Πατρίς Ιέρ
Μαθαίνω να παίζω, μαθαίνω να ζω
Μετάφραση: Ελισάβετ Παστρικού
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αθήνα 2009, σελ. 168

Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι όλοι έχουμε μέσα μας ένα κομμάτι παιδικότητας, πολλοί όμως απορρίπτουν ό,τι θα μπορούσε να ανακαλέσει μέσα τους τα παιδικά χρόνια ή την εφηβεία. Όμως τους σπόρους της παιδικής ηλικίας θα έπρεπε να τους καλλιεργούμε συνεχώς. Αν σταματήσουμε να αντλούμε ευχαρίστηση από το παιχνίδι, κινδυνεύουμε να αποκοπούμε από τις νέες γενιές. Η συμμετοχή των παιδιών στο μεταλλασσόμενο σύμπαν θα εξαρτηθεί από την ικανότητά τους να παίζουν με διαφορετικές αναπαραστάσεις, γλώσσες, κουλτούρες, με άλλους τρόπους αντίληψης της ζωής. Η έκδοση, το κύριο μέρος της οποίας έχει τη μορφή ερωταποκρίσεων, συνοδεύεται από κείμενα των Μισέλ Μανσόν, Σουζάν Λαλμάν και Μαρί Λε Φουρν, που αναδεικνύουν αντίστοιχα την ιστορική, εθνολογική και ψυχολογική διάσταση του παιχνιδιού. Ο συγγραφέας είναι νοσοκομειακός ψυχίατρος, επικεφαλής της ψυχιατρικής υπηρεσίας για το παιδί και τον έφηβο του Δημόσιου Ιδρύματος Υγείας Εράσμ στο Αντονί της Γαλλίας.