Από το διαδίκτυο πληροφορηθήκαμε την απόφαση του υπουργού Υγείας, βάσει της οποίας ανοίχτηκε τεράστιο «παράθυρο» στον πρόσφατο αντικαπνιστικό νόμο, τον οποίο με τυμπανοκρουσίες εξήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 2010, στα πλαίσια μιας πιο αυστηρής εθνικής αντικαπνιστικής εκστρατείας από εκείνη που είχε εγκαινιάσει με πανηγυρικό επίσης τρόπο η κυβέρνηση της Ν.Δ. τον Ιούνιο 2009, υπό την αιγίδα του ιδίου του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, με το αισιόδοξο σύνθημα «Η Ελλάδα σβήνει το τσιγάρο».
Ποιο είναι το «παράθυρο»; Ιδού! Προβλέπεται στο άρθρο 45 τού εν γένει ανάλγητου «εφαρμοστικού νόμου» στα κέντρα διασκέδασης να επιτρέπεται ελεύθερα το κάπνισμα αντί καταβολής από τους επιχειρηματίες ειδικού τέλους, από το οποίο η κυβέρνηση εκτιμά ότι θα εισπράξει ετησίως το ποσό των 40 εκατ. ευρώ. Αυτό το ποσό φαίνεται να θεωρεί η κυβέρνηση ότι της λείπει για να εξασφαλίσει τα ετήσια κρατικά έσοδα. Το κεφάλαιο, όμως, που πρέπει να διαθέσει για την αντιμετώπιση των υγειονομικών και κατ’ επέκταση των σχετικών ασφαλιστικών προβλημάτων που δημιουργούνται στους ενεργητικούς και παθητικούς καπνιστές, ουδόλως φαίνεται να απασχολεί το οικονομικό της επιτελείο, ή - έστω - την Τρόικα! Δε μιλάμε, βέβαια, αν ενδιαφέρει τους μανδαρίνους της κρατικής πρόνοιας το ενδεχόμενο να συμβάλλει η τροποποίηση αυτή του νόμου ακόμη και στο να βιώσουν κάποιοι συνάνθρωποί μας την οδυνηρή περιπέτεια μια σοβαρής ασθένειας. Αυτά μοιάζουν με… ψιλά γράμματα! Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τις κυβερνήσεις φαίνεται να είναι οι «κύαμοι» και τα «αργύρια»… Και το ερώτημα είναι: Δεδομένου ότι ο καπνός του τσιγάρου, μαζί με τη ραδιενέργεια και τον αμίαντο, θεωρείται επιστημονικά αμάχητα ως παράγοντας πρόκλησης σοβαρών ασθενειών, μεταξύ των οποίων και η εξόχως επικίνδυνη νεοπλασία, έχει άραγε το δικαίωμα ακόμα και μια κυβέρνηση να μην εφαρμόζει με στοιχειώδη συνέπεια μια υγειονομική διάταξη, που η ίδια ψήφισε και που μάλιστα την αναγκαιότητά της πομπωδώς διεκήρυξε;
Το σουρρεαλιστικό στοιχείο της ιστορίας είναι ότι πρόσφατα πληροφορηθήκαμε, με ικανοποίηση είναι αλήθεια ως Έλληνες, από τα Μ.Μ.Ε., τη βράβευση του πρωθυπουργού μας από τον ΠΟΥ. Για ποιο λόγο; Σας μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο από το σχετικό ρεπορτάζ τής 28/4/2011 του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και σεις βγάλτε τα συμπεράσματά σας…
«Η βράβευση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, για τη σταθερή αντικαπνιστική του στάση και την υιοθέτηση αυστηρής σχετικής νομοθεσίας, ανακοινώθηκε πριν από λίγο στη Μόσχα στο πλαίσιο της πρώτης παγκόσμιας διάσκεψης υπουργών Υγείας. Το εν λόγω βραβείο είναι η υψηλότερη διάκριση του ΠΟΥ για τον περιορισμό του καπνίσματος και σύμφωνα με το σκεπτικό του, “ήταν μια σημαντική πράξη πολιτικού θάρρους η επιχειρηματολογία και η σταθερή υποστήριξη εν δυνάμει μη δημοφιλών μέτρων, παρά την αντίδραση οργανωμένων συμφερόντων και σε περίοδο που η ελληνική κυβέρνηση υιοθετούσε μέτρα αυστηρής λιτότητας με σκοπό τη μείωση του δημόσιο χρέους και την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση”». (σημ.: η εντονότερη γραφή ως έμφαση είναι δική μου). Χωρίς να θέλω να είμαι αγενής ή κακόπιστος, και με το δεδομένο ότι, πλην της τροπολογίας (επί τα χείρω) που αναφέραμε πιο πάνω, ο αντικαπνιστικός νόμος στην πράξη ουδόλως εφαρμόστηκε παρά μόνο αποσπασματικά και ενδεικτικά, θεωρώ ότι το δίκαιο επιβάλλει η παραπάνω διάκριση να αφαιρεθεί από τον υψηλό αποδέκτη της. Διότι είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός, παρά την ξεκάθαρη εντολή του προς τον υπουργό Υγείας στις 18/1/2010 για αυστηρή εφαρμογή του νόμου και ενδυνάμωση των σχετικών ελεγκτικών μηχανισμών για την εντατικοποίηση των ελέγχων (βλ. διαδίκτυο), όχι μόνο δεν παρακολούθησε ως όφειλε την υλοποίηση του προγράμματος που ασμένως υιοθέτησε - εξ ου και το τσιγάρο ζει και βασιλεύει -, αλλά σε ενάμιση περίπου χρόνο από τότε, κάτω από την πίεση προφανώς οργανωμένων ισχυρών συμφερόντων, επέτρεψε τη φαλκίδευση ενός νόμου εξόχως προνοιακού, κοινωνικού και πολιτισμικού. Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο, που εν προκειμένω φαντάζει ως ιδιαίτερα αντιφατικό: Ο πρωθυπουργός ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που «κατά τεκμήριο» σημαίνει ότι πρέπει να είναι ο θεσμικός θεματοφύλακας των πανανθρώπινων κοινωνικών αξιών, φαίνεται να μην ενστερνίζεται στην πράξη το γνωστό αδιαπραγμάτευτο δημοκρατικό αξίωμα: Η ελευθερία η δική σου (του ενεργητικού καπνιστή δηλαδή) φτάνει ως εκεί που αρχίζει η δική μου (του παθητικού καπνιστή δηλαδή). Φυσικά, δεν περιμένω να του προσάψουν ευθύνες οι αλλοεθνείς σύντροφοί του για την υπαναχώρησή του στην εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου. Αλίμονο!

Υ.Γ. Γιατί, αλήθεια, μυρίζομαι εκλογές;

* Ο Ηλίας Κουρτζής είναι πρώην προϊστάμενος του Γενικού Χημείου του Κράτους.