Κάρολος Κουν
Εκδόσεις Καστανιώτη
Αθήνα 2009 (όγδοη έκδοση), σελ. 206

Είναι γνωστό ότι ο Κάρολος Κουν, μια κορυφαία μορφή του ελληνικού θεάτρου, δημιουργός του «Θεάτρου Τέχνης» δεν έγραψε και, κατά συνέπεια, δεν άφησε πίσω του σημαντικά σε όγκο γραπτά κείμενα. Τους λόγους τούς έχει εξηγήσει ο ίδιος. Ο Θανάσης Νιάρχος συγκέντρωσε σε μια έκδοση τα λίγα κείμενά του και ένα μεγάλο αριθμό συνεντεύξεων. Ο τόμος αυτός κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1987 και πριν λίγο καιρό ξανατυπώθηκε σε όγδοη έκδοση.
Να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη σκέψη του: «Έτσι, εμείς οι νεώτεροι Έλληνες, έχουμε το μεγάλο προνόμιο να μπορούμε να ζούμε και να ξεχωρίζουμε, μέρα με τη μέρα, τις μορφές, τα σχήματα, τους ρυθμούς, του ήχους, λίγο πολύ όπως τα ζούσε και τα ξεχώριζε ο απλός αρχαίος Έλληνας, όπως τα ζούσε και τα ξεχώριζε ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, καθώς οι μέρες κυλούσαν, άλλοτε πλούσιες σε γεγονότα κι άλλοτε λιτές, άλλοτε στενόχωρες κι άλλοτε ειρηνεμένες, ενώ ο νους και η ψυχή τους έπλαθαν το έργο τους. Γι’ αυτό, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε το θέατρό τους δημιουργικά, ας πλησιάσουμε και ας ξεχωρίσουμε όλα αυτά που εισχώρησαν συνειδητά ή υποσυνείδητα στην ψυχή τους, ας γνωρίσουμε τα μεγάλα μυστικά που τους απεκάλυψε η φύση, ο ουρανός, η θάλασσα, η πέτρα, ο ήλιος, κι ο άνθρωπος σ’ αυτό τον βράχο κάτω απ’ αυτόν τον ήλιο. Αυτά τα ζωντανά στοιχεία, που υπάρχουν και σήμερα γύρω μας στον τόπο αυτό, θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε και να νιώσουμε τη σκέψη και την ποίηση μέσα στο έργο τους, πολύ περισσότερο απ’ όλες τις περισπούδαστες και σοφές γνώσεις και ιστορικές μελέτες για την εξωτερική μορφή της αρχαίας παράστασης.