Οι επιπτώσεις της κρίσης είναι από πολύ σημαντικές ως δυσβάστακτες για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών. Επιπτώσεις άμεσες με τη μείωση ή και την εκμηδένιση του εισοδήματός των και την κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας, αλλά και έμμεσες επιπτώσεις από την υποβάθμιση των παροχών του κοινωνικού κράτους και την αστάθεια των προβλέψεων του κάθε πολίτη για το πολύ κοντινό του αύριο.

Είναι πολλοί οι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τη βαρύτητα της κρίσης στο λαιμό του κάθε πολίτη. Ένας απ’ αυτούς είναι ο χώρος στον οποίο ζει και δραστηριοποιείται, αν δηλαδή είναι κάτοικος της επαρχίας ή μικρών και μεγαλύτερων αστικών κέντρων.

Στην επαρχία οι άμεσες επιπτώσεις της κρίσης είναι σίγουρα μικρότερες απ’ ό,τι στα αστικά κέντρα. Στην επαρχία η μάστιγα της ανεργίας είναι πολύ μικρή.

Οι κάτοικοί της σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι συνταξιούχοι, το εισόδημα των οποίων συρρικνώθηκε μεν, αλλά δεν εξανεμίστηκε. Ακολουθούν οι αγρότες, οι τεχνίτες και επαγγελματίες και πολύ λίγοι υπάλληλοι δημόσιοι ή ιδιωτικοί. Όλων το εισόδημα μειώθηκε, αλλά είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις πλήρους ανεργίας, χωρίς να μπαίνει ούτε ένα ευρώ στο σπίτι.

Εξάλλου οι συντριπτικά περισσότεροι έχουν το ιδιόκτητό τους σπίτι και δεν κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Ούτε βέβαια συναντιέται στην επαρχία το φαινόμενο του ψαξίματος στους κάδους των απορριμμάτων για φαγώσιμα είδη, διότι στις μικρές κοινωνίες η αλληλεγγύη είναι κατά κανόνα ανεπτυγμένη.

Αυτό όμως που ματώνει την επαρχία, είναι η συμπεριφορά τής κάθε εξουσίας απέναντί της. Η αυθαιρεσία της κάθε εξουσίας.

Όπως δεν είναι ίδια η αντιμετώπιση από την εξουσία τού κάθε προέλευσης μεγαλόσχημου πολίτη σε σχέση με τον απλό λαουτζίκο, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στις μικρές τοπικές κοινωνίες. Είναι - για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον - αυτονόητο.

Άθλια λειτουργία των μονάδων υγείας επειδή μετακινείται προσωπικό - απ’ αυτό που δεν υπάρχει - στο κέντρο, προβληματική παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (αποχέτευση, ύδρευση, δημοτικός φωτισμός), ενέργειες ή παραλείψεις τροχοπέδη στην όποια αναπτυξιακή προσπάθεια των ιδιωτών (αφαίρεση της «γαλάζιας σημαίας» από τα Βατερά) και πολλά άλλα ταλαιπωρούν, προσβάλλουν και εξοργίζουν τους κατοίκους της επαρχίας.

Το μέγεθος αυτών των προβλημάτων εξαρτάται από την ικανότητα της κάθε τοπικής κοινωνίας να αμυνθεί. Το κύριο χαρακτηριστικό μιας αποδοτικής άμυνας είναι η ενότητα. Η ενότητα και η συνεργασία σε επίπεδο τοπικής εξουσίας και φορέων της κοινωνίας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε διεκδίκησης.

Η ενότητα πρέπει να αρχίζει από τα τριμελή ή πενταμελή τοπικά συμβούλια και τους τοπικούς δημοτικούς συμβούλους και να φτάνει σε κάθε φορέα και φυσικό πρόσωπο. Ενότητα αντιλήψεων και μεθόδων διεκδίκησης για τα τοπικά θέματα.

Οι πολίτες της επαρχίας θέλουν και απαιτούν απ’ τους εκλεγμένους σε τοπικό επίπεδο αντιπροσώπους τους πρώτα απ’ όλα να νοιάζονται για τα προβλήματα των ανθρώπων που τους τίμησαν. Συνολικά και συλλογικά και όχι ατομικά και μικροπολιτικά. Και πρέπει το ενδιαφέρον τους αυτό να το δείχνουν ακόμα πιο πολύ αυτοί που εκλέχτηκαν σε μια περιοχή αλλά κατοικούν στο αστικό κέντρο.

Για να δικαιώνουν όσους τους τίμησαν με την ψήφο τους χωρίς να θεωρούν την απόσταση εμπόδιο για την προσφορά του καθήκοντος.

Και φυσικά, θα πρέπει στη διεκδίκηση της ικανοποίησης των προβλημάτων της περιοχής των να παραμερίζονται οι κομματικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους εκλεγμένους τοπικούς άρχοντες της κάθε βαθμίδας.

Δεν μπορούν ίσως να καταλάβουν πόσο αστείοι φαίνονται στον κόσμο όταν υποταγμένοι στο παραταξιακό ή κομματικό συμφέρον, συμπεριφέρονται άπρεπα, εγωιστικά και υπεροπτικά, νομίζοντας οι μεν της συμπολίτευσης ότι οποιαδήποτε διεκδικητική ή κριτική φωνή είναι επιεικώς ασέβεια, οι δε της αντιπολίτευσης ότι αρκεί η γνωστή ελληνική μηδενιστική τακτική.

Οι πολίτες θέλουν να βάλουν όλοι τα κεφάλια τους κοντά, να σχεδιάσουν, να ζητήσουν, να απαιτήσουν, να διεκδικήσουν, να καταγγείλουν για τον τόπο τους και τους ανθρώπους του. Κανένας δεν είναι ικανός για όλα, κανένας δεν είναι αλάνθαστος και στις αποτυχίες, όλοι τους χρεώνονται το δικό τους μερτικό - άσχετα αν αυτοί σε κατ’ ιδίαν πάντα κουτσομπολιά ρίχνουν ο ένας τα βάρη στον άλλο.

Ενώ αν πετύχουν την από κοινού δράση, ενεργοποιώντας και τους φορείς και τους κατοίκους, θα έχουν σίγουρα θετικά αποτελέσματα και θα πιστωθούν όλοι την όλη επιτυχία, εξασφαλίζοντας την εκτίμηση των συντοπιτών τους αλλά και την άνετη επανεκλογή τους.

Έντεκα μήνες έμειναν για τους τωρινούς τοπικούς άρχοντες της κάθε βαθμίδας να δείξουν το ενδιαφέρον τους για τον τόπο τους.

Και είναι τα προβλήματα πολλά, «ων ουκ έστιν αριθμός»!