Πρόκριμα για το πώς η Δικαιοσύνη προστατεύει δημόσιες περιουσίες απ’ τους φορείς που τις απαξιώνουν αδιαφορώντας για την καταστροφή τους, αποτελεί η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Μυτιλήνης για το «Σάρλιτζα». Το δικαστήριο, με μια ιστορική του απόφαση, καταδικάζει το ΤΣΑΥ στην επισκευή του μοναδικού ξενοδοχείου που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο, και του καταλογίζει αποζημίωση 100.000 ευρώ προς το Δήμο Λέσβου για ηθική βλάβη. «Αποδόθηκε δικαιοσύνη», σχολίασε ο δήμαρχος Λέσβου, τονίζοντας πως ο για οκτώ δεκαετίες ιδιοκτήτης του ακινήτου όφειλε, αντί να το εγκαταλείψει, να κάνει το παν για να το αξιοποιήσει.

«Η Δικαιοσύνη για ακόμη μια φορά είναι το τελευταίο καταφύγιο και ελπίδα της αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών να αντιδράσουν στα κακώς κείμενα. Ο πρώην Δήμος Θερμής, όταν διαπίστωσε οριστικά και αμετάκλητα πως ο κύριος του “Σάρλιτζα”, το Ταμείο των Υγειονομικών (ΤΣΑΥ), δεν προτίθεται να κάνει τίποτα για την αξιοποίησή του, τουναντίον αρνήθηκε ακόμη και να πάρει μέτρα για να αποτρέψει την κατάρρευσή του, κινήθηκε δικαστικά», έγραφε πέρυσι το Μάρτιο το «Ε» αναφερόμενο στην εκδίκαση απ’ το Πολυμελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης της αγωγής της Θερμής κατά του ΤΣΑΥ (σήμερα Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων - ΕΤΑΑ), με την οποία και η αυτοδιοίκηση διεκδικούσε τη διάσωση και αξιοποίηση του «Σάρλιτζα», καθώς και έξι εκατομμύρια ευρώ διαφυγόντα έσοδα.

Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης εκδόθηκε την Πέμπτη, δικαιώνοντας τον πρ. δήμαρχο Θερμής Δημήτρη Καμενή που κίνησε το θέμα, όπως και το Δημήτρη Βουνάτσο, που ως διάδοχος εκπρόσωπος των συμφερόντων της Δημοτικής Ενότητας Θερμής συνέχισε και υποστήριξε τη διεκδίκηση.

Το ιστορικό
Όπως μας είχε περιγράψει τον Οκτώβριο του 2010 ο κ. Καμενής, υποβάλλοντας την αγωγή στις αρχές του ίδιου χρόνου, η Πολεοδομία έκρινε επικίνδυνο το «Σάρλιτζα». Το ξενοδοχείο στην παραλία των Πύργων Θερμής κτίστηκε το 1909 απ’ το Χασάν Εφέντη Μολά Μουσταφά και το 1933, μαζί με όλη την έκταση που το περιβάλλει, σχεδόν 19 στρέμματα στα οποία φιλοξενούνται και τα κτήρια των λουτρών της Θερμής όπως και τα ρωμαϊκά αρχαία, πέρασε στην ιδιοκτησία τού ΤΣΑΥ. Το Ταμείο όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε τίποτα και για να μην πέσει το κτήριο, για αυτό και ο πρώην δήμαρχος Θερμής κινήθηκε δικαστικά κατά του ΤΣΑΥ, διεκδικώντας την αποκατάσταση του κτηρίου, την άμεση ενεργοποίηση της διαδικασίας αξιοποίησης όλης της περιοχής και των ιαματικών λουτρών, καθώς και έξι εκατομμύρια ευρώ ως διαφυγόντα έσοδα του Δήμου απ’ τη μη αξιοποίηση.

Στην εκδίκαση της υπόθεσης στις 2 Μαρτίου 2012, παρέστη και ο κ. Βουνάτσος, και ο δημοτικός σύμβουλος και μέλος τότε (σήμερα πρόεδρος) της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου Δήμων Ιαματικών Πηγών Ελλάδας, Παναγιώτης Ζαφειρίου, αλλά και ο επιστημονικός συνεργάτης του Συνδέσμου Ζήσης Αγγελίδης, αλλά τελικά κατέθεσε μόνο ο κ. Καμενής, επειδή κλήθηκε μόνο ένας μάρτυρας από κάθε πλευρά. Το Ταμείο εκπροσώπησε υπάλληλός του πολιτικός μηχανικός και δεν παρέστη κανένα μέλος απ’ τη διοίκησή του.

Η δικαστική απόφαση για το διατηρητέο μνημείο
Και αποκατάσταση, και αποζημίωση

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης στη δίκη για το «Σάρλιτζα» συγκροτήθηκε απ’ τους δικαστές Δημοσθένη Στίγγα, πρόεδρο Πρωτοδικών, Παναγιώτα Χριστοφίλη, πρωτοδίκη-εισηγήτρια, και Αγγελική Πολυμένη, πρωτοδίκη. Ενάγων ήταν ο Δήμος Λέσβου ως καθολικός διάδοχος του Δήμου Θερμής και εναγόμενο το ΕΤΑΑ, που απορρόφησε το ΤΣΑΥ.

Η απόφαση που εκδόθηκε προχθές και υπογράφεται απ’ την κ. Πολυμένη (έχουν στο μεταξύ μετατεθεί ο κ. Στίγγας και η κ. Χριστοφίλη), όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της, λαμβάνει υπόψη το Σύνταγμα και ειδικότερα το άρθρο 24, παράγραφοι 1 και 6, που καθιερώνει «την προστασία του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος ως υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός», αλλά και το άρθρο 18, παράγραφο 1, που ορίζει ότι «ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την ιδιοκτησία και διάθεση μεταξύ άλλων και των αρχαιολογικών χώρων και θησαυρών», όπως και το άρθρο 5, παράγραφο 1, που καθιερώνει «το δικαίωμα του καθενός στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του».

Στο ίδιο σκεπτικό γίνονται εκτενείς αναφορές στο Νόμο 3028/2002 για την πολιτιστική κληρονομιά και ακολούθως εκτείνεται σε 28 σελίδες η επιχειρηματολογία των δικαστών, που για όλους αυτούς του λόγους «υποχρεώνει τον εναγόμενο να άρει την προσβολή, λαμβάνοντας άμεσα όλα τα απαιτούμενα μέτρα αποκατάστασης, συντήρησης και διατήρησης του φέροντος οργανισμού του ένδικου μνημείου, τα οποία έχουν κηρυχθεί διατηρητέα και συγκεκριμένα υποχρεώνει αυτό να προβεί: α. Σε άμεσες εργασίες στήριξης των ετοιμόρροπων τμημάτων των κτισμάτων συμπεριλαμβανομένης και της στέγης του κυρίου κτίσματος του ξενοδοχείου, ώστε να αποφευχθεί η πτώση και η πλήρης κατάρρευση αυτών, β. Σε εργασίες ανακατασκευής της στέγης των κτισμάτων, γ. Σε εργασίες εξωτερικών και εσωτερικών επισκευών των κτισμάτων, σοβάδες, κουφώματα, δ. Σε εργασίες αποκατάστασης και αναπαλαίωσης και συντήρησης του διατηρητέου μνημείου».

Με την ίδια απόφασή του, το δικαστήριο απειλεί εναντίον του εναγομένου χρηματική ποινή 2.000 ευρώ ως μέσον εκτέλεσης κάθε παράβασης της προηγούμενης διάταξης, υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα Δήμο το ποσό των 100.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και έως την εξόφληση του ποσού, και τέλος καταδικάζει τον εναγόμενο στα δικαστικά έξοδα τα οποία ορίζει στις 2.000 ευρώ.

Δικαστικά η λύση
«Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης, με την υπ’ αριθμ. 99/2013 απόφασή του που δημοσιεύθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2013, επέλυσε δικαστικά υπέρ των απόψεων του Δήμου Λέσβου την επί δεκαετίες αντιδικία που υπήρχε σχετικά με το πρώην ξενοδοχείο “Σάρλιτζα”, στη Θερμή», δήλωσε ο Δημήτρης Βουνάτσος, τονίζοντας: «Θεωρώ υποχρέωσή μου να συγχαρώ τον πρώην Δήμο Θερμής και ειδικότερα το δήμαρχο κ. Δημήτρη Καμενή και το Δημοτικό Συμβούλιο Θερμής, οι οποίοι εκίνησαν τη σχετική αγωγή εναντίον του ΤΣΑΥ, και τις δικηγόρους του Δήμου Λέσβου, κ.κ. Θεοδώρα Κιοσέογλου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, νομική σύμβουλο του Συνδέσμου Δήμων Ιαματικών Πηγών, και Αγγελική Σαντή του Δικηγορικού Συλλόγου Μυτιλήνης, για την επιτυχή υπεράσπιση των συμφερόντων του Δήμου μας.»

Το επόμενο διάστημα θα γίνει γνωστό αν θα γίνει έφεση απ’ την πλευρά τού ΕΤΑΑ ή θα αδιαφορήσει ακόμη και για τη δικαστική απόφαση που του επιβάλλει τη διάσωση του «Σάρλιτζα».