Τσιγγάνα, κάτσε δίπλα μου και ρίξε τα χαρτιά σου... Δε λέω, και το μελαψό έχει τη γοητεία του και η τσιγγάνα καρδιά παραπέμπει σε πολλά υποσχόμενα φανταστικά ταξίδια χωρίς επιστροφή. Όμως, η γείωση που δεχόμαστε από τους Τσιγγάνους είναι πέρα από κάθε φαντασία και λογική. Μας χορεύουν στο ταψί!
Σ’ αυτή την πόλη που έχουμε υποχρέωση να πληρώνουμε φόρους, και που απαιτείται να είμαστε καθ’ όλα νομοταγείς πολίτες, μη διανοηθούμε να θεωρήσουμε ότι έχουμε και δικαιώματα. Δεν είναι δεδομένο ότι μπορούμε να απολαύσουμε το μπάνιο του φτωχού στη θάλασσα, να δροσιστούμε στο δάσος, να ξεκουραστούμε στο πάρκο… Τα καλύτερα σημεία της παραλιακής στη Νεάπολη, στο άγαλμα Ελευθερίας, στα Τσαμάκια, όλες οι κεντρικές ακτές, έχουν καταληφθεί από τους Τσιγγάνους.
Μη διανοηθούμε ότι έχουμε τύχη να κάνουμε το μπάνιο μας, διότι, όπου κι αν πάμε θα βρούμε όχι μόνο το γύφτο, αλλά, και όλοι τη γενιά του. Η περιγραφή μου θα είναι συγκεκριμένη, σύντομη και παραστατική για του λόγου το αληθές:
- Στα Τσαμάκια πίσω από το άγαλμα Ηρώων είναι η λυόμενη τροχοφόρα σουίτα του γύφτου με όλο το σόι χύμα - λίμα στα πέριξ. Πραμάτεια προς πώληση, μωρά και παιχνίδια, σαγιονάρα και παντόφλα με κατσαρόλες και φαγητά σε πρώτο πλάνο.
- Στο άγαλμα της Ελευθερίας ο Τσιγγάνος έχει μόλις τελειώσει την πλύση του στο ντους των λουομένων και είναι στο άπλωμα. Παραδίπλα τα σύγχρονα τσαντίρια του στημένα σε έκδοση πλαστικής σκηνής.
- Στη Νεάπολη έχει ανοίξει το πλαστικό τραπέζι. Έχουν μπει τριγύρω οι πλαστικές καρέκλες και η μεταλλική ψησταριά με τα κοψίδια. Η τσίκνα είναι στο φουλ.
- Στο πάρκο η Τσιγγάνα έχει τα κέφια της και κατά που τελειώνει τη μοίρα και την πρόβλεψη της μαύρης τύχης μας, πιάνει το χορό και το τραγούδι διαπασών.
- Στην καινούργια βόρεια παράκαμψη της Μυτιλήνης που εξυπηρετεί την αποσυμφόρηση του κυκλοφοριακού, η συμφόρηση μας έρχεται απ’ αλλού. Άνθρωποι και σκουπίδια, παράγκες και φωτιές, παιχνίδια, ποδήλατα και παιδιά στη μέση του δρόμου, αποτελούν εστία κινδύνου για πυρκαγιά και αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Παρά το γεγονός ότι τους έχει παραχωρηθεί συγκεκριμένη περιοχή, δρούνε τελείως ανεξέλεγκτα. Όταν οι Τσιγγάνοι επιβάλλουν τον τρόπο της ζωής τους και δεν μπορεί κανείς να τους κάνει κουμάντο, απλά χορεύουμε στο ρυθμό τους. Γι’ αυτό, όταν δείτε κάποια πάνω στο ανοιχτό DATSUN που να μου μοιάζει, δε θα είναι σωσίας μου. Δε θα ισχύει αυτό που λένε συνήθως στις ταινίες και στα σήριαλ, πως, δηλαδή, κάθε ομοιότητα είναι συμπωματική. Εγώ, η ίδια, θα είμαι! Θα την έχω κάνει μαζί τους. Έτσι κι αλλιώς, τα όρια του πραγματικού και του φανταστικού που ζούμε στην καθημερινότητάς μας κυμαίνονται στο μηδέν.

vkrit@ypai.gr