Ο Ν. Καζαντζάκης στο πεζογράφημα «Αναφορά στον Γκρέκο» το 1961 επισημαίνει «τη νέα παιδαγωγική μέθοδο» κατά την οποία τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τις εμπειρίες και τις αισθήσεις τους, φτιάχνοντας ομάδες και αφομοιώνοντας καλύτερα τις νέες γνώσεις.

Η νέα παιδαγωγική μέθοδος αφορούσε τις σχέσεις των μαθητών με τους δασκάλους τους αλλά και των μαθητών μεταξύ τους. Ο δάσκαλος έπρεπε να στέκεται με αγάπη και κατανόηση απέναντι στην ευαισθησία των παιδιών, ακόμη και στα παιχνίδια ή τις αταξίες τους, και ν’ αναπτύσσει πιο ουσιαστικές σχέσεις και επικοινωνία με τους μαθητές του. Οι μαθητές μέσα στις ομάδες θα μπορούσαν να αναπτύξουν σχέσεις αλληλοβοήθειας, αλληλοϋποστήριξης, αλληλεξάρτησης για να πετύχουν τους στόχους της ομάδας. (ψυχολογικό μέρος της νέας μεθόδου). Από τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Α΄ Γυμνασίου).

Το παραπάνω κείμενο είναι από το σχολικό βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου και έχει απασχολήσει δεκάδες σχολικές ώρες, έχουν γίνει άπειρες αναλύσεις, έχουν γράψει τα παιδιά διαγωνίσματα επί διαγωνισμάτων. Στόχος (από το βιβλίο του Καθηγητή) του συγκεκριμένου μαθήματος είναι να κατανοηθούν οι Παιδαγωγικές μέθοδοι και η συμβολή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και στη διάπλαση της προσωπικότητας των μαθητών. Αναρωτιέμαι, μήπως το μάθημα αυτό πρέπει να διδαχθεί στους υπεύθυνους του εκπαιδευτικού μας συστήματος; Σας διαβεβαιώνω ότι 2018 το μάθημα συνεχίζεται να γίνεται καθ’ έδρας, με τον εκπαιδευτικό σε ρόλο αυθεντίας, (σπανιότατες οι εξαιρέσεις), μαθητές να παρακολουθούν νωχελικά και ν’ αξιολογούνται με το πλέον απαρχαιωμένο σύστημα σε όλο τον κόσμο, που τους οδηγεί σε ανταγωνιστικές σχέσεις, εξαιτίας της βαθμοθηρίας.

Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών συνεχίζεται στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε που στην αρχική σελίδα αναφέρει ότι είναι: «...ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα παιδαγωγικής, θεωρητικής και πρακτικής, κατάρτισης ενσωματώνοντας τη θεωρία στην πράξη... μέσω και βιωματικών εμπειριών, εντός ενός σύγχρονου μαθησιακού μαθητοκεντρικού περιβάλλοντος». Όσοι έχουμε ολοκληρώσει το πρόγραμμα αυτό, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε τους άλλους ότι το παραπάνω το διδαχθήκαμε και αυτό καθ’ έδρας.

Εν κατακλείδι από τα πανάρχαια χρόνια το Εκπαιδευτικό Σύστημα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη Βιωματική μέθοδο, γιατί την θεωρεί την πιο φιλική προς τη γνώση και την ψυχική κατάσταση του εκπαιδευόμενου όμως, γιατί δεν εφαρμόζεται η μέθοδος της ουσιαστικής κοινωνικοποίησης του ατόμου; Είναι μάταιο κάθε φορά που υπάρχει θέμα σχολικού εκφοβισμού να αναρωτιόμαστε «τις φταίει», «τι να κάνουμε;», μια και ξέρουμε όλοι μας ότι όπου δεν υπάρχει ομάδα δεν υπάρχει συνοχή και συναίσθημα επικοινωνίας. Ας γίνουν φωτεινό παράδειγμα εκπαιδευτικής τακτικής οι διαδικασίες που ακολουθούν κάποιοι εκπαιδευτικοί σε Ερευνητικές Εργασίες - Project που είναι προαιρετικές για τους μαθητές και γίνονται κυρίως εκτός σχολικού ωραρίου με βασικές αρχές τη Διερευνητική Προσέγγιση στη Μάθηση και την Ομαδική Συνεργασία των Μαθητών. (<http://ebooks.edu.gr/new/tautotita.php?course=DSGL-A107>). Η ερώτηση τελικά για τον σχολικό εκφοβισμό είναι, πρόληψη ή θεραπεία;