Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, αν μια κυβέρνηση χάσει την πλειοψηφία της Βουλής... πέφτει! Και τότε, ή έχουμε προκήρυξη πρόωρων εκλογών για να προκύψουν με την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος νέοι συσχετισμοί και νέα κυβερνητική πλειοψηφία - ενός ή περισσότερων κομμάτων, όπως για παράδειγμα έχουμε στη χώρα μας σήμερα -, ή νέα κυβερνητική πλειοψηφία και κυβέρνηση από την υφιστάμενη Βουλή. Αδιέξοδο, πάντως, δεν υπάρχει, αφού ο συνταγματικός νομοθέτης τα έχει προβλέψει όλα!

Στην αυτοδιοίκηση, όμως, τα παραπάνω δεν ισχύουν. Η εκλεγμένη δημοτική αρχή έχει συγκεκριμένη θητεία - εν προκειμένω 3,5 ετών - και υποχρεούται να διοικήσει το δήμο ανεξαρτήτως των συσχετισμών του δημοτικού συμβουλίου, της τοπικής «Βουλής». Δεν μπορεί, δηλαδή, να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, ούτε και να αλλάξει ο δήμαρχος και η δημοτική αρχή, ακόμη κι αν χάσει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται και το γεγονός αυτό δημιουργεί ομολογουμένως όχι εύκολα αντιμετωπίσιμα προβλήματα.

Σ’ αυτή την περίπτωση βρίσκεται σήμερα ο Δήμος Λέσβου, με τη δημοτική αρχή να έχει χάσει την πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, μετά τη διαγραφή τεσσάρων συμβούλων από την παράταξη του δημάρχου και την ανεξαρτητοποίηση δύο ακόμη, απ’ την ίδια παράταξη.

Τούτων δοθέντων, ο Δήμος θα πρέπει να διοικηθεί, να παρθούν αποφάσεις που να υλοποιηθούν, γιατί τα προβλήματα του νησιού και των δημοτών δεν μπορεί να περιμένουν τις επόμενες εκλογές. Ορισμένα δε προβλήματα, είναι τόσο πιεστικά, που θα έπρεπε να έχουν αντιμετωπιστεί... χθες.

Δεν μπορεί, λοιπόν, ο Δήμος να μείνει ακυβέρνητος και το νησί και οι πολίτες όμηροι των όποιων συσχετισμών και αντιπαραθέσεων, που μπορεί να υπάρχουν και να δρουν, αρκεί να φέρνουν και αποτέλεσμα, διαφορετικά η κατάσταση των υπαρκτών προβλημάτων θα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και τότε η ευθύνη δε θα καταλογιστεί μόνο στη δημοτική αρχή - που ασφαλώς και έχει την πρώτη ευθύνη -, αλλά και στις άλλες παρατάξεις και στο σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου, που δεν μπορεί να πολιτεύεται αδιαφορώντας για το δημόσιο συμφέρον που οφείλει να υπηρετεί.

Ασφαλώς άλλος είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης - μείζονος και ελάσσονος -, αλλά και οι δύο οφείλουν με συναίνεση να αναζητήσουν λύσεις για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα του νησιού. Πολύ περισσότερο σ’ αυτήν τη συγκυρία, που οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και η συναίνεση φαντάζει ως η μόνη λειτουργία που μπορεί να ξεμπλοκάρει τα διαφαινόμενα αδιέξοδα.

Κανείς δε δικαιούται να λειτουργεί με εμμονές και μικροκομματικές προσεγγίσεις, στοχεύοντας στη φθορά του «άλλου» και προσδοκώντας σε μελλοντικά οφέλη, θεωρώντας ότι ο ίδιος θα μείνει αλώβητος. Όποιος επιχειρεί να κινηθεί σ’ αυτήν τη λογική, κινδυνεύει να βρεθεί στο λάκκο που σκάβει για τον αντίπαλό του.

Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να παρακολουθεί προσωπικές αντιπαραθέσεις χωρίς ουσία και στόχο, που το μόνο που επιδιώκουν είναι η εξόντωση του αντιπάλου, όταν το ζητούμενο είναι η συναίνεση για να δρομολογηθούν λύσεις για το δημόσιο συμφέρον.

Δυστυχώς, ο χρόνος μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές είναι πάρα πολύς και τα προβλήματα στο δυσλειτουργικό τεράστιο Δήμο Λέσβου, ακόμη περισσότερα. Όλοι, μα όλοι, λοιπόν, θα κριθούν κατά τα έργα τους, αλλά και για τη συμπεριφορά τους αυτό το κρίσιμο χρονικό διάστημα, με τα πρωτόγνωρα δεδομένα, που απαιτούν πνεύμα συναίνεσης και ωριμότητα απ’ όλους. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι δημοτικοί μας άρχοντες διαθέτουν αυτή την ωριμότητα που απαιτούν οι συνθήκες, και τουλάχιστον δε θα μας απογοητεύσουν περισσότερο...