Ένα παιδί κοιτούσε τα άστρα στο γνωστό διήγημα του Μενέλαου Λουντέμη. Ο 10χρονος Χαράλαμπος, από το χωριό Αμπελικό στα ριζά του λεσβιακού Ολύμπου, κοιτάει τα άλλα δυο - τρία παιδιά του χωριού του να πηγαίνουν στο σχολείο. Εκείνος όμως δεν μπορεί να πάει στο σχολείο. Το σχολείο, ένα σχολείο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, ένα σχολείο με τμήμα ένταξης, μια και διαπιστώθηκε πως είναι δυσλεξικός, απέχει πολλά χιλιόμετρα από το χωριό του. Και παρά τα όσα λέγονται για τα εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύονται (πολλά σκανδαλωδώς) για τη μεταφορά των μαθητών από τα απομακρυσμένα χωριά στα σχολεία τους, ο Χαράλαμπος Μπαρής, από τότε που άνοιξαν τα σχολεία, δυο βδομάδες τώρα δεν πάει σχολείο… Και το εντυπωσιακότερο όλων. Ένα ολόκληρο σύστημα εκπαιδευτικών και πολιτικών δομών που υποτίθεται ότι ασχολείται μαζί του, κυριολεκτικά, όπως φαίνεται, τον αγνοεί.

Ο Χαράλαμπος Μπαρής από το Αμπελικό της ορεινής επαρχίας Πλωμαρίου πήγαινε μέχρι και την περασμένη σχολική χρονιά στο διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Νεοχωρίου, μαζί με τα άλλα παιδιά από το Αμπελικό και το Ακράσι. Στα τέλη της χρονιάς, ο δάσκαλός του έσκυψε πάνω του και διαπίστωσε πως τα άσχημά του γράμματα και η αδυναμία του να εκφραστεί σωστά γραπτώς δεν είχαν να κάνουν με το ότι ήταν κακός μαθητής. Ήταν απλά δυσλεξικός. Πράγμα που διαπιστώθηκε πολύ εύκολα από τους ειδικούς του αρμόδιου Κέντρου Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) Λέσβου. Οι τελευταίοι, λοιπόν, πρότειναν ο Χαράλαμπος να πάει σε σχολείο με τμήμα ένταξης. Τέτοιο τμήμα ένταξης δε λειτουργεί βέβαια στο διθέσιο Δημοτικό Σχολείο του Νεοχωρίου, που στο μεταξύ έγινε… μονοθέσιο ελλείψει δεύτερου δασκάλου! Έχουν όμως τμήμα ένταξης δύο «γειτονικά» σχολεία, αυτό της Αγιάσου και αυτό στο Πλωμάρι. Το πρώτο απέχει 19 χιλιόμετρα από το σπίτι του, το δεύτερο απέχει 18 χιλιόμετρα.


Ο Χαράλαμπος με τους γονείς του και τον αδελφό του. Αγωνιωδώς ζητούν λύση

Ο «μαραθώνιος»
Ο πατέρας του στον αγιασμό πριν δυο βδομάδες τον πήγε στο Σχολείο της Αγιάσου. Εκεί όμως διαπίστωσε πως κανένα άλλο παιδί δε μετακινείται προς την Αγιάσο, άρα θα υπήρχε πρόβλημα για να μεταφερθεί με το ταξί που η Ελληνική Πολιτεία πληρώνει για τη μεταφορά των μαθητών του μικρού χωριού στα σχολεία τους. «Είπα να το πάω στο Πλωμάρι. Απευθύνθηκα στην αρμόδια υπάλληλο της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (σ.σ. ο πατέρας του παιδιού ονοματίζει υπαρκτό πρόσωπο), που όμως κάθε μέρα μου λέει “αύριο θα δούμε…”», λέει.
Η προϊσταμένη Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Λέσβου, κ. Τσολερίδου, με την οποία επικοινωνήσαμε χθες, μιλά για τρία αυτοκίνητα που ανεβοκατεβάζουν παιδιά από τα ορεινά χωριά στα σχολεία του Πλωμαρίου. Δίνει μάλιστα και μετά από συνεννόηση με την αρμόδια υπάλληλο το όνομα του οδηγού ταξί που πρέπει να μεταφέρει το παιδί. Ο οδηγός ταξί αγνοεί το παιδί, οι γονείς του παιδιού αγνοούν τον οδηγό του ταξί και το όλο θέμα φτάνει στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και στον αρμόδιο αντινομάρχη… Κι ενώ όλοι οι παραπάνω προσπαθούν να συνεννοηθούν, ο Χαράλαμπος μένει στο χωριό… «Να ζητήσει ο πατέρας να του καταβληθεί το επίδομα και να κατεβάζει το παιδί αυτός…», λέει κάποια στιγμή η κ. Τσολερίσου. Από το γραφείο της, βέβαια, στη Μυτιλήνη, προφανώς αγνοεί τι σημαίνει ένας πατέρας αγρότης στα βουνά της λεσβιακής υπαίθρου. Δεν του φτάνει το κυνήγι του μεροκάματου, πρέπει να ανεβοκατεβάζει και το παιδί στο σχολειό, 80 χιλιόμετρα τη μέρα… Να πληρώσει αυτός για μια ακόμα φορά το προηγούμενο άδειασμα της λεσβιακής υπαίθρου. Γιατί το επόμενο και τελειωτικό άδειασμα θα το πληρώσει ο Χαράλαμπος και τα παιδιά του…
Ας είναι… Ο Χαράλαμπος δυο βδομάδες τώρα μένει στο σπίτι. Κι η οικογένειά του κάνει έκκληση: «Ας βοηθήσει κάποιος να πάει το παιδί μας στο σχολείο. Κρίμα είναι αν μη τι άλλο…»