Στο δρόμο για τη Σκάλα Ερεσού, είχαμε να πούμε για την απέραντη παραλία με την καθαρή άμμο, τα ποικιλόσχημα, πολύχρωμα λαμπερά χαλίκια, αυτές τις σμιλεμένες από το κύμα μικρές πέτρες του διπλανού απολιθωμένου δάσους και την γάργαρη απάνεμη θάλασσα του καλοκαιριού, που προστατεύεται από τα μανιασμένα βορειοανατολικά μελτέμια του Αιγαίου.
Είχαμε να πούμε για τον καυτό ήλιο που, κτυπώντας ολημερίς το πλάγιο κοίλο κάτοπτρο των σκληρών ξερών βουνών της, εστιάζει τις ακτίνες του στην αρχαία πόλη προσδίδοντας ενέργεια και ερωτισμό.
Είχαμε να πούμε για τον Έρεσσο, τον γιο του Αιολέα Μάκαρα, του πρώτου έποικου της Λέσβου κι ακόμα για τον Θεόφραστο, τον μαθητή του Αριστοτέλη και συνεχιστή της περιπατητικής σχολής του Μακεδόνα δάσκαλου.
Κυρίως είχαμε να πούμε για την Ψάπφα! Να επαναλάβουμε τον ύμνο στην Αφροδίτη της δεκάτης μούσας, της σπουδαιότερης λυρικής ποιήτριας, της πρώτης γυναίκας πολιτικής εξόριστης. Το χρώσταγα στην Ερατώ, να της απαγγείλω με τον ερχομό της στη Λέσβο και μάλιστα στην Ερεσό, το ωραιότερο όλων των ερωτικών και αισθαντικών ποιημάτων, στην αιολική διάλεκτο και στη δημοτική, όπως το μετέφρασα στο βιβλίο μου: «Η Ερατώ εις Λέσβον και εις τον Μυτιληναίων Αιγιαλόν», Εκδόσεις «Δωδώνη» 1999:
***
Ποικιλόθρον’ αθάνατ’ Αφρόδιτα           Ένθρονε ωραιότατε παντοτεινέ Έρωτά μου
παι Δίος δολόπλοκε, λίσσομαί σε,     θεϊκή κόρη, παιγνιδιάρα, σε ικετεύω,
μη μ’ άσαισι μηδ’ ονίαισι δάμνα,           μη βασανίζεις, με άλλο καημό,
πότνια, θύμον,                                          Αρχόντισσα, τη ψυχή μου,
αλλά τυίδ’ ελθέ…                                    αλλά έλα «έδιου»…
***
Η Ερατώ απολαμβάνοντας τον απαράμιλλο στίχο της Σαπφούς, χαμογελώντας με την ένταση της απαγγελίας και τον οίστρο μου, εντυπωσιασμένη από τα επίθετα που της απέδιδα στη μετάφραση, φανερά ικανοποιημένη, με συγχώρεσε για την καθυστέρηση της πρόσκλησής μου για την επίσκεψή της στη Λέσβο και προσέχοντας την αντιστοιχία του Αιολικού «τυίδε» στο σύγχρονο τοπικό lεσβιακό «έδιου», τόνισε και στη συνέχεια πρότεινε:
- Ήρθα λοιπόν έδιου!
- Ποικιλόθρον’ αθάνατ’ Ερατώ!
- Να πάμε στο μουσείο να δούμε το νόμισμα της Σαπφούς.
- Αν είναι ανοικτό, επισκεύαζαν εδώ και χρόνια το κτήριο.
- Τι συμβαίνει;
- Η αλήθεια είναι ότι δεν επιθυμούν από το υπουργείο Πολιτισμού να το ανοίξουν, προτιμούν τα μεγάλα περιφερειακά μουσεία. Kαι στη Λέσβο, οι Μυτιληνιοί που κάνουν κουμάντο, συμφωνούν να έχουν και σ’ αυτό το θέμα την αποκλειστικότητα.
- Θα μπορούσε να φτιάξει ένα δικό του μουσείο ο δήμος Ερεσού, για τη Σαπφώ και τον Θεόφραστο. Μόνο τα βιβλία και τις αναφορές των δυο σπουδαίων παιδιών της να εξέθετε σε γλώσσες και εκδόσεις διάφορες, έφταναν να είναι πάντα γεμάτο επισκέπτες. Μπορούσε να έχει και φωτογραφίες από αγγεία και αγάλματα, παλιά και μοντέρνα, ελληνικά και ξένα και κυρίως ένα αντίγραφο του νομίσματος!
Φθάσαμε στο μουσείο και το βρήκαμε κλειδαμπαρωμένο. Πρόλαβα να μην εκδηλώσει την απογοήτευσή της:
- Δεν ξέρω αν το νόμισμα είναι ακόμα μέσα ή μεταφέρθηκε αλλού, όμως περιμένοντας να είναι και εφέτος κλειστό, προετοιμάστηκα κατάλληλα για την ξενάγησή σου. Δες τη φωτογραφία του,     αυτήν που ανέσυρα από την ιστοσελίδα: eresos-theofrastos.gr και άκουσε τι καταγράφεται παράλληλα:
«Νόμισμα της πόλης-κράτους της Ερεσού προς τιμήν του τέκνου της, της ποιήτριας Σαπφούς. Η μία πλευρά του δείχνει τη Σαπφώ να κάθεται σε μια καρέκλα με το αριστερό της χέρι στη λύρα της, ενώ τεντώνει το δεξί κρατώντας ένα πλήκτρο ή πάπυρο. Το νόμισμα φέρει την επιγραφή ΣΑΨΦΩ. Η άλλη πλευρά δείχνει το θεό Ερμή να στέκεται πιθανότατα πάνω σε ένα αγγείο κρατώντας στο δεξί του χέρι το κηρύκειον, ενώ στο αριστερό του το κέρας της αφθονίας, σύμβολο πλούτου της πόλης. Η πλευρά αυτή φέρει την επιγραφή ΕΡΕCΙ. Το νόμισμα βρέθηκε στην Ερεσό και δωρίθηκε στο μουσείο Ερεσού το 2002 από την κυρία Γαρουφαλιά Καρακούση. Υπάρχουν άλλα δύο τέτοια νομίσματα στο νομισματικό μουσείο του Βερολίνου, αλλά όχι τόσο καλά διατηρημένα.»
Η Ερατώ φανερά ενοχλημένη από την αδιαφορία των πάντων για την ξεχασμένη, απομονωμένη και εγκαταλειμμένη δυτική Λέσβο, πρότεινε:
- Να πάμε τη φωτογραφία στο φίλο μας καλλιτέχνη, τον Νικηφόρο, στην Καλλονή, να φτιάξει ένα ωραίο ασημένιο μενταγιόν σαν αυτό το αντίγραφο με την αρχαία αθηναϊκή δραχμή που μου χάρισες.
- Ποικιλόθρον’ αθάνατ’ Ερατώ, αξίζεις το πρώτο αντίγραφο. Κάθε επισκέπτρια θα ήθελε να το φορέσει στο λαιμό της, προκειμένου να τιμήσει τη λατρεμένη Σαπφώ.