Η νεοφιλελεύθερη απάντηση στην κρίση έρχεται σαν αποτέλεσμα εσωτερικής αναζήτησης, αναβαπτισμένης οπτικής και πίστης στις δυνάμεις του Έλληνα...

Το κράτος αφού έχει ισομοιράσει την ευθύνη της οικονομικής κρίσης, άρχισε να θέτει και νέους όρους για την υπέρβαση αυτής της κρίσης. Η νέα νοοτροπία που προωθούν, είναι η προσπάθεια διαχείρισης αυτής της κρίσης και η υποκατάσταση του κράτους εκεί που ηθελημένα απουσιάζει.

Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος, που ορίζει την επαναστατικότητα σαν εργαλείο διαχείρισης της κρίσης και σαν το χρύσωμα του χαπιού στην αρρώστια του συστήματος και όχι σα μια πρακτική για την ανατροπή του!

Η άλλη όψη του νομίσματος πραγματώνεται πάνω στην ηλιθιότητα και λειτουργεί περισσότερο σα μια μορφή ψυχοθεραπείας, είναι η κατευθυνόμενη αποβλάκωση! Αυτή δεν καλείται να διαχειριστεί την υπάρχουσα κρίση, αλλά καλείται να αποβλακώσει και τον τελευταίο ζωντανό. Παραδείγματα ταξικά ασυνείδητων υποκειμένων, με ψυχοτραυματικούς συνδέσμους ηλιθιότητας, όπως π.χ. οι «Ατενίστας» και οι Μ.Κ.Ο., ή οι φοιτητικοί οργανισμοί που μαζεύουν τις τσίχλες από τα παγκάκια, περισσεύουν...

Οι λοβοτομημένοι είναι αρκετοί, μόνο που δεν υπάρχουν περιθώρια για χαζοχαρούμενα παιδάκια, που δεν ξέρουν πού να ξοδέψουν το παραπάνω χαρτζιλίκι που τους έδωσε ο μπαμπάς...
Το να ξύνεις τσίχλες από τα πεζοδρόμια ή να καθαρίζεις τοίχους από τις αφίσες, τη στιγμή που στο διπλανό στενό πεθαίνει ή αυτοκτονεί κόσμος και δε λες κουβέντα γι’ αυτό, δεν είναι ακτιβισμός. Είναι κοινωνική αφασία, είναι ψυχιατρική νόσος.

Το να ντύνεις με πουλόβερ τα δέντρα στην Πλατεία Κλαυθμώνος, εκεί που ο Καμίνης τα Χριστούγεννα του 2011 είχε ξηλώσει τα παγκάκια για να μην κοιμούνται οι άστεγοι, δεν είναι ακτιβισμός. Είναι το Σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Οι κάθε λογής «ατενίστας» σε όλη την Ελλάδα βαφτίζονται ακτιβιστές, όπως οι Χρυσαυγίτες βαφτίζονται αγανακτισμένοι πολίτες, όπως η αλλοτρίωση του κέντρου, το Rethink Athens Project βαφτίζονται εξευγενισμός, όπως οι κοινωνικοί αγωνιστές βαφτίζονται τρομοκράτες κ.λπ....
Αυτός είναι ο άρδην νεοφιλελεύθερος εθελοντισμός και η διαστρεβλωμένη έννοια του εθελοντισμού, που προωθούν οι πλουτοκράτες για να εκμεταλλευθούν ημιμαθή παιδάκια που ψάχνουν μια κοινωνική διέξοδο...

Μια καλυμμένη μορφή στυγνής εκμετάλλευσης, που προωθείται με το επιχείρημα της απόκτησης εμπειρίας και προϋπηρεσίας, είτε σε μεγάλες εταιρείες ή σε Μ.Κ.Ο.. Η εργοδοτική πλευρά επιλέγει να απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της αμισθί, περνώντας μάλιστα αυτή την τακτική ως αυτονόητη και απαραίτητη! Και εμφανίζονται «πρωτοβουλίες» που υποστηρίζονται από μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες, εκδοτικά συγκροτήματα, όπως το «Rebranding Greece», η πλατφόρμα «Repower Greece» κ.ά..

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το φαινόμενο TED (Technology, Entertainment, Design) του Chris Anderson, που καθρεφτίζει ιδεολογικά όλες τις παραπάνω τακτικές αποπροσανατολισμού από την καθημερινότητα, βαφτίζοντας μιζέρια όσους αντιτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη επέλαση. Οι διοργανωτές των ΤΕDx που θεωρούν ότι ανατροπή σημαίνει «to think out of the box», προσπαθούν να μας πείσουν ότι μια αχτίδα αισιοδοξίας έχει αρχίσει να ξεπροβάλλει.

Η οργάνωση TED και τα παρακλάδια της (TEDx) προκρίνουν μια προτεσταντικής έμπνευσης πειθαρχία της ανθρώπινης σκέψης, που συγκλίνει με τις καπιταλιστικές προτεραιότητες: σκέψου, νιώσε, άλλαξε, δημιούργησε, γίνε παραγωγικός! Μεταξύ των ομιλητών των συνεδρίων της διοργάνωσης, τα ονόματα των Μπιλ Γκέητς, Αλ Γκορ, Γκόρντον Μπράουν, Μπιλ Κλίντον κ.λπ..

Και αν η απλή καταγραφή των εθελοντικών οργανώσεων σε ένα διαδικτυακό χάρτη φαίνεται σχετικά αθώα, δε συμβαίνει το ίδιο με το Volunteer4Greece, μια διαδικτυακή πλατφόρμα αναζήτησης εθελοντικής εργασίας. Είναι πασιφανές πως το TEDx περνά στην επόμενη πίστα: από την απλή προώθηση της ιδέας του εθελοντισμού, στη δημιουργία της αντίστοιχης φάμπρικας! Γιατί στην Ελλάδα των 1.345.387 καταγεγραμμένων ανέργων και την επίσημη ανεργία κολλημένη στο 27,3%, δεν είναι ντροπή και πλήρης υποταγή στα συμφέροντα των κάθε είδους αφεντικών η διαφήμιση της δωρεάν εργασίας και τα προγράμματα εκπαίδευσης των πολύ συχνά κρατικοδίαιτων Μ.Κ.Ο. για την εύρεση και την εκμετάλλευση δωρεάν ανθρώπινου δυναμικού...

Η νέα ελληνική πραγματικότητα, του νεοφιλελευθερισμού, με hi-tech σύμβολα και ισχυρούς χρηματοδότες (τράπεζες, μεγάλες επιχειρήσεις, εκδότες). Η εικόνα του τεμπέλη δημόσιου υπαλλήλου, του ράθυμου καφεπότη, του γραφικού διαδηλωτή μένει εκτός. Η «νέα Ελλάδα» θα έχει το χαμόγελο της επιτυχίας, θα τολμά, θα επιχειρεί και θα κρατάει ipad και smart phones... Μέσα από τον εθελοντικό λάκκο των λεόντων