Απεβίωσε, το πρωί της Πέμπτης, ο συντοπίτης από την Άγρα Γιάννης Τριανταφύλλου. Γεννημένος το 1950, έφυγε από τη ζωή αντιμετωπίζοντας χρόνια προβλήματα υγείας.

Όντας αιμορροφιλικός και λόγω της «αντιαναπηρικής» νομοθεσίας, ο Γιάννης Τριανταφύλλου συνάντησε πολλά εμπόδια και ως προς τη μόρφωσή του και ως προς την επαγγελματική του αποκατάσταση. Ο νόμος περί απουσιών τού στέρησε το δικαίωμα στη μόρφωση, ο νόμος περί αρτιμέλειας του έβαλε πολλά εμπόδια στο δρόμο του για την επαγγελματική του αποκατάσταση.
Το 1969 μπήκε στο Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (Ε.Ι.Α.Α.), ενώ το 1970 και ύστερα από μια καθολική πολυήμερη διαμαρτυρία όλων των τροφίμων του ιδρύματος με αίτημα τη βελτίωση του φαγητού και των συνθηκών διαβίωσης, εκδιώχθηκε από τη σχολή χωρίς να του δοθεί το πτυχίο, επειδή θεωρήθηκε ένας από τους υποκινητές της διαμαρτυρίας. Ωστόσο, οι γνώσεις που είχε του επέτρεψαν να καλύψει τις βιοποριστικές του ανάγκες ως ελεύθερος επαγγελματίας, εξασκώντας το επάγγελμα του χρυσοχόου-ωρολογοποιού.
Παράλληλα, ανέπτυξε πλούσια πολιτική, συνδικαλιστική, πολιτιστική και κοινωνική δραστηριότητα, τόσο ως μέλος τού Κ.Κ.Ε., όσο και ως μέλος τής ΔΗΚΕΒΕ, αλλά και ως ένας από τους δημιουργούς του Συλλόγου ΣΠΕΑ (για άτομα με ειδικές ανάγκες). Υπήρξε, επίσης, από τα πρωτοπόρα ιδρυτικά στελέχη της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑΕΑ).
Ασχολήθηκε με το ερασιτεχνικό θέατρο και τις παραδόσεις του τόπου, ενώ το 1974 συμμετείχε στην ίδρυση του Συλλόγου Αγριτών Αθήνας. Βοήθησε στην έκδοση και αναβάθμιση του περιοδικού «Άγρα, χθες, σήμερα, αύριο», καθώς και στη δημιουργία τής ΟΛΣΑ. Περιστασιακά αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.
Το 2000 εξέδωσε το δίτομο έργο «Άγρα - Λέσβου», ενώ έγραψε και το βιβλίο «Αιμορροφιλία - αίμα - αιμοδοσία: σχέση ζωής».