Η διατροφή αποτελεί και αυτή αντικείμενο εκσυγχρονισμού. Κατ’ αρχήν η γνώση και η κωδικοποίηση των τροφών μπορεί πλέον να αντικαταστήσει φυσικές βιταμίνες με χημικά σκευάσματα.
Η διατροφή αποτελεί και αυτή αντικείμενο εκσυγχρονισμού.
Κατ’ αρχήν η γνώση και η κωδικοποίηση των τροφών μπορεί πλέον να αντικαταστήσει φυσικές βιταμίνες με χημικά σκευάσματα. Το σπανάκι του Ποπάυ και τα φρέσκα λαχανικά μπορούν να αντικατασταθούν με διαιτητικά συμπληρώματα βιταμινών. Φαντασθείτε πόσο ευτυχής θα ήταν ο Χρ. Κολόμβος αν για κάθε ναύτη είχε ένα μπουκαλάκι βιταμίνης C. Το σκορβούτο θα έπαυε να είναι απειλή και ένα ναυτικό ταξίδι θα κρατούσε σαφώς περισσότερο. Τα διαστημικά ταξίδια χαράζουν τους τρόπους διατροφής.
Η οπτική και γευστική ευχαρίστηση στο άνοιγμα της όρεξης μπορεί να γίνει με σύγχρονες χρωστικές και έκδοχα.
Προσοχή όμως. Ο ρόλος της διαφήμισης των εδεσμάτων, η κερδοσκοπία και η άγνοια μπορούν να οδηγήσουν σε διατροφικούς κινδύνους. Η όρεξη των παιδιών κεντρίζεται από την τηλεόραση για τροφές άχρηστες και επιζήμιες. Η φυσική συμπεριφορά του πεινασμένου ζώου, π.χ. της κατσίκας να φάει το χαρτί από τα παστά που πετούσαν οι αγρότες για να πάρει αλάτι, υπάρχει και στον άνθρωπο. Το ένστικτο οδηγεί σε αυτό που χρειάζεται ο οργανισμός. Όταν π.χ. οι έγκυες γυναίκες χρειάζονται ασβέστιο, ξύνουν κάποτε και τρώνε τον ασβέστη του τοίχου. Όμως ο πολιτισμός εξασθενεί το ένστικτο και ο άνθρωπος, ιδίως το παιδί, καταναλώνει με τα μάτια της τηλεόρασης. Η φανταχτερή εικόνα της διαφήμισης οδηγεί το παιδί να τρώει συνεχώς ένα είδος διαφημιζόμενου προϊόντος. Τα γαριδάκια και άλλα ανάλογα το αποδεικνύουν. Συχνά η ψυχολογική υπερβολή στο παιδί το οδηγεί σε υπερκατανάλωση για κάποιες μέρες μιας τροφής (π.χ. μερικά ανάλογα με τη μόδα). Αψηφήστε το, θα βαρεθεί σύντομα.
Κρίση νεύρων, φωνές και ιδιορρυθμίες συχνά, μάλιστα, και επίμονη, ανεξήγητη αποστροφή σε κάποιο φαγητό οδηγούν σε υπερβολές. Το παιδί θέλει να ψαχουλεύσει το γευστικό του χώρο από έμφυτη περιέργεια. Επιτρέψτε το. Κανένας δεν εξελίσσεται χωρίς πειραματισμό.
Συχνά η αποστροφή αποτελεί εξαρτημένο αντανακλαστικό. Το παιδί απεχθάνεται κάτι γιατί το έχει συνδέσει με μια δυσάρεστη εμπειρία. Άμα ο Κωστάκης π.χ. είδε μια κότα να τρώει αηδιαστικά πράγματα - π.χ. σκουλήκια κ.τ.λ. - μπορεί να αρνηθεί το κρέας του κοτόπουλου χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει. Ένας καβγάς στο τραπέζι μπορεί να οδηγήσει σε αποστροφή του φαγητού της ημέρας εκείνης.
Άλλοτε διάφορες αλλεργίες, όπως στο αυγό, δημιουργούν φυσική αποστροφή ακόμα και στην ελάχιστη μυρωδιά αυγουλίλας που έχουν τα πιάτα.
Το σλόγκαν, λοιπόν, είναι: Εμπιστευτείτε τα διατροφικά ένστικτα του παιδιού. Επιτρέψτε του να ανιχνεύσει τον κόσμο των γεύσεων. Η ψυχολογική ανεξαρτησία περνά μέσα από την καθοδηγημένη με αγάπη συνεννόηση και συμμετοχή στον κόσμο της μαγειρικής, που δυστυχώς έπαψε να είναι πολιτισμός και τέχνη, που μηχανικοποιείται και έγινε καταφυγή στο fast food.