Παραμονή Πρωτοχρονιάς, 10 το πρωί, στην αγορά της Μυτιλήνης. Μέσα στην πολύβουη Ερμού, μια ξεχωριστή νότα κάνει αισθητή την παρουσία της: ο ήχος από τα τριγωνάκια των μικρών Μυτιληνιών, που έχουν ξεχυθεί στο δρόμο και μπαινοβγαίνουν στα καταστήματα της πόλης τραγουδώντας τα κάλαντα.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, 10 το πρωί, στην αγορά της Μυτιλήνης. Μέσα στην πολύβουη Ερμού, μια ξεχωριστή νότα κάνει αισθητή την παρουσία της: ο ήχος από τα τριγωνάκια των μικρών Μυτιληνιών, που έχουν ξεχυθεί στο δρόμο και μπαινοβγαίνουν στα καταστήματα της πόλης τραγουδώντας τα κάλαντα.
Αφορμή για το ρεπορτάζ, τα πρώτα κάλαντα που συναντήσαμε τυχαία, που ακούγονταν σε όλο το τετράγωνο: αυτά της … «πρωτοχρονιάτικης μπάντας του Μουσικού Σχολείου», όπως μας παρουσιάστηκαν στη συνέχεια οι Μάγδα Ζαφειρίου, Ταξιάρχης Κιούργος και Δημήτρης Δελημαρίνος. Και οι τρεις απόφοιτοι του σχολείου τους, που με ένα φλάουτο, ένα τουμπερλέκι και ένα ντέφι, συνεχίζουν την παράδοση, προσφέροντας μουσική στον κόσμο τις παραμονές των γιορτών.
«Οι περισσότεροι πρώην συμμαθητές μας, έχουν φύγει και έχουμε… διαλυθεί, ωστόσο εμείς συνεχίζουμε γιατί αγαπάμε την τέχνη μας, τη μουσική και θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο κάτι διαφορετικό. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το ποσό που θα βγάλουμε, λέμε τα κάλαντα γιατί περνάμε καλά. Ωστόσο και το πρώτο δεν είναι… άσχημο, αφού κάνουμε οργανωμένη δουλειά και πέρυσι συγκεντρώσαμε περίπου 900 ευρώ όλες τις γιορτές!».
Από μικροί… στο κουρμπέτι
Η Βικτώρια και ο Συμεών Σιταράς, μαζί με το φίλο τους το Γιάννη, όλοι μαθητές 6ης δημοτικού, έχουν βγει στο δρόμο με το τριγωνάκι του δεύτερου, τη φωνή της πρώτης και την κιθάρα που πρόσφατα ξεκίνησε να παίζει ο τρίτος. Λένε τα συνηθισμένα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, κάτι που κάνουν κάθε χρόνο, γυρνώντας στα μαγαζιά της αγοράς, αλλά και σε σπίτια.
«Βγαίνουν κι άλλοι συμμαθητές μας, αλλά εμείς βγαίνουμε οι τρεις μας γιατί είμαστε φίλοι από μικροί», λένε. Και απ’ ό,τι μας πληροφορούν, οι εισπράξεις τους είναι … αρκετά καλές και φέτος.
Η Γιώτα Γιαννή και η Αγλαΐα Κανέλλου, και οι δύο μαθήτριες της 5ης δημοτικού, βγαίνουν κι αυτές κάθε χρόνο, πάντα με τα τριγωνάκια τους, τον κουμπαρά τους και φέτος και το καπέλο του Άη Βασίλη. Μάλιστα, αποδίδουν την έλλειψη …δουλειάς που συναντούν μερικές φορές φέτος, στην …οικονομική κρίση!
«Λέμε τα κάλαντα από τεσσάρων χρονών. Σε μερικούς αρέσουν, αλλά είναι πολλοί που λόγω της κρίσης, σκέφτονται πιο πολύ το χρήμα και λιγότερο το πνεύμα των Χριστουγέννων», εξηγεί η Γιώτα.
Το χαρτζιλίκι που μαζεύουν, είναι πολύ καλό, αφού πέρυσι συγκέντρωσαν από 100 ευρώ η καθεμιά. «Έχω σκεφτεί ήδη τι θα τα κάνω, θα πάρω δώρα στους συγγενείς μου και κάτι και για εμένα», λέει η Γιώτα.
«Εγώ θα πάρω ένα δώρο στο μπαμπά μου και τα υπόλοιπα θα τα βάλω στον κουμπαρά μου», συμπληρώνει η Αγλαΐα.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι πιο μικροί τραγουδιστές της παράδοσης, που βγαίνουν αναγκαστικά με τη… μαμά τους. Τέσσερις από αυτούς, είναι η Ελένη, η Μαρία, η Μυρσίνη και ο Δημήτρης, έξι, επτά, τεσσάρων και εννιά ετών αντίστοιχα, που έχουν στα χέρια τους τον κουμπαρά - «ταμιευτήριο», όπως τον λένε και λένε τα κάλαντα συνοδεία της μαμάς των δύο, Μαρίας Γιαννακέλλη.
«Τα κάλαντα μας αρέσουν πολύ. Είναι μια μικρή παρέα τα τέσσερα τους, που λόγω ηλικίας δεν εμπιστευόμαστε πολύ και τα συνοδεύουμε. Μόνο να μη νομίζει ο κόσμος ότι βγάζουμε κι εμείς… μεροκάματο!», λέει η ίδια.