Πέραν της κρίσης στρατηγικής, ιδεολογίας, πολιτικής, της κρίσης εμπιστοσύνης και αντιπροσωπευτικότητας που διατρέχει όλο το σκηνικό, διαπιστώνουμε εσχάτως και κρίση (στοιχειώδους) λογικής σε συνδυασμό με ηθική ακρισία των εξουσι-αστών.
«Κατά τα άλλα
παραδοθήκαμε άνευ όρων»
Γιάννης Κακουλίδης, Στρατιώτης
παγιοφύλαξ εν περισκέψει
Πέραν της κρίσης στρατηγικής, ιδεολογίας, πολιτικής, της κρίσης εμπιστοσύνης και αντιπροσωπευτικότητας που διατρέχει όλο το σκηνικό, διαπιστώνουμε εσχάτως και κρίση (στοιχειώδους) λογικής σε συνδυασμό με ηθική ακρισία των εξουσι-αστών.
- Αυτοί λένε: αποτύχαμε, αλλά θα μείνουμε γιατί δε βρίσκετε καλύτερους (ή λιγότερο κακούς).
- Εμείς λέμε: μόνον αν φύγετε θα ξεμυτίσουν οι καλοί (των οποίων άλλωστε «κλείνετε» συχνά - πυκνά το δρόμο προς τη δημόσια ζωή).
- Αυτοί λένε: η λευκή ψήφος και η αποχή μάς έδωσαν το μήνυμα να συνεχίσουμε, κάτι σα λευκή επιταγή με ξεθωριασμένο αστερίσκο.
- Εμείς λέμε: ο λαός «απουσιάζει» όταν το όλον σύστημα «μπάζει» και θέλει να τον καταστήσει συνένοχο στα παιχνίδια του. Δεν ελευκάνθησαν διά του λευκού. Μάλλον ακυρώθηκαν διά του άκυρου και κόντυναν διά της αποχής.
«Ιδιώτης» (κατά Περικλή ή και κατά οποιονδήποτε άλλον) είναι ο απέχων όταν η Δημοκρατία λειτουργεί. Διαφορετικά καθίσταται οικειοθελώς idiot. Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι ότι κόμματα που αποσύρονται εν σώματι από κρίσιμες ψηφοφορίες (για τη συνταγματική αναθεώρηση, τις εξεταστικές επιτροπές κ.λπ.), βουλευτές που δε συμμετέχουν σε διαδικασίες εσωκομματικές καταγγέλλοντάς τες ως «στημένες», διανοούμενοι που αποφεύγουν να «λερώσουν» τη συνείδησή τους παίρνοντας μέρος στα καθημερινά δύσκολα, όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί ριψάσπιδες και λιποτακτούντες μονίμως βγήκαν να κατηγορήσουν ως ανεύθυνους αυτούς που βροντοφώναξαν σιωπηλά «Ως εδώ».
Επειδή, όμως, συνεχίζουν να ηθικολογούν περί τη δημόσια ζωή (όπου για πρώτη φορά οι ένοχοι κατασκευάζουν «τεκμήριο υποψίας» για τους ενόρκους), θα πρέπει να απαντηθούν με συγκεκριμένο τρόπο (και όχι με το αυτο-απαλλακτικό «Κάναμε λάθη») τα εξής:
- Ποιοι υπουργοί, πότε και πώς διόρισαν (και πόσους) «υπεράριθμους» πελατειακούς δημόσιους υπαλλήλους;
- Ποιοι υπουργοί, βουλευτές κ.ά., πότε και πώς έχουν ιδρύσει διαφόρων τύπων Εταιρείες, Κέντρα, Ινστιτούτα (συνήθως σε συνεργασία με «πολιτικούς αντιπάλους» αλλά επαγγελματικά συνεταίρους);
- Ποιοι καθηγητές, πρυτάνεις κ.ά. εξυπηρέτησαν και πώς συζύγους, αδελφούς, μπατζανάκηδες, κομματικούς φίλους υπουργών, βουλευτών, διευθυντών πολιτικών γραφείων κ.λπ..
- Ποιοι καθηγητές, πρυτάνεις κ.ά. κατείχαν (παρανόμως) δεκάδες έμμισθες θέσεις στο Δημόσιο ή ασκούσαν (παρανόμως) ιδιωτικό επάγγελμα χωρίς να ελέγχονται από τους εποπτεύοντες λόγω διαπλοκής;
Ο κάθε πολίτης πληρώνει ατομικά. Έτσι πρέπει να γίνει και με τους ισχυρούς. Ένας - ένας στη «σέντρα».
Υ.Γ. Ως λαός θα πάθουμε πολλά. Αυτό, όμως, που δεν πρέπει να μας συμβεί, είναι να χάσουμε το ηθικό μέτρο και τον πολιτικό ορθολογισμό μας.
Ούτε ίδιους θα μας κάνουν.
Ούτε θα μας τρελάνουν.
Υ.Γ.1 Καμίνης - Μπουτάρης: Η Αριστερά στο προσκήνιο;
www.giannispanousis.gr
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», 29/11/2010)