Πριν από μερικές μέρες είχαμε αναδείξει από το «Ε» το «φαγοπότι» που γίνεται με τη σίτιση των προσφύγων και μεταναστών στο κέντρο της Μόριας, με τον τρόπο που γίνονται οι... διαγωνισμοί, με ευθύνη των αρμοδίων παραγόντων του υπουργείου Εθν. Άμυνας και της στρατιωτικής ηγεσίας του νησιού. Μετά το αποκαλυπτικό δημοσίευμα που στηρίχθηκε σε συγκεκριμένα στοιχεία, αλλά και σε όσα είδαν το φως της δημοσιότητας στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας -υπήρξε ερώτηση για το θέμα από βουλευτές της Δη.Συ. και αντίστοιχη απάντηση από τον αν. υπουργό Φ. Κουβέλη- φάνηκε ότι υπήρξε κάποια κινητικότητα ότι επιτέλους οι διαγωνισμοί αυτοί δεν θα συνεχίσουν να γίνονται με τη διαδικασία του «κατ’ επείγοντος», αλλά όπως πρέπει να γίνονται στα πλαίσια του καλώς εννοούμενου ανταγωνισμού με στόχο τη διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος.

Αφορμή για το σχετικό ρεπορτάζ ήταν η πληροφόρηση που υπήρξε, ότι σε διαγωνισμό για τη σίτιση του κέντρου της Μόριας, τρίμηνης διάρκειας και ύψους προϋπολογισμού περί τα 5 εκ. ευρώ, συμμετείχαν πέρα από τη συνήθη κοινοπραξία που με τη διαδικασία του «κατ’ επείγοντος» σίτιζε εδώ και μήνες τους φιλοξενούμενους στη Μόρια πρόσφυγες και μετανάστες και μια άλλη κοινοπραξία, που αναδείχθηκε μειοδότης στον σχετικό διαγωνισμό και η οποία παρ’ όλο που δικαιώθηκε στην επιτροπή Προσφυγών που κατέφυγε, η αναθέτουσα αρχή που εδρεύει στο Υπ. Εθν. Άμυνας ακόμη δεν την έχει κατακυρώσει παρόλο που προσκόμισε όλα τα αναγκαία δικαιολογητικά που της ζητήθηκαν.

Εύλογα ερωτηματικά

Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας κωλυσιεργίας. Και η μέχρι τώρα σιωπή και των υπευθύνων της στρατιωτικής διοίκησης, που εμπλέκεται στους διαγωνισμούς για τη σίτιση των προσφύγων, δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι κάποιοι υψηλά ιστάμενοι στην στρατιωτική και πολιτική ηγεσία δεν θέλουν αυτοί οι διαγωνισμοί να ακολουθούν τις διαδικασίες που προβλέπονται στα πλαίσια του ανταγωνισμού μεταξύ εταιρειών με στόχο την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος και όχι της διασπάθισης πολύτιμων πόρων, δεδομένου ότι οι διαγωνισμοί με το «κατ’ επείγον» που έχουν γίνει καθεστώς είναι μηδενικής έκπτωσης! Δεν γνωρίζουμε γιατί μέχρι σήμερα και ενώ έχει περάσει τόσος καιρός οι αρμόδιοι δεν έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν. Με δεδομένο ότι έγινε ένας διαγωνισμός και προέκυψε, όπως κι αν προέκυψε μειοδότης, δεν οφείλει η αρμόδια αρχή να προχωρήσει στην κατοχύρωση του, αφού ασφαλώς έχει εξασφαλίσει ότι η μειοδότρια εταιρεία, έχει όλες τις αναγκαίες προδιαγραφές και τα δικαιολογητικά που απαιτούνται; Γιατί δεν το κάνει;

Θα συνεχιστούν οι «κατ’ επείγον»

Εκτός κι αν σκοπεύει να συνεχίσει την... πεπατημένη με τους «κατ’ επείγον» διαγωνισμούς και με τους συνήθεις δικαιούχους, αδιαφορώντας και για τον τύπο και για την ουσία της όλης διαδικασίας. Όμως μια τέτοια διαχείριση αν πράγματι είναι στις προθέσεις των εμπλεκομένων αρμοδίων εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και δεν αποκλείεται να βρεθούν μπλεγμένοι δεδομένου ότι πλέον το θέμα αρχίζει και παίρνει και πολιτικές διαστάσεις με την κατάθεση και επίκαιρης ερώτησης στη Βουλή, όπου η πολιτική ηγεσία του Υπ. Εθν. Άμυνας θα κληθεί να απαντήσει και να δικαιολογήσει για όλα αυτά. Προφανώς και γύρω από τη σίτιση των προσφύγων υπάρχουν επιχειρηματικά συμφέροντα -και πως μπορούσε να είναι αλλιώς- αλλά γι’ αυτό υπάρχει ο δημόσιος έλεγχος, εν προκειμένου το Υπ. Εθν. Άμυνας, για να βάλει τους όρους και να αναζητήσει μέσω του ανταγωνισμού που θα υπάρξει την καλύτερη για το δημόσιο συμφέρον προσφορά. Αν αυτή η σχέση «παραβιαστεί» για οποιοδήποτε λόγο ή κίνητρο, τότε μιλάμε για «κακώς κείμενα» και η κριτική και ο έλεγχος αυτών που διαχειρίζονται και υποτίθεται προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον  και από τις ελεγκτικές αρχές αλλά και από τον Τύπο είναι επιβεβλημένος. Εν αναμονή λοιπόν των αποφάσεων των αρμοδίων για την υπόθεση, την οποία θα παρακολουθήσουμε και θα επανέλθουμε αν χρειαστεί!