Σε επιστολή «συντοπίτη του» (σ.σ. τα στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας) απαντά ο συνεργάτης του «Ε» Βασίλης Ψαριανός. Η επιστολή του κ. Ψαριανού έχει ως εξής:

Κύριε Διευθυντά,
Επιτρέψτε μου μια σύντομη απάντηση στην επιστολή του «συντοπίτη μου» που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα σας στις 4-4-2009 με τον τίτλο «Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό...».
Θα ήταν πραγματικά πολύ θλιβερή ομολογία… «λειψανδρίας», εάν ο «συντοπίτης μου» μου πρότεινε σοβαρά και όχι ειρωνευόμενος να έλθω εγώ από τα ξένα για να… σώσω τον τόπο μου ως άλλος «Τσουκαλάς», δήμαρχος της Ανάβρας Μαγνησίας. Συγχρόνως όμως θα ήταν και ιδιαιτέρως τιμητικό για το πρόσωπό μου να επιλέγομαι για ένα τέτοιο αξίωμα από έναν ιδεολογικό μου αντίπαλο, ο οποίος, όπως δηλώνει ευθαρσώς, είναι κατηγορηματικά αντίθετος με όσα γράφω.
Θέλω, λοιπόν, κατά πρώτον να τον καθησυχάσω ότι οι φιλοδοξίες μου αρχίζουν και σταματούν στην αρθρογραφία μου στις εφημερίδες.
Υποπτεύομαι όμως ότι πίσω από την ειρωνική του πρόταση υποκρύπτεται - εκτός από το όνομά του - και η αδυναμία ή απροθυμία του να συζητήσει τη δική μου «αλήθεια» σε αντιπαράθεση με τη δική του, γι’ αυτό καταφεύγει στο γνωστό, από τους καφενέδες του χωριού «επιχείρημα»: «έλα συ που είσαι “έξυπνος” να τα κάνεις, αντί να μας πουλάς ωραίες ιδέες από μακριά».
Η αντίδραση του «συντοπίτη μου» μου θύμισε μια ιστορία, που μου διηγιόταν ένας ομογενής από τριτοκοσμική χώρα, για να μου εξηγήσει γιατί παραμένει υπανάπτυκτη.
«Τους βλέπεις (τους ντόπιους) να τους τρώνε οι μύγες το πρόσωπο κι αυτοί δεν κουνάν το χέρι τους να τις διώξουν. Κάποτε ήταν ένας φουκαράς ξαπλωμένος στον ήλιο και κοιμόταν ροχαλίζοντας, ενώ οι μύγες μπαινόβγαιναν στο ανοιχτό του στόμα. Τον σκούντησα να ξυπνήσει. “Σε τρώνε οι μύγες”, του είπα. Μου απάντησε θυμωμένος “και σένα τι σε κόφτει; Εάν νοιάζεσαι τόσο πολύ να μη με τρώνε οι μύγες, κάτσε εδώ δίπλα μου και διώχνε τις όσο θα κοιμάμαι.”»!
Εγώ λοιπόν, αγαπητέ «συντοπίτη», επέλεξα άλλο «στάδιο δόξης» - λαμπρό ή θαμπό, αν θέλεις το συζητάμε. Φιλοδοξία μου είναι να είμαι καλός γραφιάς.
Αυτό που έκανα μια ζωή ως δάσκαλος, αυτό συνεχίζω να κάνω και ως αρθρογράφος στις εφημερίδες. Γιατί πιστεύω πως όποιος γνωρίζει μερικά γράμματα παραπάνω δεν πρέπει να τα κρατά για τον εαυτό του. «Όπου πάμε κι όπου σταθούμε, κάθε λόγος, κάθε μας πράξη ένα και μόνο σκοπό πρέπει να ‘χει, να φωτίσει», έλεγε ο Ν. Καζαντζάκης.
Σημασία λοιπόν έχει το εάν συμφωνείς ή διαφωνείς μ’ αυτά που λέει ο… Καζαντζάκης και όχι γιατί ο Καζαντζάκης δεν πήγε να γίνει… δήμαρχος στο χωριό του.

Με εκτίμηση
Βασ. Ψαριανός