Η ζωή είναι ένα τεράστιο Ζώο που τα μέρη της συναρμόζονται σ’ ένα όλο και ενοποιούνται σύμφωνα με μια αρχή ή μια κατευθυντήρια ιδέα· και το πάθος της είναι ένα φυτικό ον φτιαγμένο από στεγανά μέρη που επικοινωνούν μόνο έμμεσα σε μια χωριστή μεριά, επ’ άπειρο, με τρόπο ώστε καμμιά ολοποίηση, καμμιά ενοποίηση να μην μπορεί να συνδέσει τον κόσμο τούτο.
Να αναζητάς την αλήθεια της σημαίνει να ερμηνεύεις, να αποκρυπτογραφείς, να εξηγείς. Αυτή η αναζήτηση είναι πάντα χρονική, γι’ αυτό και η αλήθεια είναι πάντα αλήθεια του χρόνου. Η τελική συστηματοποίηση μας υπενθυμίζει ότι ο χρόνος είναι προϊόν πληθυντικού αριθμού.
Υπάρχουν συνεχείς στιγμές που μας υποχρεώνουν να σκεπτόμαστε το πέρασμα του χρόνου μέσω της αλλοιώσεως των όντων. Αποκάλυψη είναι για μας να ξαναβλέπουμε ανθρώπους που μας ήταν κάποτε οικείοι, διότι το πρόσωπό τους που έπαυσε να είναι πια για μας κάτι το συνηθισμένο, εμφανίζει καθαρά τα ίχνη και την επίδραση του χρόνου, που έχει τώρα αλλοιώσει κάποιο χαρακτηριστικό του, που έχει τεντώσει, μαλακώσει ή συνθλίψει κάποιο άλλο. Για να γίνει ορατός ο χρόνος αναζητά τη ζωή και τα ανθρώπινα σώματα, και όπου τα συναντήσει τα ιδιοποιείται για να προβάλει επάνω τους την ιδιότητά του ως χρόνος και ως φως, «ολέθριο φως». Τα άξια αγάλλονται και επωφελούνται, σα να προλαβαίνουν κατά κάποιο τρόπο την αλλοίωση και τον αφανισμό τους, χωρίς να νοιάζονται γι’ αυτόν και κυρίως για το ποια εντύπωση θα προκαλέσει ο θάνατός τους σ’ εκείνους που θα τους χάσουν.
Αυτά τα άτομα είναι που έχουν αποκαλύψει το βάθος του χρόνου που είναι η μοναξιά και αντί απογνώσεως, εκπέμπουν ηφαίστεια ήθους και καλοσύνης, τα οποία διασταυρώνονται δημιουργώντας τους περίπλοκους συνδυασμούς που συνθέτουν τη λεπτή ύφανση του ενδύματος της αλήθειας.
Τώρα μάλλον δύναμαι να ειπώ για την αλήθεια· η αποφασιστική ευαισθησία αποκωδικοποιεί τον κόσμο που φαίνεται να διακατέχεται από μυστήριο, βάζοντας τα θεμέλια της εκστάσεως των σωμάτων που διακατέχονται από εναργή φαντασία, εννοιολογούν το απαλό δάσος της αταραξίας, αποκαλύπτουν τους ενσαρκωμένους νόμους του ψέματος, προσφέροντας οίνο στο πνεύμα, λάδι στο σώμα και μέλι στη γεύση.

*Ο Εμμανουήλ Μαρώλιας είναι ποιητής, ζει και εργάζεται στη Συκαμιά Λέσβου.