Πολλοί φίλοι μας ζήτησαν μια εισαγωγή στις «σωστές ρίψεις», ξεκινάμε λοιπόν με το τι είναι surfcasting.
Το surfcasting (πέταγμα, άρα ψάρεμα, μέσα στα κύματα) πραγματοποιείται από την παραλία, εκεί που η θάλασσα «επιτίθεται» στην ακτή με τα κύματά της. Στόχος είναι η «σύλληψη» θηραμάτων που βόσκουν στην άμμο και των αρπακτικών. Οι κατάλληλες κλιματικές-οικολογικές συνθήκες του surfcasting είναι ίδιες με εκείνες του πατωτού ψαρέματος.

Οι τομείς
Ο «χρυσός κανόνας» αποτελείται από μια σειρά τεχνασμάτων ικανά να μετατρέψουν θετικά (σε σχέση με το ψάρεμα) τις συνθήκες μιας παραλίας. Πράγματι, η ακτή δεν παρουσιάζεται ποτέ τελείως ευθύγραμμη, ειδικά όταν η θάλασσα είναι πολύ ταραγμένη. Όντως υπάρχουν: μύτες άμμου, κανάλια και διάδρομοι.
Η «μύτη άμμου» είναι ένας τομέας με έντονη δράση των ρευμάτων και των κυμάτων. Ο βυθός αυτός είναι κατάλληλος για ψάρεμα όταν η θάλασσα είναι ήρεμη. Το κανάλι, γενικά, βρίσκεται είτε δεξιά είτε αριστερά από τη μύτη άμμου και είναι ο πιο βαθύς τομέας όλης της παραλίας, καθώς και ο πιο πολύτιμος σε ό,τι αφορά στο ψάρεμα. Ο ευθύγραμμος τομέας χαρακτηρίζεται από μια ακτή τελείως ίσια και θεωρείται ως ο κύριος τομέας τού surfcasting. Ειδικοί τομείς θεωρούνται επίσης οι εκβολές γλυκών ή αλμυρών νερών, όπου όταν ο κυματισμός δεν είναι έντονος δημιουργούνται τροφικές συνθήκες ανεξάρτητες από το υπόλοιπο κοντινό περιβάλλον. Εκεί τα αρπακτικά κυνηγούν πολυάριθμα κοπάδια κεφάλων.


Χειμωνιάτικη αρματωσιά: διακρίνεται το μολύβι-άγκυρα για πολλά ρεύματα…

Η τροφική πορεία των ψαριών
Όλα τα ψάρια συχνάζουν στις περιοχές τού surfcasting τη στιγμή που το κύμα σκάει στην παραλία και παράγει τροφή αναταράσσοντας το βυθό. Με αυτές τις συνθήκες δημιουργείται μια τροφική αλυσίδα γεμάτη από εκσκαπτικά ψάρια, που τρέφονται με τους οργανισμούς σκάβοντας το βυθό που ανακάτεψαν τα κύματα. Για τα αρπακτικά, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνουν την εμφάνισή τους σε αυτές τις περιοχές. Όταν τα εκσκαπτικά αισθάνονται την παρουσία των οργανισμών, χάρη στο ανακάτεμα του βυθού κοντά στην ακτή και λίγο πριν το σούρουπο, αρχίζουν ένα αργό πλησίασμα προς την ακτή, ακολουθώντας το πρώτο ρεύμα που από τη θάλασσα κινείται προς την παραλία. Φτάνοντας, όμως, στην εξωτερική γραμμή των κυμάτων, τα ψάρια κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, αφού είναι στο σημείο που συναντιούνται τα δυο ρεύματα, το πρώτο που πάει προς την παραλία και το δεύτερο που από την παραλία επιστρέφει προς το πέλαγος. Ο ψαράς, φυσικά, πρέπει να βρίσκεται πάντα πάνω από το ρεύμα, ώστε η μυρωδιά και το ίδιο το δόλωμα να βρεθούν «μπροστά» από τα ψάρια. (συνεχίζεται)

Πηγή: fishingmania