Ποιος τόλμησε να ισχυριστεί ότι οι Νεοέλληνες δεν μπορούν να αριστεύσουν;
Όχι μόνο οι επιδόσεις μας στις αθλοπαιδιές, έχουν καλυτερέψει κατακόρυφα, αλλά πήραμε και το χρυσό μετάλλιο της διαφθοράς στην Ευρώπη (δε συμπεριλαμβάνω τις άμοιρες χώρες, που ακόμα δεν έχουν ορθοποδήσει μετά από τη δοκιμασία του σταλινικού ψευτοσοσιαλισμού).
Ο νεοδημοκράτης τέως υπουργός Γ. Βουλγαράκης είπε: «Ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό.» Μήπως αυτή η παρόλα εξηγεί το ότι είμαστε πρωταθλητές στη διαφθορά; Η απάντηση θα είναι καταφατική αν αποδείξουμε ότι υπάρχει ελεεινή πολυνομία και κακονομία στη δημόσια διοίκηση. Θα αναφέρω μια περίπτωση, όπου υπάρχουν δύο νόμοι στους οποίους το «νόμιμον» του ενός, είναι το «παράνομο» του άλλου. Ακολουθεί λοιπόν, αν ο κ. Βουλγαράκης μίλησε σωστά, ότι δύο πράξεις αντίθετες είναι και οι δύο ηθικές! Είναι ολοφάνερο ότι με τέτοιους νόμους και τέτοια ηθική, η Ελλάδα δε δυσκολεύτηκε και πολύ να γίνει πρωταθλήτρια στη διαφθορά!
Τόπος: Τμήμα Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Αιγαίου, Μυτιλήνη.
Χρόνος: 1986 - 1995, όταν εργάστηκα ως καθηγητής (επί συμβάσει) στο προαναφερόμενο Τμήμα.
Ο νόμος με τον οποίο προσλήφθηκα και τον οποίο διάβασα με προσοχή πριν δώσω καταφατική απάντηση στην πρόσκληση του κ. Κώστα Σοφούλη, προέδρου της διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Αιγαίου, να βοηθήσω στην ίδρυση του πρώτου πανεπιστημιακού τμήματος Περιβαλλοντολογίας στην Ελλάδα, έλεγε το εξής πολύ σημαντικό για μένα: Ο συμβασιούχος πανεπιστημιακός δάσκαλος «έχει τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα της βαθμίδας με την οποία έχει εξομοιωθεί μισθολογικά».
Δε με εξέπληξε καθόλου αυτή η περιγραφή των καθηκόντων μου, γιατί η ίδια πρακτική ίσχυε και για τους συμβασιούχους πανεπιστημιακούς δασκάλους στην Αυστραλία, όπου δίδαξα ως μόνιμος για 24 χρόνια.
Από την πρώτη στιγμή εξομοιώθηκα μισθολογικά με την πρώτη βαθμίδα, δηλαδή αυτήν του καθηγητή. Τα καθήκοντα ενός καθηγητή είναι πασίγνωστα. Διδασκαλία, έρευνα και διοίκηση. Στο εξωτερικό, από ό,τι ξέρω, όλοι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν παρόμοια καθήκοντα.
Η έρευνα γίνεται από ομάδες μεταπτυχιακών, αλλά και τελειόφοιτων προπτυχιακών φοιτητών, κάτω από την επίβλεψη του πανεπιστημιακού δασκάλου.
Από την πρώτη στιγμή ανέλαβα την επίβλεψη δύο υποψηφίων για διδακτορικό, του Φ.Κ. και της Φ.Ν.. Η έρευνα είχε να κάνει με τις αρνητικές επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης πάνω σε πέτρινα μνημεία. Η υπόθεση εργασίας που διερευνήσαμε, αποδείχτηκε εξαιρετικά καρποφόρα. Καταλήξαμε, ιδιαίτερα με το Φ.Κ., σε δεκάδες άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια. Αργότερα επέβλεψα πολλές πτυχιακές εργασίες πάνω σε πρωτότυπα θέματα εφαρμοσμένης έρευνας.
Στο διάστημα της δεκαετίας που εργάστηκα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, δεν υπήρξε η παραμικρή νύξη ότι έκανα κάτι παράνομο ή αντικανονικό. Το μόνο που θυμάμαι, ήταν το Φ.Κ. να μου λέει ότι ένας συνάδελφός μου, ζήτησε (;) ή απαίτησε (;) να μπει το όνομά του σε ένα από τα υπό δημοσίευση άρθρα μας. Ρώτησα το Φ.Κ. εάν ο συνάδελφος είχε συμβάλει επιστημονικά και όταν μου είπε «όχι», απέκλεισα να μπει το όνομά του στο άρθρο.
Το αντίθετο αποδείχνεται από την «έκθεση της εισηγητικής επιτροπής» για την ανανέωση της σύμβασής μου υπογραμμένη από τους τρεις ομοβάθμιους συναδέλφους, μόνιμους καθηγητές που ήταν στο τμήμα τότε: «[...] Σ’ ότι αφορά την έρευνα του Τμήματος, ο κ. Συκιώτης επίσης έχει υψηλή συμμετοχή με διεθνή ερευνητικά προγράμματα και χρηματοδότηση. Τ’ αποτελέσματα των ερευνών του, είναι αξιόλογα και τούτο φαίνεται καθαρά από τις δημοσιεύσεις τους σε έγκυρα διεθνή συνέδρια. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να αναφερθεί και το γεγονός ότι στις δημοσιεύσεις συμμετέχουν και οι μαθητές του, οι οποίοι σε σύντομο χρονικό διάστημα εμφανίζονται με σοβαρή επιστημονική συμμετοχή. [...]»
Εδώ βλέπουμε μόνο επαίνους για την ερευνητική μου δραστηριότητα, ούτε την παραμικρή νύξη ότι η επίβλεψη διδακτορικών είναι αντικανονική.
Η δική μου άποψη επί του θέματος, πάει πιο πέρα. Εγώ θα έλεγα ότι εάν δεν επέβλεπα διδακτορικά, τότε θα παρανομούσα, εφ’ όσον η επίβλεψη διδακτορικών είναι μέσα στις υποχρεώσεις ενός καθηγητή!
Για όλους αυτούς τους λόγους, έμεινα άναυδος από αυτά που ειπώθηκαν, όταν τις προάλλες μάς έκανε το τραπέζι σε εστιατόριο της Αθήνας, ο Φ.Κ.. Παρούσα ήταν και η Ε.Γ., διοικητικό στέλεχος του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Αμφότεροι με βεβαίωσαν ότι ο νόμος δεν επιτρέπει στους συμβασιούχους καθηγητές να επιβλέψουν διδακτορικά. Τότε άκουσα για πρώτη φορά για τριμελείς επιτροπές, για επιβλέποντες φαντάσματα και άλλα φαιδρά!
Για πρώτη φορά άκουσα και το όνομα του επιβλέποντος συναδέλφου και διερωτώμαι, στο βιογραφικό του γράφει ότι επέβλεψε το διδακτορικό του Φ.Κ.; Αν όντως το γράφει, δεν ντρέπεται; Δεν είναι συμπεριφορά λαμόγιου αυτή; Το ξέρει ότι ο υποψήφιος διδάκτορας που επέβλεπε, άριστος φοιτητής, ζήτησε από μένα να του γράψω στα αγγλικά, τα άρθρα που εν τέλει δημοσιεύτηκαν;
Ρωτάω τους πρώην συναδέλφους: παρανομούσα όταν επέβλεπα διδακτορικά ή θα παρανομούσα αν δεν τα επέβλεπα; Γιατί δεν αποφάνθηκαν για το θέμα αυτό στο διάστημα της δεκαετίας που εργάστηκα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου;
Ρωτάω και το νεοδημοκράτη τέως υπουργό: Ήμουν ηθικός ή ανήθικος στο διάστημα αυτό, κ. Βουλγαράκη;
«Έλα τώρα, πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση!», θα πουν τα λαμόγια. Δε με πείθουν. Δεν υπάρχουν νόμοι στην Ελλάδα χωρίς «παραθυράκια». Παραθυράκια για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα κάποιων. Γι’ αυτό πήραμε και το χρυσό μετάλλιο για τη διαφθορά. Ένα είναι βέβαιο. Η πατρίδα μας θα παραμείνει ψωροκώσταινα, όσο τα λαμόγια έχουν το πάνω χέρι.