Ρέα Γαλανάκη
Εκδόσεις Καστανιώτη
Αθήνα 2008, σελ. 76

Μια απ’ τις σημαντικότερες πεζογράφους μας, με μια σειρά βραβευμένων βιβλίων στο ενεργητικό της, όπως «Ο αιώνας των λαβυρίνθων», «Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι», «Ελένη ή ο Κανένας», «Αμίλητα, βαθιά νερά», κυκλοφόρησε πρόσφατα και την πρώτη της ποιητική συλλογή. Για το περιεχόμενό της γράφει η ίδια: «15 από τα ποιήματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το βιβλίο εκδίδονται πρώτη φορά. Πρόκειται για την ενότητα που έχει τον τίτλο “Οι τρυφερές”. Αποτελούν τα τελευταία μου ποιήματα, παρ’ όλο που γράφτηκαν πριν από αρκετά χρόνια. Ο πρώτος τίτλος που τους είχα δώσει ήταν “Οι τρυφερές γυναίκες των τριάντα με τριάντα πέντε”, ο δεύτερος “Οι τρυφερές γυναίκες”. Καταστάλαξα όμως στον πιο λιτό “Οι τρυφερές” για την πρώτη τους έκδοση. Μερικά ποιήματα έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ δημοσιεύτηκαν και ως σύνολο στο δυσεύρετο σήμερα αφιέρωμα του περιοδικού “Νέο επίπεδο” για το έργο μου (χειμώνας ‘98). Τα ποιήματα αυτά είναι γραμμένα από το 1980 μέχρι το 1995. Η σημερινή τους μορφή μπορεί να θεωρηθεί οριστική. Κρατήθηκε η σειρά της συγγραφής τους.
“Οι τρυφερές” συνοδεύονται από τις δύο μικρές, και εξαντλημένες πλέον, συλλογές “Πλην εύχαρις” (α΄ έκδοση “Ολκός”, 1975· β΄ “Άγρα”, 1994) και “Τα ορυκτά” (α΄ έκδοση “Διογένης”, 1979∙ β΄ “Άγρα”, 1994). Έτσι, σ’ αυτή την έκδοση συγκεντρώνονται όλα τα ποιήματα που έχω γράψει μέχρι σήμερα, άλλα για πρώτη φορά, άλλα σε επανεκδόσεις.»
Αντιγράφουμε το ποίημα με τον τίτλο «Οι λέξεις»: «Ήρθες και στάθηκες πάνω από σώματα γυμνά, / που σκεπαστήκαν μ’ ένα ντροπαλό σεντόνι. // Το τράβηξες σαν να γυρνούσες τη σελίδα / για της αγάπης το επόμενο εδάφιο. // Γερνώντας, είπες, να απορούμε με τις λέξεις / σαν με το πρόσωπο της τρυφερής μπρος στον καθρέφτη. // Δάσκαλε, είχες έναν κόμπο στο λαιμό / ή προσπαθούσες να κρυφτείς κι εσύ από δαύτες; // Μην απαντήσεις. Μόνο χάρισέ μου / την έξοδο κι απ’ τη δική σου ερμηνεία.»