Με παλμό και μεγάλη συμμετοχή πολιτών, κυρίως φοιτητών και μαθητών, αλλά και καθηγητών και άλλων συνδικαλιστών, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο κέντρο της Μυτιλήνης η διαδήλωση για τα δύο χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές, περίπου 1.000 άτομα συμμετείχαν στην πορεία, που ξεκίνησε γύρω στις 6:30 το απόγευμα από τα Κεντρικά Λύκεια. Φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητές, κόσμος του αντιεξουσιαστικού χώρου, το Συντονιστικό των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, μέλη τής ΕΛΜΕ, αλλά και των οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διέσχισαν την οδό Καβέτσου φωνάζοντας συνθήματα στη μνήμη του Αλέξη, σχετικά με τις επικείμενες αλλαγές στην εκπαίδευση, αλλά κυρίως κατά της Αστυνομίας.
Τα τελευταία ειδικά, αλλά και ο παλμός των διαδηλωτών, εντείνονταν όσο το σώμα της πορείας πλησίαζε στα «Υφαντήρια», στο νέο κτήριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης, όπου τους συμμετέχοντες «υποδέχθηκαν» ομάδες των ΜΑΤ, παρατεταγμένες σε τέσσερα διαφορετικά σημεία.
Μετά από ολιγόλεπτη παραμονή μπροστά από το κτήριο της Αστυνομίας, οι διαδηλωτές συνέχισαν την πορεία τους κατευθυνόμενοι προς το κέντρο, όπου και έφτασαν περνώντας από τα παλιά γραφεία της «Ολυμπιακής» και την Ελευθερίου Βενιζέλου.
Κατά το πέρασμα της πορείας από την προκυμαία, γράφτηκαν συνθήματα κι έγιναν ζημιές σε ΑΤΜ της Τράπεζας Κύπρου, καθώς και της Εμπορικής και Εθνικής Τράπεζας, ενώ διαδηλωτές έσπασαν την τζαμαρία της τελευταίας. Η πορεία έληξε στην πλατεία Σαπφούς, χωρίς να γίνουν άλλα ιδιαίτερα επεισόδια.


Το σώμα της πορείας διασχίζει την οδό Καβέτσου (αριστερά). Φοιτητές μπροστά από τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, που ήταν παρατεταγμένες στο κτήριο της Αστυνομίας (δεξιά)

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις διαδηλώσεις
Με αφορμή την «κατάσταση πολιορκίας», που όπως αναφέρει χαρακτηριστικά δημιουργούσε η έντονη αστυνομική παρουσία που συνόδεψε τις προχθεσινές εκδηλώσεις που έγιναν πανελλαδικά, αλλά και στις «δολοφονικές», όπως λέει, επιθέσεις στη διαδήλωση της Αθήνας, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναφέρει σε σχετική της προχθεσινή ανακοίνωση: «Όσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απομονώνεται από το λαό, τόσο θα επιστρατεύει την πιο ωμή βία και καταστολή, για να καθυποτάξει τους εργαζομένους […]. Το αίτημα της ανατροπής της κυβέρνησης των τραπεζιτών, του κεφαλαίου και της αστυνομικής τρομοκρατίας έρχεται ακόμα πιο επιτακτικά στο προσκήνιο.»