Θα σας πω την αλήθεια…
Εδώ και λίγες μέρες, κάθομαι στην καρέκλα και απλώνω στο τραπέζι ένα μάτσο χαρτιά, προσπαθώντας να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Δείχνει αδύνατο!!! Γράφω, σβήνω, σκίζω… τίποτα.
Μιλάω με φίλους και γνωστούς, ακόμη και με άγνωστους, και όλοι βρίσκονται σε μία αδιάφορη κατάσταση. Βλέπουν την καταιγίδα να πλησιάζει και αδιάφορα βαδίζουν προς το υπόστεγο!! Αν προλάβουμε, προλάβαμε!! Έχουν ατονήσει όλοι και όλα. Κουρασμένοι άνθρωποι, που ψάχνουν κάθε μέρα από πού θα «κόψουν», για να καταφέρουν να «ράψουν» κάπου αλλού. Αρρωστημένο κλίμα και πώς να μην σε επηρεάσει…
Μεγάλος όγκος πληροφοριών, συχνά αντικρουόμενων, που τελικά περισσότερο θολώνουν παρά ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Πραγματικός βομβαρδισμός δηλώσεων από Γερμανούς, Γάλλους, Πορτογάλους, Δουνουτούδες, που σηκώνουν μια τόσο πηχτή ομίχλη, ώστε όχι μόνο χάνεις τον προσανατολισμό, αλλά με δυσκολία κρατάς ακόμη και την ισορροπία σου!
Θυμάμαι που σαν παιδιά με τον ξάδερφό μου τον Πέτρο πηγαίναμε σε μια παιδική χαρά. Αργά, για να μην έχει κόσμο. Ανεβαίναμε στην τραμπάλα με μοναδικό σκοπό να… ισορροπήσουμε! Το καταφέρναμε εύκολα και έτσι «μετέωροι» ανάβαμε τα «παράνομα», λόγω ηλικίας τσιγάρα μας, μακριά από τα «κακά μάτια» και αναλύαμε για ώρες τους προβληματισμούς μας.
Στην τραμπάλα της καθημερινότητας, που θέλει κάτι αντίστοιχο ή τουλάχιστον απαλές καμπύλες πάνω και κάτω, με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, είναι απλά αδιανόητο. Την μια στιγμή βρισκόμαστε στον αέρα και πασχίζουμε να αγγίξουμε με τα ακροδάχτυλα την γη και την άλλη βρισκόμαστε ξαφνικά με τα γόνατα στα αυτιά!!
Έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να γλυτώσουμε τον εμετό!!!
Περάσαμε από την επίπονη διαδικασία, όπου μαδούσαμε μαργαρίτες ρωτώντας: «θα χρεωκοπήσουμε, δεν θα χρεωκοπήσουμε»!! Και ήμασταν στον αέρα, μέχρι που ήρθαν τα δάνεια από τον «μηχανισμό στήριξης». Τώρα πρέπει με τα γόνατα στα αυτιά να αλλάξουμε τα πάντα άρον-άρον!!
Ασφαλιστικό, φορολογικό, μείωση εξόδων του κράτους, άρση του καμποτάζ, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και - και - και…
Ξαφνικά «σκάνε» υποθέσεις όπως του Βοσκόπουλου, του Βαζαίου, των γιατρών στο Κολωνάκι ή ακόμα, αν είναι δυνατόν, υποθέσεις όπως του χαμηλού Φ.Π.Α στα DVD της Τζούλιας και της Ντούβλη!!!
Παράλληλα ο δορυφόρος κόβει βόλτες μέρα - νύχτα, ψάχνοντας για παράνομες πισίνες!!! Ταυτόχρονα ο Παυλόπουλος συνεχίζει ακάθεκτος τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις!!! Αυτό είναι ένα θέαμα που δεν αντέχω πια!!!
Πάνω απ’ όλα όμως έχουμε, αν δεν κάνω λάθος, 10 δολοφονίες σε 12 μέρες, χώρια οι τέσσερις νεκροί της Marfin.
Ο Παπανδρέου δήλωσε στον αραβικό κόσμο πως «η Ελλάδα αλλάζει σελίδα».
Μια - δυο φορές, διαβάζοντας ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό, από αφηρημάδα, από βιασύνη, από αγαρμποσύνη ή λόγω της κακής ποιότητας του χαρτιού, γυρίζοντας την σελίδα, μου έχει τύχει να μου μείνει στο χέρι!
Δεν κατακρίνω αυτήν τη στιγμή τον Γ.Α.Π. για τα λάθη που σίγουρα έχει κάνει, ολοφάνερο είναι πως προσπαθεί. Αν κρίνουμε την στάση των υπολοίπων, ίσως να είναι και ο μόνος…
Μια Ν.Δ. που παλεύει μάταια να σταθεί στα πόδια της και πανηγυρίζει για την νίκη (!) της στις φοιτητικές εκλογές. Και την αριστερά που επιμένει στην στασιμότητα, χωρίς να κάνει βήματα προσέγγισης, αλλά και χωρίς να ξεκινάει την «επανάσταση»!!
Είναι άβολο να βρίσκεσαι μέσα στην ομίχλη και με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, έχουμε όμως απέναντι στον εαυτό μας την υποχρέωση να κρατήσουμε ως άνθρωποι και μόνο…
… ψηλά το κεφάλι.

Αλέξης Β. Τζιμογιάννης