δεν το έχουν καταλάβει, συνεχίζουν.»

Σε έχουν απειλήσει για τη ζωή σου;
«Ε, καλά. Εδώ δεν τολμώ να έρθω στη Μυτιλήνη. Θαρρείς και τι έχω κάνει; Ναρκωτικά πουλούσα; Όπλα; Έπεσα έξω βρε παιδιά, έκανα λάθος...»

Όλα αυτά που λες, τα έχεις καταθέσει στη Δικαιοσύνη. Τι άλλο φοβούνται;
«Έχει πολύ “πράγμα” ακόμη. Πολύ λίγα έχω δώσει. Θα δώσω και άλλους μέσα στην πόλη, που κάνουν τους επιφανείς. Όσο συνεχίζουν, εγώ θα μιλήσω.»

Τι κάνουν οι επιφανείς;
«Έχω όλα τα χαρτιά. Εγώ το κεφάλι μου το έχω καμμένο. Δεν έχουν να μου πάρουν τίποτα. Μου έχει μείνει το παντελόνι και τα παπούτσια που φορώ. Να με βάλουν φυλακή; Για εκεί πάνε. Εγώ όμως δε θα πάω σα σκυλί στ’ αμπέλι. Δε με ενδιαφέρει. Από τη στιγμή που το παιδί μου το πήρα από εδώ και έχει φύγει και είπα ότι θα μιλήσω, θα μιλήσω... Για κάθε δικαστήριο που μου κάνουν χρειάζονται χρήματα. Πού να τα βρω; Θέλουν να με εξοντώσουν, είναι τακτική τους αυτή. Αυτό που έχω πάθει είναι κατάντια, πιο κάτω δεν μπορώ να πάω… Κάποια στιγμή, όμως, ας με αφήσουν και μένα. Γιατί το κάνουν; Για να σώσουν κάποιους τοκογλύφους; Δεν μπορεί να τους καλύπτουν συνέχεια... Αυτοί μου λέγανε “μαζί σου, δίπλα σου” και τώρα… άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Και ο άλλος αφήνει το μαγαζί του για να είναι όλη τη μέρα στο δικαστήριο, είτε μηνυτής είτε μάρτυρας εναντίον μου. Πολύ ψέμα. Τους έχουν μάθει πια. Έχουν χαρτιά προσωπικά μου από τα πλαφόν μου. Πού τα βρίσκουν; Είχαν δικές μου δικογραφίες. Πώς πήραν ξένες δικογραφίες;»

Πώς είναι τώρα η κατάσταση; Πώς ζεις;
«Παίρνω μια σύνταξη. Τώρα αυτήν τη στιγμή έχω τεράστια προβλήματα υγείας. Θα μπω στο “Σισμανόγλειο”, γιατί έχω σοβαρό πρόβλημα με το έντερο. Πριν ήμουν καλά, δούλευα και έκανε και ό,τι μπορούσε κι η μάνα μου, βοηθάνε όλοι. Και εγώ προσπαθώ κάθε μήνα ό,τι μπορώ. Δούλευα σε μια εφημερίδα στην Αθήνα, στις εισπράξεις, τώρα δεν μπορώ. Μόνο τα δικαστήρια που έχω να πληρώνω, τα παράβολα, είναι πολύ δύσκολα. Σκεφτείτε ότι τοκογλύφος στο κομμάτι πάνω από την Καλλονή μού έχει κάνει και μήνυση... Μιλάμε για θράσος. Ζητάει να με κλείσει και φυλακή. Έχει αναλάβει ο ίδιος δικηγόρος που έχει και το Lesvoshop για να καταλάβετε. Από το 2004 έχει επιταγές μου. Τι συναλλαγή είχα εγώ μαζί της;»

Τι περιμένεις από τη Δικαιοσύνη;
«Έχω ξεκινήσει ένα δικαστικό αγώνα ν’ αποκαλυφθούν κάποια πράγματα για να γλυτώσουν κάποιοι άλλοι. Και βλέπεις ότι από πίσω υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν να με πολεμάνε για να μην είμαι ούτε στη Μυτιλήνη. Και δε με πολεμάνε αυτοί που πρέπει, γιατί και ο άλλος που έδωσε τα λεφτά του μού λέει: “Θανάση, δώσε ό,τι μπορείς”. Για τέτοιους ανθρώπους μιλάμε. Και ό,τι μπορώ και εγώ πληρώνω. Οι άλλοι, όμως, προσπαθούν να πηγαίνουν στον εισαγγελέα, να κάνουν μηνύσεις. Στόχος τους είναι να μου κλείσουν το στόμα, δηλαδή, και σήμερα που είμαι εδώ. Αγανάκτησα από αυτό το πράγμα. Με έχουν αναλάβει δυο δικηγόροι, η κ. Καραγιάννη - Γεωργαλά και ο κ. Σάββας, οι οποίοι πρέπει να πω ότι έχουν βάλει λεφτά από την τσέπη τους για μένα.»