Χριστουγεννιάτικη παρέλαση

01/07/2012 - 05:56
Περπατούσαμε, που λες, στο Σάουθ Μπητς, Μαϊάμι, και να σου ο Τάκης, παραπονιάρης, μουρμούρης, καταστροφολόγος, που όλα του φταίνε κι όλοι λάθος είναι, αλλά κατά τα άλλα… καλό παιδί, και μας είπε ότι, χριστουγεννιάτικη παρέλαση, η μεγαλύτερη στον κόσμο με φωταγωγημένα πλοία, θα γινόταν σε λίγες ώρες στο Ford Lauderdale, μια γειτονική πόλη.
Περπατούσαμε, που λες, στο Σάουθ Μπητς, Μαϊάμι, και να σου ο Τάκης, παραπονιάρης, μουρμούρης, καταστροφολόγος, που όλα του φταίνε κι όλοι λάθος είναι, αλλά κατά τα άλλα… καλό παιδί, και μας είπε ότι, χριστουγεννιάτικη παρέλαση, η μεγαλύτερη στον κόσμο με φωταγωγημένα πλοία, θα γινόταν σε λίγες ώρες στο Ford Lauderdale, μια γειτονική πόλη.
Αφήσαμε λοιπόν αγάλματα, εστιατόρια και θεάματα ποικίλα και πήραμε τον 95 αυτοκινητόδρομο, πιάσαμε την αριστερή λουρίδα και πηγαίναμε άνετα και γρήγορα, όταν είδα τις άλλες τέσσερις λουρίδες ίδιας κατευθύνσεως, να είναι μποτιλιαρισμένες. Μια κι η περιέργειά μου δεν συμμαζεύεται, ρώτησα, γιατί μαθές οι άλλοι, χαζοί είναι και πάνε μπουλούκι σαν τα πρόβατα; Η απάντηση από τη Μάχη, ήταν πως σε τούτη τη λουρίδα για τους βιαστικούς, πάνε μόνο τα αυτοκίνητα που μέσα υπάρχουν πάνω από δυο άτομα. Τους παραβάτες, λέει, τους τσακώνουν οι κάμερες που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, και το πρόστιμο είναι λίαν τσουχτερό. Εμείς, ήμασταν τέσσερις και νόμιμοι. Οπότε σε μισή πάνω - κάτω ώρα παρκάραμε σε ένα δεκαπενταόροφο γκαράζ και βρεθήκαμε να περπατάμε για να πάμε, κατά τον μπούσουλα του Τάκη, στο μεγάλο κανάλι που διασχίζει την πόλη.
Φωτεινές πινακίδες στο δρόμο μας πληροφορούσαν πως οι γέφυρες ήταν σηκωμένες για να περάσουν τα μεγάλα πλεούμενα, ιστιοφόρα ή όχι, για την παρέλαση και δεν μπορούσαμε να πάμε στην αντίπερα όχθη. Οπότε με έπιασε το τέτοιο μου κι άρχισα να τρέχω να πιάσουμε θέση, αλλά με καθησύχασαν πως το κανάλι έχει μήκος δεκατρία μίλια και θα χωρέσουμε όλοι.
Φτάξαμε, μόλις ξεκινούσε το πρώτο τεράστιο σκάφος, με χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια και φωτεινές επιγραφές στολισμένο, με χριστουγεννιάτικες ευχές και χρόνια πολλά για τα γενέθλια της πόλης ετούτης που η ιστορία της χάνεται στα βάθη των… εκατό ετών από την δημιουργία της.
Περάσανε συνολικά εκατό σκάφη, μικρά και μεγάλα, με πράγματι θαυμάσια και πανάκριβα, αστραφτερά στολίδια και φιγούρες, να λάμπουν στο σκοτάδι, λες κι ήταν στο κενό κρεμασμένα κι απάνω το πλήρωμα με φίλους να έχουνε στήσει γλέντι, τρικούβερτο αλλά αλλιώτικο στο κάθε πλεούμενο, ανάλογα την κουλτούρα και το μήνυμα που φέρνανε.
Γιατί υπήρχανε σκάφη συλλόγων κι οργανώσεων, εταιρειών κι ιδιωτικά, από το νοσοκομείο, από την οργάνωση για τα αυτιστικά παιδιά, για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, τη βοήθεια των επιληπτικών ή ατόμων με ειδικές ανάγκες, για την προστασία των ζώων και περιβάλλοντος, και πολλά άλλα. Και σε όλα επικρατούσε μια χριστουγεννιάτικη γιορταστική ατμόσφαιρα, με ζωντανή μουσική ή όχι, με τραγουδιστές, μέχρι ακροβάτες και ποδηλάτες που κάνανε τούμπες στον αέρα με τα ποδήλατα κι άλλα πολλά, για να γιορτάσει, να χαρεί ο κόσμος τις μεγάλες μέρες που έρχονται.
Ήταν στ’ αλήθεια χάρμα οφθαλμών να βλέπεις το κανάλι ως πέρα, έναν επίγειο κινούμενο γαλαξία.
Τέλεψαν καμμιά φορά παρέλαση κι ορθοστασία, πήραμε δρόμο, και βλέπαμε παρέες κατά μήκος το κανάλι, στο γρασίδι και πεζοδρόμιο απάνω, να έχουνε ψησταριές, ψυγεία, καρέκλες και τραπέζια, κρασιά και μπύρες και να διασκεδάζουν, να χαίρονται, δίπλα στους πολλούς διαβάτες κι αυτοκίνητα. Γιατί, είπαμε, εδώ ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να σκέφτεται τι θα πει ο άλλος, αλλά, χωρίς να ενοχλεί τους άλλους.
Μόνο που εμάς μάς ενοχλούσανε οι μυρουδιές και ο πηρουνοπόλεμος. Γι’ αυτό μας έπιασε το γρήγορο και φτάξαμε σε ένα από τα πολλά πάρκα, που παρουσίαζε, λέει, ενδιαφέρον.
Και τούτο ήταν μια πανδαισία από μυρουδιές καπνούς και βαβούρα.
Καμμιά εικοσαριά μικρά κιόσκια ή καρότσια με όλες τις εγκαταστάσεις πουλούσανε φαγητά! Ιταλικά, γαλλικά, μεξικάνικα, περουβιανά, ταϋλανδέζικα, γιαπωνέζικα, κινέζικα…
Σε όλα είχε από ένα, δυο ή κανέναν πελάτες.
Όμως, παραπέρα, να μια μεγάλη ταμπέλα, τσίκνα και κόσμος πολύς! Ουρά· να περιμένουν χωρίς να σπρώχνονται.
Και τότε γίνηκε η έκρηξη.
«Σουβλάκια!!», φώναξε ο Πέτρος, που βλέπει σαν αϊτός και μυρίζει σαν άρκαλος.
Κοντέψαμε, και ναι, ένα ελληνικό σουβλατζίδικο ήταν στημένο. Greek Food, Souvlakee, Spanakopita, Tyropita, κι άλλα τέτοια μας καλούσανε.
Κι αναφωνήσαμε, ζήτω η Ελλάδα μας που θέλουν να μας τη μαγαρίσουνε καμπόσοι…
Ε, τώρα δε σας λέω τη συνέχεια. Θα ζηλέψετε. Κι είναι νηστεία!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey