Αν και πέρασαν τρεις περίπου εβδομάδες από τις ευρωεκλογές και παρά το ηχηρό μήνυμα της κάλπης εξακολουθούν ακόμη να αιωρούνται στο πολιτικό ...στερέωμα, διάφορες πολιτικές αυταπάτες, κυρίως στο χώρο της αντιπολίτευσης. Στον μεν ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για το πως θα προχωρήσει, με το «εμφυλιακό» κλίμα στο εσωτερικό του να επανέρχεται, με τον Κασσελάκη με τις συνεχείς αναρτήσεις του να προκαλεί ένα μέρος του στελεχιακού του δυναμικού, που είναι πιο κοντά με τον Τσίπρα, να παίρνουν θέσεις μάχης εν όψει των εσωκομματικών εξελίξεων, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη συνοχή του εν λόγω κόμματος, όπου όλα είναι ανοιχτά, αφού η διαλυτική τάση που το κατατρώει τους τελευταίους μήνες δεν λέει να σταματήσει. Οι δυο διασπάσεις του χώρου που προέκυψαν τον τελευταίο καιρό, με την αποχώρηση μιας σειράς επώνυμων στελεχών και η δημιουργία νέου κόμματος, δεν φαίνεται να αποτελούν τα τελευταία επεισόδια μιας επώδυνης πορείας, που μάλλον θα έχει και άλλα επεισόδια μέχρι να καταλήξει τι επιτέλους πρεσβεύει! Από τη στιγμή που η κάλπη δεν δικαίωσε τις υπερφίαλες προσδοκίες του Κασσελάκη, η αμφισβήτηση στο πρόσωπό του ήταν αναμενόμενη. Μόνο που οι σημερινοί εσωκομματικοί αντίπαλοι του, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν αυτοί που τον ανέδειξαν πρόεδρο του κόμματος πριν μερικούς μήνες, δεν είχαν αντιληφθεί ότι ο «ουρανοκατέβατος» εξ Αμερικής που ήρθε εν μια ...νυκτί και τους πήρε το κόμμα, μόνο αναλώσιμος δεν είναι. Έχουν «μπλέξει» και τώρα συνειδητοποιούν ότι κάθε άλλο παρά εύκολο να τον ξεφορτωθούν είναι. Ο Κασσελάκης πάει για ένα προσωποπαγές κόμμα, που δεν θα έχει καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε και ενδεχομένως οσονούπω, ούτε και το όνομα του! Με αυτά και εκείνα καλά ξεμπερδέματα με τον απρόβλεπτο Κασσελάκη, που έβαλε κυριολεκτικά «μπουρλότο» σε αυτό που άφησε πίσω του αποχωρώντας από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας. 

Και τα εσώψυχα του ΠΑΣΟΚ 

Στο δε ΠΑΣΟΚ για άλλη μια φορά τα «συντροφικά μαχαιρώματα», μια έκφραση που λάνσαρε στην πολιτική ορολογία ο εν λόγω χώρος, επανήλθαν στο προσκήνιο, με το αίτημα για αλλαγή ηγεσίας να τίθεται πλέον από πολλές πλευρές, ακόμη και από στελέχη που στήριξαν τον νυν πρόεδρο Ν. Ανδρουλάκη κατά τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ για άλλη μια φορά βγάζει τα «εσώψυχά» του, με πρόφαση την ανεπάρκεια της ηγεσίας Ανδρουλάκη, αλλά επί της ουσίας πρόκειται για έλλειψη πολιτικού σχεδίου και εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί το ΠΑΣΟΚ πάντα ήταν κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας, όπως φαίνεται να εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια, επιχειρώντας να ανταγωνιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε «επαναστατικότητα» στα πλαίσια του αντιπολιτευτικού λόγου κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και τα δυο κόμματα κινούνται σε μια μηχανιστική και ατελέσφορη λογική , όπως απέδειξε και το εκλογικό αποτέλεσμα, που χωρίς να έχουν διαμορφώσει μια αξιόπιστη και πειστική πρόταση διακυβέρνησης επιχειρούν με τα ...γιούργια να ανατρέψουν τον Μητσοτάκη, αναζητώντας το πρόσωπο που θα ηγηθεί αυτής της ανατροπής. Ενώ εσχάτως θεωρούν κάποιοι ότι με τη συγκόλληση των δυο κομμάτων και τη διαμόρφωση μιας ενιαίας παράταξης αρκεί για να σπεύσουν οι πολίτες και να τους εμπιστευτούν. Είναι φανερό ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ , όσο και το ΠΑΣΟΚ μπαίνουν σε μια εσωστρέφεια, με έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ του στελεχιακού δυναμικού τους, που κανείς αυτήν την ώρα δεν μπορεί να εκτιμήσει ποια κατάληξη θα έχει και σε ότι αφορά τα δυο αυτά κόμματα , αλλά και συνολικά στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Και όσο η αναζήτηση περιορίζεται μόνο στο πρόσωπο που θα κερδίσει τον Μητσοτάκη και όχι πως θα συμβεί αυτό, με ποιο σχέδιο και με ποιες προγραμματικές θέσεις, μάλλον η επίτευξη του στόχου αυτού θα πάρει χρόνο, εκτός και αν ...υπονομευτεί εκ των έσω, γιατί και αυτό «παίζει»!