Επιστολή στην κυρία Μόλλη Μαχαίρα,
Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ

Διάβασα πρόσφατα το άρθρο σας που δημοσιεύτηκε στο προσωπικό σας ιστολόγιο και αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Εμπρός».

Μπορώ να σχολιάσω πολλά σημεία του κειμένου σας και του λόγου που εκφέρετε. Για παράδειγμα, κάνετε πολύ κακή χρήση της ελληνικής γλώσσας  καθώς κριτικάρετε δημοσιογράφους και μη, για το ίδιο ατόπημα. Λίγο με αφορά το επίπεδο του λεξιλογίου σας αν και δυστυχώς το λεξιλόγιο αντικατοπτρίζει τη σκέψη του ανθρώπου. Προσπαθείτε επίσης να συζητήσετε διεθνή πολιτική με όρους της αρχής του 20ου αιώνα. Ούτε η έλλειψη γνώσης με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, αν και κάποιος θα περίμενε κάτι καλύτερο από πολιτικά πρόσωπα. Τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που τόσες δεκαετίες εγκρίνουν πολεμικούς εξοπλισμούς αντί να ενισχύσουν την εκπαίδευση στην Ελλάδα.

Με νοιάζει όμως το γεγονός ότι καλλιεργείτε ένα κλίμα τρομοκρατίας και φόβου στους κατοίκους της Λέσβου.
Λέτε πολλά και διάφορα, κυρία Μαχαίρα, για τους Έλληνες και τους Λέσβιους: ότι είναι αφελείς, ευκολόπιστοι και αγνώμονες και ανιστόρητοι. Δεν ξέρω, μπορεί και να είμαστε. Οι κάτοικοι της Λέσβου όμως, κάνανε κάτι που καθιστούν τα προηγούμενα απλώς παραλειπόμενα. Οι Λέσβιοι αποδείχτηκαν εμπράκτως συμπαθείς προς τους αδύναμους και κατατρεγμένους στον κόσμο.

Η λέξη «συμπάθεια» έχει ισχυρή νοηματοδότηση -σημαίνει να έχεις την πνευματική και συναισθηματική ικανότητα να συμπορευτείς στο πάθος του Άλλου.

Οι ψαράδες, οι αγρότες, οι γιαγιάδες, τα παιδιά και τόσος κόσμος έχουν μία τρομακτική παιδεία και λαϊκή σοφία και ας μην ξέρουν καλά την ιστορία και ας μην έχουν τα πολλά πτυχία. Είναι η Λέσβος του λαϊκού Θεόφιλου, που ζωγράφιζε τις πόρτες και τους τοίχους στα χωριά. Είναι η Λέσβος που για κάποιο λόγο έχει γοητεύσει μεγάλους πνευματικούς κολοσσούς του πλανήτη -από τον Ελύτη και τον Σεφέρη μέχρι τον Καμύ. Είναι η Λέσβος και η Ελλάδα όλων των καιρών, που έχουν τον αιώνιο πόλεμο για την ανθρώπινη αξία (έτσι έγραψε ο Σεφέρης -δεν ξέρω, μπορεί να ήταν και ο Σεφέρης ανιστόρητος). Αυτός είναι ο μόνος πόλεμος που έχουμε, κυρία Μαχαίρα.

Η Λέσβος ζει και νικά στον πόλεμο τούτο. Σε αυτή τη Λέσβο επιστρέφω κάθε φορά.

Μαντώ Ραχωβίτσα
Καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Κατάρ.
Με πολλά πτυχία αλλά πολύ λίγη λαϊκή σοφία.