Με θλίψη και απογοήτευση παρακολουθεί ο φίλαθλος κόσμος του νησιού, την ομάδα που γέννησε τόσες ελπίδες και θύμισε ένδοξες στιγμές του παρελθόντος κερδίζοντας τη άνοδο στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου να φυλλορροεί. Ένας - ένας, τα χρυσά παιδιά που μας έκαναν να αισθανθούμε περήφανοι, όχι μόνο για τις αθλητικές τους επιδόσεις, αλλά και για την ποιότητα του χαρακτήρα τους, που για την μεγάλη πλειοψηφία τους ήταν «ορατή δια γυμνού οφθαλμού», φεύγουν για άλλες πολιτείες, αφού φώς δεν φαίνεται στην ομάδα από πουθενά στον ορίζοντα, η έναρξη του πρωταθλήματος της SuperLeague 2 πλησιάζει και αυτοί πρέπει να σκεφτούν ως επαγγελματίες και οικογενειάρχες.  

Ποιος φταίει  

Όπως δεν διστάσαμε, κόντρα πολλές φορές στην κοινή γνώμη, να αποδώσουμε τα εύσημα στη διοίκηση υπό τον Τζιμ Αντωνάκα, τη μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του ιστορικού στόχου της ανόδου της ομάδας στη Β Εθνική, έτσι και τώρα δεν θα μασήσουμε τα λόγια μας. Η ευθύνη για τις αρνητικές εξελίξεις είναι και πάλι στο μεγαλύτερο ποσοστό στη διοίκηση. Που ξεκίνησε τις διαδικασίες δημιουργίας της ΠΑΕ χωρίς πραγματικό άνοιγμα στην τοπική κοινωνία και το ευρύτερο Λεσβιακό στοιχείο της διασποράς. Πράγμα που φάνηκε από την ίδια της επιλογή της πενταμελούς προσωρινής επιτροπής, με τα περισσότερα μέλη της να γνωρίζουν μετά βίας καμιά δεκαριά Μυτιληνιούς ο καθένας! Χωρίς να επιδιώξει να βρει άλλους συνεργάτες από τον ευρύτερο κοινωνικό χώρο του νησιού, δείχνοντας σα να ήθελε να κρατήσει τον έλεγχο της ομάδας πάση θυσία, με οποιοδήποτε τίμημα. Και χρησιμοποιώντας ως άλλοθι, ότι απευθύνθηκε στους παράγοντες του τόπου που δεν ανταποκρίθηκαν στις υποσχέσεις τους, Όταν ήταν γνωστό ότι μιλούσε με 4-5 μόλις πρόσωπα, τα ίδια και τα ίδια, πρόσωπα που για δικούς τους λόγους δεν εμπιστεύονταν την προσωρινή διοίκηση. Μη θέλοντας ή μη γνωρίζοντας να απευθυνθεί και σε άλλα πρόσωπα εκτός του στενού κύκλου των ήδη γνωστών της.  

Όνειρο ήταν και πάει;  

Και τώρα τι; Ο κ. Αντωνάκας σηκώνει τα χέρια, δηλώνοντας ότι ο ίδιος αδυνατεί , αλλά υπάρχουν ενδιαφερόμενοι να εμπλακούν στη διοίκηση της ομάδας αλλά ο ίδιος δεν γνωρίζει καν τα ονόματά τους!!!! Άραγε, ποιοι είναι αυτοί οι ανώνυμοι «επενδυτές» και με τι σκοπιμότητες εμπλέκονται; Πώς να πιστέψει ο απλός φίλαθλος του Αιολικού ότι έρχονται από το πουθενά επενδυτές με αγνές προθέσεις και όχι άνθρωποι που το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η ιστορία και το μέλλον του Αιολικού και όχι το προσωπικό τους κέρδος; Κέρδος που είναι άγνωστο από πού θα προσπαθήσουν να αποκομίσουν, και ο νοών νοείτω. Όμως μια ομάδα, δεν είναι το όνομά της και τα ντουβάρια του Ταρλά. Ο κόσμος, έστω και καθυστερημένα, δέθηκε με τα περισσότερα από τα παιδιά που πέτυχαν αγωνιστικά την άνοδο και τους είδε να αποχωρούν εμφανώς παρά τη θέλησή τους. Άραγε μια ομάδα με κάποιους επενδυτές που κανείς ακόμα δεν γνωρίζει, φτιαγμένη από το μηδέν, είναι ικανή να δημιουργήσει ρεύμα υποστήριξης και να φέρει τον κόσμο στο γήπεδο; Να μας επιτρέψετε να αμφιβάλουμε, κι ας πεθαίνει η ελπίδα τελευταία.