Τον περασμένο Ιούλιο δέχθηκα σφοδρή κριτική από τον τοπικό ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, δεν ξέρω ακριβώς, με εκφραστή τον κ. Φ. Πρωτογερέλλη, για την αρθρογραφία μου τη σχετική με την πορεία του κομματικού αυτού σχηματισμού, που κατά τη γνώμη μου οδηγούνταν στον «γκρουπουσκουλισμό», δηλαδή τον αριστερισμό.
Απαντώντας στην επιθετική κριτική, παρέθεσα στο φύλλο της 8ης Ιουλίου του «Ε» σειρά στοιχείων, αλιευμένων απ’ όλο τον Τύπο, που κατά την άποψή μου έθεταν το ΣΥΡΙΖΑ στο ακρότατο όριο της αστικής δημοκρατίας, στα πλαίσια της οποίας διαβιούμε. Τις ίδιες θέσεις ανέπτυξα και άλλες φορές, σε σχέση με την αναβαθμισθείσα σε «εξέγερση», έντονη και συναισθηματική αντίδραση της νεολαίας το Δεκέμβριο και με την καταστροφική δράση της ΠΟΣΔΕΠ, με τους μονίμως επαναστατημένους τέως ηγέτες της κ.κ. Απέκη και Μαΐστρο στο χώρο της παιδείας, που κατόρθωσαν να κρατούν επί δυο χρόνια τα πανεπιστήμια κλειστά...
Πριν μερικές μέρες, παρεμβαίνοντας στη σοβούσα κρίση, ο Λεωνίδας Κύρκος, με δημόσια δήλωσή του, είπε ότι η πολιτική στην οποία διολισθαίνει ο ΣΥΝ είναι αριστερίστικη και όχι αριστερή. Και είναι βέβαια γνωστό ότι ο αριστερισμός θεωρείται αρρώστια της αριστερής σκέψης, αν όχι εχθρική δύναμη.
Ταυτόχρονα σχεδόν, οι σωτήρες της παιδείας αναγκάστηκαν (;) να μην πάρουν μέρος στις αρχαιρεσίες της ΠΟΣΔΕΠ, παραχωρώντας τη θέση τους σε μετριοπαθέστερα στοιχεία, ενώ οι καινούργιες δημοσκοπήσεις φέρνουν το ΣΥΝ συνεχώς συρρικνούμενο και κινδυνεύοντα να επιστρέψει στη γνωστή αφετηρία τού 5%.
Τι ακριβώς θα μπορούσαν να πουν σήμερα οι «σύντροφοι» σε έναν άνθρωπο που, εκφράζοντας την αγωνία του, έσπευσε να πει δυνατά όλα όσα ψιθυρίζονταν μέχρι τότε στα παρασκήνια και στα γραφεία των κομματικών οργανώσεων; Σε ένα σχολιαστή που επανέλαβε αυτό που τόσοι άλλοι τόνιζαν και που γνωρίζει κάθε πολίτης, χωρίς ειδικές περί πολιτικής γνώσεις. Όταν δείχνει να σε εμπιστεύεται ένα μεγάλο μέρος του λαού, το 17% ας πούμε, είσαι υποχρεωμένος να του προτείνεις λύσεις και διεξόδους κι όχι ακυβερνησίες, αδιέξοδα και φτηνή επαναστατικότητα. Γιατί αυτά λέει και το Κ.Κ.Ε..

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και πάλι η Λέσβος, λόγω της ενεργού εμπλοκής τριών μητροπολιτών που σχετίζονται με αυτήν, είτε λόγω καταγωγής, είτε λόγω εγκατάστασης, στο σκάνδαλο της αθώωσης του εγκάθειρκτου μητροπολίτη, πρώην Αττικής, Παντελεήμονα.
Πρωταγωνιστής ο Αρδαμερίου, Ιερισσού και Αγίου Όρους, τίτλο που οι αγιορείτες εντονότατα αμφισβητούν, Νικόδημος, απόφοιτος του Γυμνασίου Πλωμαρίου, και γεραροί συναγωνιστές ο Μυτιλήνης, Ερεσού και Πλωμαρίου Ιάκωβος, που πρόσφατα γιορτάστηκαν τα 20 χρόνια τής, προφανώς γόνιμης, αρχιερατείας του, σε ξενοδοχείο των Αθηνών με μεγάλη δημοσιότητα άμα τε και λαμπρότητα, και ο Μηθύμνης Χρυσόστομος, που όλοι διατηρούν, σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται στο «Βήμα» και την «Καθημερινή» της Κυριακής, κάποια σχέση με τον καταδικασμένο για υπεξαίρεση δεσπότη.
Ελεήμονες και μεγάθυμοι αυτοί, ζωντανά παραδείγματα των κηρυγμάτων τους, για εγκατάλειψη των γήινων και βιοτικών επιθυμιών και επιδιώξεών μας και πλήρη προσήλωση στις πνευματικές αξίες και τη λατρεία του Αγίου Πνεύματος, που για άλλη μια φορά τούς προσπέρασε αδιάφορο.

Μαθητικοί περιφερειακοί καλλιτεχνικοί αγώνες την περασμένη εβδομάδα, στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου «Ανάπτυξη», της Αγιάσου. Που οι τοπικοί παράγοντες δεν το πολεμούν και δεν το αντιμάχονται, αλλά το θάλπουν και το στηρίζουν. Επειδή πιστεύουν ότι ο Πολιτισμός είναι επένδυση.
Όλο το Βόρειο Αιγαίο παρόν. Λέσβος, Σάμος Χίος. Ψάχνω εναγωνίως να εντοπίσω πλωμαρίτικη συμμετοχή, αλλά ματαίως. Ίσως, σκέφτομαι, στο Πλωμάρι δίνουν μεγαλύτερο βάρος στην επιστήμη, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την καλλιέργεια της τέχνης, που απαιτεί έντονη ενασχόληση και εθελοντική προσφορά, που βρίσκεται έξω από τα καθιερωμένα, τετριμμένα και υποχρεωτικά ωράρια εργασίας.