Ελεωνόρα Σουρλάγκα: Να τα χαίρεστε, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2024, σελ. 304 

Τρίτο βιβλίο για τη Μυτιληνιά ψυχολόγο και συγγραφέα Ελεωνόρα Σουρλάγκα. Μετά το «πάσΠορτ: μια αληθινή περιπέτεια», (Κέδρος, 2012) και το «Κρυφτό», (Κέδρος, 2014), πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε και το νέο της βιβλίο πάλι από τις εκδόσεις Κέδρος με τον τίτλο «Να τα χαίρεστε». 

«Το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα εγχειρίδιο. Είναι η προσωπική καταγραφή μιας ψυχολόγου, και συγγραφέα, και μαμάς. Και είναι μια προτροπή για συνύπαρξη με βασικό γνώμονα τη χαρά. Τη χαρά που μας κάνει πιο δυνατούς και ανοιχτούς σε ό,τι φέρει η ζωή» γράφει η συγγραφέας. Χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια με τους παρακάτω τίτλους: «Να το χαίρεστε», «Δεν θα προλάβουμε» - Η χαρά δεν φοράει ρολόι», «Έβαλες τα δυνατά σου;» - Η χαρά δεν περιμένει τίποτα, «Πρόσεχε, θα πέσεις» - Η χαρά έχει θάρρος, «Τα λεφτά δεν φυτρώνουν στα δέντρα» - Η χαρά είναι τσάμπα. Ο τίτλος του επιλόγου είναι: Το κοντά και το μακριά. 

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε σχετικά: Τα παιδιά έρχονται στη ζωή μας. Έρχονται για να μείνουν και πρόκειται ν’ αλλάξουν τη ζωή μας για πάντα. Συγγενείς, φίλοι και γνωστοί καταφθάνουν με δώρα κι ευχές - με μια επωδό, σαν ρεφραίν τραγουδιού που ακούγεται επαναλαμβανόμενα: «Να το χαίρεστε». 

Τα χαιρόμαστε όμως; Ή μάλλον τα χαιρόμαστε αρκετά; Κι αν όχι, γιατί; 

Η κεντρική θέση αυτού του βιβλίου είναι πως η χαρά στη σχέση με το παιδί είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός και παραγνωρισμένος παράγοντας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Για τη δημιουργία όλων αυτών των πολυπόθητων χαρακτηριστικών για τα οποία εμείς οι γονείς μοχθούμε, σκοτώνοντας καθ’ οδόν τη χαρά: της αυτοπεποίθησης, της αυτοπειθαρχίας, του σεβασμού (του εαυτού και των άλλων), της αυτονομίας, της δημιουργικότητας, της ανθεκτικότητας, της κοινωνικότητας, της διάθεσης για μάθηση. 

Εμείς ως γονείς συνήθως επιδιώκουμε να γίνουμε οι οδηγοί των παιδιών στον απαιτητικό δρόμο προς την ενηλικίωση. Μέσα σε όλες τις δυσκολίες και τις εντάσεις που είναι αναπόφευκτες σε αυτή τη διαδικασία, τα παιδιά μάς δίνουν πλήθος ευκαιριών να προσεγγίσουμε την ουσία των πραγμάτων. Να ξεχωρίσουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα. Κι έτσι τα παιδιά μπορούν να γίνουν αυτά οι οδηγοί μας στον εξίσου απαιτητικό δρόμο προς τη χαρά της ζωής. 

«Τα καλοκαίρια μας. 43 καλοκαιρινές ιστορίες» (συλλογικό, Επιμέλεια: Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης), εκδόσεις Λέμβος, Αθήνα 2024, σελ. 224 

«Τα καλοκαίρια μας. 43 καλοκαιρινές ιστορίες» είναι ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Λέμβος» με την επιμέλεια του Λέσβιου συγγραφέα Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη και τη συμμετοχή του Παναγιώτη Σκορδά. 

Το καλοκαίρι για τον Έλληνα σημαίνει ξεγνοιασιά, κάτι σαν όαση, γιατί ξεχνάς το φόρτο της καθημερινότητας. Κάθεσαι πολλές ώρες έξω, σεργιανίζεις σε γνώριμα μέρη, είσαι πιο ήρεμος, αγαπάς περισσότερο τους ανθρώπους και τα ζώα, γιατί έχεις αποκτήσει την ανεμελιά από τα άγχη και τις στενοχώριες. 

Καλοκαίρι σημαίνει γέλιο, τρυφερότητα, αθωότητα. Ας πάμε λοιπόν ένα ταξίδι σε αθώα καλοκαίρια και ας διαβάσουμε τις γραπτές, ανέκδοτες ιστορίες, οι οποίες γράφτηκαν για να μας ταξιδεύουν στις απέραντες και μοναδικές ομορφιές της ζωής. 

Συμμετέχουν οι: Αθανασίου Έρικα, Ανδρέου Χριστίνα, Αραπάκη Αθηνά, Αρωνιάδα Πόπη, Βαρβαρήγος Δημήτρης, Βαφειάδου Νατάσα, Βοϊκλής Γιώργος, Γκουρογιάννης Βασίλης, Δενδρινός Γεράσιμος, Δρακονταειδής Φίλιππος Δ., Ζαχαριάδου Κατερίνα, Ζέρβας Μιλτιάδης, Θεοχάρης Γιώργος Χ., Ιντζέμπελης Ελπιδοφόρος, Καριζώνη Κατερίνα, Κατσαλίδας Νίκος, Κρητικός Μάρκος, Κωστόπουλος Δημήτρης, Λιακόπουλος Θανάσης, Λογαράς Κώστας, Μίλεσης Στέφανος, Μπανά Πολύνα, Μπούρας Κωνσταντίνος, Παμπούδη Παυλίνα, Πανούσης Γιάννης, Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη Μάγδα, Πατσώνης Γιάννης, Ρίτσου Έρη, Σακελλίου Λιάνα, Σαρακηνού Ντίνα, Σαραντηνού Λεύκη, Σιώτης Ντίνος, Σκιαθάς Αντώνης, Σκορδάς Παναγιώτης, Σπυράκης Απόστολος, Σταυρόπουλος Σταύρος, Στοφόρος Κώστας, Τότσκα Λίτσα, Τσοκώνα Ιώ, Φάμελλος Μανώλης, Φιλίππου Φίλιππος, Χαριάτης Άγγελος, Χατζήπαπας Χρίστος. 

Να ένα απόσπασμα από το διήγημα του Παναγιώτη Σκορδά: 

«Μαζί με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες μου καταστρώναμε μεταμαθητικό και προφοιτητικό πρόγραμμα: βόλτες, καφετέρια και καφενείο, μπάνια, ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Σχεδόν όλη η τάξη, στις δέσμες που λειτουργούσαν στο Λύκειο μας, είχε γράψει εξαιρετικά. Φορούσαμε λοιπόν το φωτοστέφανο του επιτυχόντα, του φοιτητή, του παιδιού που ξαφνικά είχε μεγαλώσει και είχε ανοίξει τα φτερά του, για να πετάξει έξω από το χωριό και έξω από το νησί. 

Κάπως έτσι θριαμβευτικά περνούσαν οι μέρες και οι νύχτες μας. Ένα απόγευμα καθώς χαζολογούσαμε στην καφετέρια έπεσε η ιδέα για μπάνιο στα Θέρμα του κόλπου της Γέρας. Θα παίρναμε το μεσημεριανό λεωφορείο της γραμμής για Μυτιλήνη, θα κάναμε το μπάνιο μας και θα γυρίζαμε με το απογευματινό. Η πρόταση έγινε δεκτή με επευφημίες και έτσι την επόμενη μέρα πάνω από δέκα αγόρια και κορίτσια βρεθήκαμε στα Θέρμα. 

Όλα κυλούσαν μια χαρά…»