Την ιστορία που θα διαβάσετε, μας την έστειλε αναγνώστριά μας από τη Μόρια, εκφράζοντας την αγωνία της για το τι θ’ απογίνουν τα δυο όμορφα σκυλάκια της φωτογραφίας τώρα που έχασαν το αφεντικό τους από αιφνίδιο θάνατο. Ο Σύλλογος της «Κιβωτού» με τη σειρά του κάνει έκκληση σε όλους, ώστε να βρεθεί κάποιος να τα υιοθετήσει, αλλά και να προθυμοποιηθούν εθελοντές για τη φιλοξενία των ζώων μέχρι να βρεθεί ιδιοκτήτης.
«Ο κυρ-Θόδωρος ζούσε στην Αθήνα ώσπου έχασε τη γυναίκα του. Αποφάσισε, λοιπόν, να επιστρέψει στη Μόρια, εδώ στο νησί μας, απ’ όπου κρατούν οι ρίζες του και να ζήσει ήσυχα όσο καιρό του απομένει.
Μοναχικός αλλά πολύ αγαπητός, ζούσε με τα δυο σκυλιά του και το γάτο του.
Και τα τρία ζώα τον ακολουθούσαν σε κάθε του βήμα, από το καφενείο στο ζαχαροπλαστείο και μετά στο σπίτι, κι όπως έλεγε κι ο ίδιος, αυτά τα ζωντανά κλέβουνε την παράσταση!
Αναπάντεχο, απότομο, αιφνίδιο και θανατηφόρο ήταν το έμφραγμα για τον κυρ-Θόδωρο. Με το που τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, εξέπνευσε.
Ο Μπελούτσι, η Λίζα κι ο γάτος ο Σοφοκλής έχουνε τρελαθεί.
Τρέχουνε σα χαμένα αναζητώντας την αγκαλιά του και φαγητό απ’ το δικό του χέρι, αναζητώντας τον χωρίς σταματημό από το σπίτι, στο καφενείο, στο ζαχαροπλαστείο.
Μια μέρα πήραν το κατόπι κάποιον φίλο του κυρ-Θόδωρου, νομίζοντας ότι θα τους οδηγήσει σ’ αυτόν και προσθέσανε στο δρομολόγιο και το νεκροταφείο.
Έκπληκτοι οι κάτοικοι του χωριού τα βλέπουν και τα τρία μαζί να στέκονται πάνω από τον τάφο μυρίζοντας και να πηγαινοφέρνουν στο δρόμο για το σπίτι, το καφενείο, το ζαχαροπλαστείο, το νεκροταφείο, ξανά και ξανά…
Φοβάμαι γι’ αυτά τα σκυλιά. Στο χωριό ζει δυστυχώς κάποιος που το ‘χει χόμπυ να ρίχνει φόλες σε όποιο ζωάκι περνά από την πόρτα του. Μακάρι να βγω ψεύτρα, αλλά τον ίδιο θάνατο θε να χουν τα ζώα του κυρ-Θόδωρου μ’ αυτόν, αν κάποιος δε φροντίσει να τα προστατέψει.
Κι η πίκρα τους που χάσανε τ’ αφεντικό τους, θα μείνει χαραγμένη στο πρόσωπό τους και το ξέρουν καλά όσοι έχουνε δει σκυλιά να πεθαίνουν από φόλα.»