«Αν δεν ήταν οι νεαροί Αλβανοί, θα είχαμε πνιγεί», δήλωσε μετά την πρόσφατη κακοκαιρία ο πρόεδρος του Σταυρού, θέλοντας να τονίσει τη μεγάλη συνεισφορά των αλλοδαπών που μένουν μόνιμα και οικογενειακά στο Σταυρό, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στο χωριό.

Νεαρή οικιακή βοηθός, αλβανικής καταγωγής, αφαίρεσε στη Βρίσα απ’ το σπίτι στο οποίο εργαζόταν, χρυσές λίρες και μπλοκ επιταγών, μας ενημερώνει το αστυνομικό δελτίο.

Έχουμε συνηθίσει να υπερτονίζουμε κάθε αρνητικό συμβάν στο οποίο πρωταγωνιστούν αλλοδαποί, ενώ αντίθετα υποβαθμίζουμε τη θετική συνεισφορά τους στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας.

Τώρα με το λιομάζωμα να βρίσκεται στην κορύφωσή του, η παρουσία των αλλοδαπών κρίνεται από δύο εκ διαμέτρου αντίθετες οπτικές γωνίες. «Αν δεν ήταν οι “ξένοι”, οι ελιές θα έμεναν αμάζευτες στα χωράφια», λένε πολλοί και πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να διαφωνήσει. «Απ’ την παραγωγή του ελληνικού λαδιού “χτίζεται η Αλβανία” και αναπτύσσεται», είναι η αντίθετη οπτική γωνία, η οποία δε στερείται λογικής, μια και το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματος απ’ το λάδι καλύπτει τα εργατικά έξοδα και επομένως εισπράττεται κατά κύριο λόγο απ’ τους αλλοδαπούς.

Αυτές - και άλλες πολλές - τις αντίθετες γνώμες αξιοποιούν, επιλέγοντας, κόμματα και οργανώσεις, για να αντιδρούν σε κάθε ενέργεια αντίδρασης στη λαθρομετανάστευση οι μεν και να απειλούν με λιντσάρισμα κάθε αλλοδαπό οι άλλοι.

Μήπως όμως και στον τομέα αυτό την κύρια ευθύνη την έχει η πολιτική μας ηγεσία; Λίγες σκέψεις εκτίθενται στη συνέχεια για το ότι το εισόδημα απ’ το λάδι (και πιθανώς και άλλων αγροτικών προϊόντων) εισπράττεται απ’ τους αλλοδαπούς.

Πριν χρόνια καθιερώθηκε η «πρόωρη συνταξιοδότηση των αγροτών», οι οποίοι «υποχρεώνονταν» να μεταβιβάσουν τις αγροτικές περιουσίες τους για να βοηθηθούν οι νέοι αγρότες να αποκτήσουν μεγάλες εκτάσεις, οι οποίες θα τους έδιναν και μεγάλα εισοδήματα. Στην πραγματικότητα, όμως, τι συνέβη; Τα ενοικιαστήρια ήταν όλα πλασματικά. Ο νέος αγρότης ουδέποτε παρελάμβανε την περιουσία του συνταξιοδοτούμενου πρόωρα, αλλά με το ενοικιαστήριο καρπωνόταν τις επιδοτήσεις. Ο «συνταξιοδοτούμενος» έχανε τις επιδοτήσεις, αλλά κέρδιζε τη σύνταξη (μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει). Και φυσικά ο μεσάζων στη σύμπραξη αυτή, για να βγει η σύνταξη, έπαιρνε τα ποσοστά του. Αποτέλεσμα, η σοφή σκέψη να συγκεντρωθεί η αγροτική ιδιοκτησία στα χέρια λιγότερων και νεώτερων αγροτών, ουδέποτε πραγματοποιήθηκε και οι ηλικιωμένοι τώρα κτηματίες καταφεύγουν στους αλλοδαπούς.

Πριν 3,5 δεκαετίες, στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Ράλλη προβλέπονταν εισαγωγικές εξετάσεις απ’ το γυμνάσιο στο λύκειο. Αυτό ξέσπασε θύελλα αντιδράσεων, που συνοψίζονταν στο σλόγκαν «Όχι φραγμούς στη μόρφωση». Και οι εξετάσεις καταργήθηκαν. Αποτέλεσμα, όλοι (σχεδόν) οι νέοι της χώρας έπαιρναν απολυτήριο λυκείου (αυτό βέβαια κατ’ ουδένα τρόπο σημαίνει ότι μορφώνονταν) και με το εφόδιο αυτό γίνονταν τα θύματα της εξουσίας, στην οποία κατέφευγαν για να βολευτούν κάπου στο Δημόσιο. Ποιοι σε ηλικία 18 - 19 χρονών θα γύριζαν «πίσω» να γίνουν αγρότες ή και τεχνίτες ακόμα; Ελάχιστοι. Αποτέλεσμα, ανεργία των νέων πολύ υψηλή και υπέρμετρη ζήτηση ανειδίκευτων εργατών και τεχνητών, την οποία έτρεξαν να καλύψουν οι νόμιμοι και παράνομοι αλλοδαποί.

Αυτούς τους παράνομους αλλοδαπούς (που δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι έκαναν οι Έλληνες της δεκαετίας τού ‘50 και του ‘60 για να μπουν στους παραδείσους της Αμερικής και της Αυστραλίας) εμείς τι τους κάναμε;

Τους επαναπροωθούσαμε (εισπράττοντας χρήματα για κάθε κεφάλι απ’ την Ε.Ε.) και αυτοί αμέσως γύριζαν πίσω απ’ τα διάτρητα σύνορά μας, αφού τους συνοριοφύλακες τους είχαμε… στα σύνορα Αθηνών - Πειραιώς!

Μόνοι μας τα κάναμε. Μόνοι μας φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Αν αυτές τις στρεβλώσεις δεν τις βγάλουμε απ’ τη νοοτροπία μας, πάλι στην ίδια κατάσταση θα γυρίσουμε σε λίγα χρόνια, έστω και αν γλυτώσουμε τώρα. Το πρόβλημα είναι οικονομικό, αλλά κατά κύριο λόγο είναι πρόβλημα νοοτροπίας. Της πολιτικής ηγεσίας (ολόκληρου του πολιτικού φάσματος) πρώτα απ’ όλα, και όλων μας στη συνέχεια, αφού έτσι μας έμαθαν και μας άρεσε.