Ξανάρχισε το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο του Αιγαιακού Αρχιπελάγους

Την περασμένη εβδομάδα ήμουν στο νησί. Στα καφενεία, οι συζητήσεις επικεντρώνονταν σε δύο θέματα. Αυτό κυρίως των εκλογών και εκείνο της άφιξης των μηχανημάτων της «ΑΚΤΩΡ Α.Ε.» για τον «Καλλονής-Σιγρίου», που τα είχαν σταθμεύσει σε κατάλληλο χώρο κοντά στην Άντισσα. Η κουβέντα πολλών κατέληγε στην ερώτηση: «Πότε θα ξαναρχίσουν οι εργασίες;».

Τούτο δεν άργησε. Η χαρούμενη είδηση, μου δόθηκε πρωί-πρωί την Τρίτη (26-3-2019) απ’ την καλή δημοσιογράφο Μυρσίνη Τζινέλλη. Τώρα που ξαναξεκίνησαν οι εργασίες, είμαι βέβαιος ότι το έργο μας πια θα ολοκληρωθεί. Έτσι, θα πραγματοποιήσω το τάμα μου, να περπατήσω τα 46.664 μέτρα του! Η βεβαιότητά μου αυτή πηγάζει απ’ το ότι η «ΑΚΤΩΡ» μία εκ των αξιοπιστότερων του είδους της εταιρεία, με επιτυχίες σε πολύ μεγάλα έργα, πολλών-πολλών χιλιομέτρων ανά την Ελλάδα, δεν θα διακινδύνευε τη φήμη της, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το μικρό για το διαμέτρημά και τις δυνατότητές της έργο μας.

Μετά την ευχάριστη εξέλιξη του πράγματος, νομίζω ότι πολλοί θα ενδιαφέρονταν να μάθουν την ιστορία του έργου, δηλαδή το πώς ξεκίνησε, πώς προχώρησε, ποιά εμπόδια αντιμετώπισε και πώς πια βρίσκεται τώρα στην τελική του ευθεία. Παραθέτω χρονολογικά την εξέλιξη της υποθέσεως, καθώς τη βίωσα ως πρόεδρος της Επιτροπής Αγώνα.

1996: Απευθύνομαι εγγράφως στον τότε νομάρχη Αλ. Μαθιέλλη, τονίζοντας ότι είναι ανεπίτρεπτο να έχουμε ακόμη ως κύριο δρόμο στο νησί, αυτόν που μας κατέλειπε η «ευσπλαχνία» του Αβδούλ Χαμίτ του αιμοσταγούς. Το θέμα εισάγεται και συζητείται στο Νομαρχιακό Συμβούλιο.

1999: Σε ομιλία του στην Καλλονή, ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης εξαγγέλλει τους οδικούς άξονες «Καλλονής-Σιγρίου», και «Καλλονής-Πέτρας» (έχει μείνει στις μελέτες).

2003: Έκτοτε περνούν τέσσερα χρόνια χωρίς να γίνει κάτι σχετικό. Τότε, αποφάσισα και συνέστησα την Επιτροπή Αγώνα. Αυτήν αποτελούσαν προβεβλημένα μέλη της κοινωνίας, των χωριών της περιοχής. Στηριζόμενος στην υπογραφή τους επί της σχετικής διακηρύξεως μας αρχίζω να απευθύνομαι σ’ όποιον αρμόδιο, με πρώτο τον Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη.

2003: Βγαίνει επί τέλους στον αέρα η διακήρυξη της μελέτης, όμως στρεβλή, αφού δεν είναι ως εξαγγέλθηκε «οδικός άξονας Καλλονής-Σιγρίου», αλλά, ως «Καλλονής-Ερεσού-Σιγρίου». Έτσι, αντί της βόρειας, κανονικής χαράξεως του, προδιαγραφόταν η νότια χάραξη, η μέσω Μεσοτόπου. Η επιτροπή μας, απαιτώντας τη σχετική πολιτική βούληση, απευθύνεται προς πάντα αρμόδιο να απαλειφθεί απ’ τον τίτλο το «Ερεσός».

Ως το 2009 οι προσπάθειες μας πίεζαν, στο τελείωμα επί τέλους των μελετών (συμβατικά, προβλεπόταν το 2005, Άνοιξη) αλλά και στην διευθέτηση του θέματος της χάραξης, πράγμα που οι υπηρεσίες δεσμεύτηκαν και τελικά έτσι έγινε, όταν βγήκε η διακήρυξη της εκτέλεσης του έργου.

2009: Στη δεύτερη προς τον τότε Πρωθυπουργό Καραμανλή επιστολή μας, στο να ολοκληρωθούν οι με καθυστέρηση τεσσάρων ολοκλήρων ετών μελέτες και να χρηματοδοτηθεί το έργο ενιαία, μας έρχεται απάντηση απ’ το ΥΠΕΧΩΔΕ, ότι δίδεται γι’ αυτό μέσω Περιφέρειας το ποσό των 20.000.000 Ευρώ, μόνο! Γνωρίζοντας ότι απαιτείτο ποσό υπερδιπλάσιο, πραγματοποιούμε ολομέλεια της επιτροπής αγώνα στο Σκαλοχώρι και στο ψήφισμά μας διεκδικούμε το τέλειωμα των μελετών, το συνολικό ποσό του έργου, και να πραγματοποιηθεί τούτο μάλιστα ενιαίο κι όχι τμηματικά όπως κάποιοι απεργάζονταν, απ’ το Υπουργείο.

2010: Επειδή στο διαρρεύσαν διάστημα ουδέν το προδήλως θετικό έχει γίνει, πραγματοποιούμε δεύτερη ολομέλεια της επιτροπής, όπου και πάλι στο νέο ψήφισμά μας ζητούμε, την ολοκλήρωση επί τέλους των μελετών και την ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ. Τούτο, υποβάλλουμε στους δύο Πρωθυπουργούς (Κ. Καραμανλή -απερχόμενο-, Γ. Α. Παπανδρέου -νεοεκλεγέντα-).

2011: Επί τέλους ολοκληρώνονται οι μελέτες και ως «ώριμο» πια έργο, εντάσσεται στο ΕΣΠΑ 2006-2013, με πίστωση 44,50 εκατομ. ευρώ.

2012: Τελειώνει επιτυχώς ο απαιτούμενος δημόσιος διαγωνισμός και το έργο αναλαμβάνει η Κοινοπραξία των: «Τοξότης», «Αναστηλωτική» και «Ελληνική Υδροκατασκευή».

2013: Περαιουμένων των διαφόρων γραφειοκρατικής φύσεως θεμάτων και ιδιαίτερα αυτού των απαλλοτριώσεων, το έργο ξεκινά απ’ το Σίγρι, αρχές Φθινοπώρου.

2014: Τούτο εκτελείται, ουσιαστικά μόνο απ’ την «Τοξότης» και ως 31.12.2014 το πραγματοποιηθέν έργο είναι λιγότερο του 15%, οπότε και απεντάσσεται απ’ το ΕΣΠΑ.

2016: Επανεντάσσεται στο νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. Τα οικονομικά προβλήματα όμως της «Τοξότης» κάνουν το έργο να καρκινοβατεί.

2017: Χρηματοδοτείται αυτό, με συμπληρωματική πίστωση 12.800.000 ευρώ.

2018: Γίνεται αντικατάσταση της κοινοπραξίας των τριών, με νέα δύο εταιρειών. Στη νέα συμμετέχει η «ΑΚΤΩΡ» και φυσικά η «Τοξότης» αποχωρεί.

2019: Ολοκληρώνονται τα διαδικαστικά και επισήμως πια η νέα κοινοπραξία με την «ΑΚΤΩΡ» αρχίζει τις εργασίες.

Παράλληλα με την ολοκλήρωση του έργου μας, ολοκληρώνεται και το άλλο νευραλγικής σημασίας έργο της Δυτικής Λέσβου, το Λιμάνι του Σιγρίου.

Οι οδικοί άξονες, τα λιμάνια μαζί με τις τηλεπικοινωνίες, αποτελούν τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η πρόοδος, και η ευημερία ενός τόπου. Πίστη μου είναι ότι τα δύο τούτα, θα αποτελέσουν το μοχλό ανάπτυξης όλου του νησιού, και θα ξεκολλήσουν τη Δυτική Λέσβο απ’ τη μιζέρια, την υπανάπτυξη, και την πληθυσμιακή απίσχναση.

Τούτα ομολογώ, με χαροποιούν εξαιρετικά.