Ένας από τους λόγους για την εκκόλαψη του δεξιού ριζοσπαστισμού είναι και ο τρόπος που διαμορφώθηκε η αντιπολιτευτική τακτική της Αριστεράς από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και μετά.

Χαρακτηρίστηκε από την υιοθέτηση μιας πατριωτικής αντικατοχικής συνθηματολογίας, με τις δυνάμεις του μνημονίου να βρίσκονται στο στόχαστρο. Η πολιτική άρχισε να περιστρέφεται γύρω από την «πατρίδα που πουλιέται», τους «προδότες Έλληνες πολιτικούς», το τοκογλυφικό ξένο κεφάλαιο... Η κουβέντα έχει πλέον μετατοπιστεί δραματικά από τις πρωτογενείς αιτίες τις κρίσης, από την πρωτοφανή κρίση αναπαραγωγής στην οποία έχει περιέλθει ο παγκόσμιος καπιταλισμός. Αριστερές δυνάμεις, μαζί με τους εκπροσώπους του αριστεροδεξιού πατριωτισμού, έχουν δώσει τον κυρίαρχο τόνο στον τρόπο που η Αριστερά στην Ελλάδα σχηματοποιεί τη λαϊκή αντίσταση με όρους εθνικής καταπίεσης...

Στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο δεν είναι καινούργιο. Η Αριστερά σε αυτή την εκδοχή της λειτουργεί κατά κανόνα σαν οργανικό τμήμα του εθνικού κορμού και μάλιστα με πιθανότητες ανάληψης μελλοντικά της εξουσίας, όχι πιεζόμενη από τα πληβειακά ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια, αλλά προσκαλεσμένη από τις ίδιες τις ελίτ, να διαχειριστεί μια πιθανή χρεωκοπία με αριστερό άλλοθι!

Το πολιτικό σύστημα στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα, προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος της ομαλής αναπαραγωγής του καπιταλισμού. Η άκρα Δεξιά αναδιατάσσεται προσπαθώντας να μετατραπεί στον πολιτικό και στρατιωτικό πυλώνα μιας αντι-εξέγερσης. Η στείρα αντιμνημονιακή, πατριωτική συνθηματολογία είναι το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται.

Οι συνθήκες διαχείρισης της κρίσης επιτάσσουν πλέον την προσφυγή στη στρατηγική της έντασης. Το στοίχημα για την κυριαρχία αυτήν τη στιγμή, είναι να ενσωματώσει κάποια από τα αιτήματα αυτού του κόσμου χωρίς να καταφύγει ανοικτά σε μια θεσμική εκτροπή. Περιορισμός διαδηλώσεων, εκκένωση καταλήψεων, επιχειρήσεις-σκούπα για τους μετανάστες!

Αυτή είναι η διαρκής ατζέντα του επαπειλούμενου ολοκληρωτισμού που θα συμπληρώσει αρμονικά τον οικονομικό στραγγαλισμό που ήδη νιώθουμε στο πετσί μας... Φτωχοί σε σιγή νεκροταφείου! Πόλεις-στρατόπεδα συγκέντρωσης! Σε αυτή την προοπτική, τα ακροδεξιά κομμάτια θα εγγυηθούν την «τάξη και ασφάλεια» χέρι - χέρι με το επίσημο κράτος. Η στείρα αντιμνημονιακή τους ρητορεία αυτή την πολιτική εξυπηρετεί. Γιατί, τελικά, ο «εσωτερικός εχθρός» είναι το τελικό διακύβευμα...

Ο σημαντικότερος εχθρός σήμερα είναι όχι μόνο ο ιστορικός φασισμός, αλλά και ο φασισμός μέσα σε όλους μας, μέσα στα κεφάλια μας και μέσα στην καθημερινή μας συμπεριφορά, ο φασισμός που γίνεται η αιτία για να αγαπάμε την εξουσία, για να επιθυμούμε εκείνο ακριβώς το πράγμα που κυριαρχεί πάνω μας και μας εκμεταλλεύεται! Πώς θα απαλλάξουμε το λόγο μας και τις πράξεις μας, τις καρδιές μας και τις απολαύσεις μας από το φασισμό που είναι βαθιά ριζωμένος στη συμπεριφορά μας; Κάποιες θεμελιώδεις σκέψεις, για την καθημερινή ζωή του καθενός μας:

* Ελευθερώστε την πολιτική πράξη από όλα, τη συγκεντρωτική και ολοκληρωτική παράνοια.
* Αναπτύξτε τη δράση, τη σκέψη και τις επιθυμίες μέσα από τον πολλαπλασιασμό, την αντιπαράθεση και τη διάζευξη, και όχι μέσω της υποδιαίρεσης και της πυραμιδικής ιεράρχησης.
* Αποσύρετε την αφοσίωση από τις παλαιές κατηγορίες του αρνητικού (νόμος, όριο, ευνουχισμός, έλλειψη, χάσμα) τις οποίες για τόσο καιρό η δυτική σκέψη είχε καταστήσει ιερές, σα μορφές εξουσίας και τρόπους επαφής με την πραγματικότητα. Προτιμήστε ό,τι είναι θετικό και πολλαπλό, τη διαφορά έναντι της ομοιομορφίας, τις ροές έναντι των ενοτήτων, τις ευμετάβλητες διευθετήσεις έναντι των συστημάτων...
* Μη σκέφτεστε πως κάποιος πρέπει να είναι θλιμμένος προκειμένου να είναι μαχητής, ακόμη και εάν εκείνο το οποίο κάποιος αντιπαλεύει είναι απεχθές! Είναι η σύνδεση της επιθυμίας με την πραγματικότητα που κατέχει επαναστατική δύναμη!
* Μη χρησιμοποιείτε τη σκέψη προκειμένου να θεμελιώσετε μια πολιτική πρακτική στην αλήθεια, ούτε την πολιτική δράση προκειμένου να αμφισβητήσετε, σαν απλή εικασία, μια γραμμή σκέψης. Χρησιμοποιήστε την πολιτική πρακτική σαν έναν ενισχυτή της σκέψης και την ανάλυση σαν έναν πολλαπλασιαστή των μορφών και των περιοχών για την παρέμβαση της πολιτικής δράσης.

* Μην απαιτείτε από την πολιτική να αποκαταστήσει τα «δικαιώματα του ατόμου», όπως αυτά τα όρισε η φιλοσοφία! Το άτομο είναι το προϊόν της εξουσίας. Αυτό που χρειάζεται, είναι η «απο-εξατομίκευση»! Η ομάδα δεν πρέπει να είναι ο οργανικός δεσμός που ενοποιεί ιεραρχημένα άτομα, αλλά μια σταθερή γεννήτρια «απο-εξατομίκευσης».
* Και τέλος, μέσα από τον αντιφασιστικό λάκκο των λεόντων, να μην καταστείτε ερωτευμένοι με την εξουσία...