Ερατώ μου,
θα ξαναπάμε το καλοκαίρι στα Καραβούλια, αλλά τούτη τη φορά από το Μουράγιο της Καλλονής, ακολουθώντας πεζή τη διαδρομή μέσα από τον ξερό την εποχή αυτή ποταμό Αχερώνα.
Βαδίζοντας ανάμεσα στις όχθες θα παρακάμψουμε τα χωριά και δεν θα δυσκολευτούμε παρά μόνο όταν σε τρία χιλιόμετρα βρεθούμε στις «Εννιά Καμάρες», στο πέτρινο γεφύρι που έκτισε το 1655 η Μονή Λειμώνος, μετά τη συμβολή του Αχερώνα με τον Καθάριο ποταμό, για να διευκολυνθεί η συγκοινωνία με τα Παράκοιλα. Νότια από το γεφύρι, στα Λίπεδα, όπως ονομάζεται ο βάλτος, θα δούμε τα μεγάλα μεταναστευτικά χέλια που ψάρευα ανέμελος πιτσιρικάς με το πιρούνι δεμένο γερά σε μακρύ καλάμι και θα αποφύγουμε να περπατήσουμε μέσα στα λασπόνερα για να μη συναντήσουμε τα πολλά νερόφιδα μέσα εκεί.
Αμέσως μετά το γεφύρι θα ακολουθήσουμε τον χωματόδρομο στα δυτικά μέχρι να συναντήσουμε την Ποταμιά, το χείμαρρο που κατεβαίνει από την Ανεμώτια. Αυτός θα μας οδηγήσει στον προορισμό μας στα Καραβούλια, την ενός χιλιομέτρου ποθητή αμμουδιά, την απάνεμη από τους βόρειους ανέμους αγκαλιά του Κόλπου, που ήταν παλιά ταρσανάς, όπου έφτιαχναν οι τεχνίτες τις βάρκες, τις γκαζολίνες και τα καΐκια. Περπατώντας στις όχθες του ποταμού μέσα στις λάσπες, θα βρούμε νοστιμότατες αχιβάδες, ιδανική σάλτσα για πιλάφι.
Ανατολικά του μικρού δέλτα του ποταμού μπορούμε να ανακαλύψουμε στα ρηχά νοστιμότατα όστρακα, κυρίως κυδώνια, και στα βαθιά, πολύχρωμα κτένια. Ακριβώς στην εκβολή υπάρχουν στρείδια, καλόγνωμες και καλογριές. Θα σεβαστούμε την μείωση της εξάπλωσής τους, που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια από την υπεραλίευση και την αλλαγή των συνθηκών διαβίωσής τους και δεν θα ψαρέψουμε από εκείνα. Θα συλλέξουμε όμως μύδια, διαφορετικά και πιο νόστιμα από τα καλλιεργημένα του εμπορίου, τα «χάβαρα», όπως περιπαικτικά τα ονομάζουν οι ντόπιοι ψαράδες λόγω του ιδιαίτερου σχήματός τους, που ομοιάζει με το γυναικείον αιδοίον και που είναι κολλημένα στις πέτρες ή ριζωμένα απειράριθμα πάνω στην άμμο.
Αν περπατήσουμε παραθαλάσσια, ανατολικά μέσα στα φύκια, θα μπερδευτούμε με τις πίνες που κρατούν ακόμα μαργαριτάρια στα σωθικά τους. Από εκείνα σου φιλοτέχνησα, προ δεκαετίας, την όμορφη καρφίτσα που φαντάζομαι θα φοράς στην εκδρομή μας. Τυχερή καθώς είσαι θα συναντήσεις πάνω στα φύκια ένα αλογάκι της θάλασσας και ψύχραιμη επίσης, δεν θα τρομάξεις αν περάσει από κοντά σου κανένα κοπάδι από τα εξαιρετικά κεφάλια του Κόλπου.
Στην μικρή προβλήτα με τα μεγάλα βράχια η θάλασσα είναι αμμουδερή, καθαρή, χωρίς φύκια και πέτρες, κατάλληλη για μπάνιο. Εκεί μέσα, στην ηρεμία των απάνεμων νερών, θα διακρίνουμε τις τρύπες από τις σωλήνες, αυτές που σχηματίζουν τον αριθμό οκτώ και χρυσίζουν. Πλησιάζοντάς τες θα παρατηρήσουμε την ταχύτητα με την οποίαν κλείνονται και εξαφανίζονται στην σπηλιά τους στο βυθό, για να προστατευθούν από το περπάτημά μας. Στην παραλία αυτή θα κολυμπήσουμε με κατεύθυνση προς τα δυτικά για το εκκλησάκι του Άγιου Παντελεήμονα και θα ατενίσουμε την πλαγιά που δέσποζε η αρχαία Αιολική πόλις Ίσσα κόντρα στην Άντισσα της βορειοδυτικής Λέσβου.
Αν κουραστείς από το κολύμπι, θα περπατήσουμε στην αμμουδιά και θα έχεις τα μάτια δεκατέσσερα μην σε δαγκώσει, ξυπόλυτη καθώς θα είσαι, κανένας πονηρός κάβουρας που περπατά ανάποδα στην ακτή για να βρει παραθαλάσσιες νοστιμιές. Θα ήθελα να με προειδοποιείς ώστε να πιάσω όσο το δυνατό περισσότερους για την καβουροσαλάτα μας.
Στην ερημική αμμουδιά θα κρυφτούμε στους καυτούς αμμόλοφους για να δούμε κι ακούσουμε τους γλάρους, τους ερωδιούς, τα ροζ φλαμίνγκο, τους σταχτoτσικνιάδες, τις φαλαρίδες, τις πετροτριλίδες, τις αβοκέτες και μερικά ακόμα από τα εξήντα οκτώ γηγενή και άλλα εξήντα έξι μεταναστευτικά είδη πουλιών της Ειδικής Περιοχής Διατήρησης της Φύσης, του Ευρωπαϊκού Δικτύου Νatura 2000.
Αν τα πτηνά πάψουν να κουβεντιάζουν μεταξύ τους θα καταλάβεις ότι έτσι προειδοποιούν τον ερχομό κάποιου παρατηρητή πουλιών (bird-watcher) και τούτο να το σημειώσεις, ώστε να πάρουμε τα μέτρα μας, για να μην εκτεθούμε με τις περιπτύξεις μας.
Θα επιστρέψουμε στα Καραβούλια, στη φροντισμένη παραλία με τα μεγάλα ρείκια και πίσω από αυτά θα επισκεφθούμε τις πολυτελείς καινούργιες εγκαταστάσεις του «Κaloni village» με τις τριάντα ανεξάρτητες άνετες κατοικίες των σαράντα τετραγωνικών μέτρων, τις έξι πισίνες, το mini market, τις εγκαταστάσεις μπάσκετ, beach volley και το γυμναστήριο, που όλα μαζί καταλαμβάνουν έκταση εβδομήντα στρεμμάτων, αυτές που έκτισαν οι αδελφοί Βαμβουκλή.
Θα πάμε στην αίθουσα του κεντρικού κτηρίου υποδοχής και θα ζητήσουμε να μας ξεναγήσει ο υπεύθυνος των εγκαταστάσεων, ο μικρότερος από τα επτά αδέλφια, ο Ηλίας. Θα μείνουμε μερικές μέρες εκεί για να απολαύσουμε την πολυποίκιλη ομορφιά του προστατευόμενου βιότοπου, που όμοιό του δεν έχει η Λέσβος.

Δικός σου,
Άρης Κυριαζής