Δυο ευοίωνα σημάδια από το νησί μας μ’ έκαναν να ελπίζω ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τον ιδεολογικό... «αυτισμό» που μας κρατάει αραγμένους στη μοιρολατρία και δεμένους στην υπανάπτυξη, να εγκαταλείψουμε τους μικρονοϊκούς κομματικούς φανατισμούς και τα αναχρονιστικά και οπισθοδρομικά «αριστεριλίκια»· ότι μπορούμε να συνενώσουμε τις ανθρώπινες δυνάμεις που διαθέτουμε εντός και εκτός του νησιού μας, εντός και εκτός των εξουσιών που αναδείχτηκαν κατά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές και να χαράξουμε με γνώση, με φαντασία και τόλμη την αναπτυξιακή πολιτική που περιμένει χρόνια ο τόπος μας. Και για την επιτυχία αυτής της πολιτικής, για τη διεκδίκηση των αναγκαίων πόρων, τη σωστή κατανομή τους, την υπεύθυνη και αποτελεσματική διαχείρισή τους, για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του νησιού μας, των φυσικών και πολιτισμικών πλεονεκτημάτων του, να στοιχηθούμε όλοι, αριστεροί, δεξιοί, και κεντρώοι, όλοι οι Λέσβιοι που αγαπούν τον τόπο τους και προτάσσουν το συμφέρον του, έναντι προσωπικών μικροσυμφερόντων και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Το πρώτο από αυτά τα σημάδια ήταν η συνάντηση των δύο πρωταγωνιστών στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου.
Εάν οι πληροφορίες που μας δίνει το σχετικό ρεπορτάζ του «Εμπρός» της 24ης-11-2010 είναι ακριβείς, η συνάντηση των δύο αντρών, του Νάσου Γιακαλή και του Παύλου Βογιατζή, έγινε σε «φιλικό κλίμα» και οι δυο Λέσβιοι αυτοδιοικητικοί συζήτησαν, ως Λέσβιοι που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και τίποτα δεν τους χωρίζει στην κοινή αγάπη τους και στο ενδιαφέρον για τον τόπο τους, για όλα τα εκκρεμή ζητήματα που αφορούν το νησί μας, για τα έργα που τρέχουν, γι’ αυτά που έχουν προγραμματιστεί, γι’ αυτά που πρέπει να ενταχθούν ή να επανενταχθούν στο ΕΣΠΑ (όπως είναι το Πανεπιστημιακό Κέντρο της Βρίσας, που τόσο βιαστικά και επιπόλαια - ιδία βουλήσει ή καθ’ υπαγόρευσιν - απένταξε η διορισμένη και απερχόμενη περιφερειάρχης).
Και θεωρούμε ευτύχημα ότι στο ανώτερο όργανο χάραξης και εφαρμογής της αναπτυξιακής πολιτικής για το Β. Αιγαίο και ειδικά για το νησί μας συναντώνται δυο λαοφιλείς πολιτικοί, με μακρά αυτοδιοικητική εμπειρία, δοκιμασμένου ήθους και αποδεδειγμένου «λεσβιακού πατριωτισμού», οι οποίοι ως επικεφαλής των δύο σημαντικότερων παρατάξεων στο Περιφερειακό Συμβούλιο μπορούν να εγγυηθούν και την πολιτισμένη αντιπαράθεση των απόψεών τους και την αναγκαία σύνθεσή τους, μπορούν να καθιερώσουν ένα διάλογο, όπου ο καθένας θα προσέρχεται για να συνεισφέρει στη διαμόρφωση της καλύτερης πρότασης και όχι να αναδείξει νικήτρια τη δική του «αλήθεια».
Ίσως, λοιπόν, μπορέσουμε να μεταφέρουμε στο ευγενές πεδίο του συναγωνισμού, της συνεργασίας και της συλλογικής προσπάθειας όλη την «επαναστατικότητα» και την προοδευτικότητα, που μας διακρίνει ως Λεσβίους, αντί να κονταροχτυπιόμαστε διεκδικώντας μια απομονωμένη και εκ των προτέρων καταδικασμένη να αποτύχει εξουσία, σ’ ένα νησί που εγκαταλείπεται από τους νέους ανθρώπους του, όπου στα γηρασμένα και σε λίγο ερημωμένα χωριά του θα κατοικούν μόνο ξένοι μετανάστες.
Η μόνη ελπίδα για ν’ αντιστραφεί η φορά των πραγμάτων είναι να καταθέσουμε όλοι τη συνεισφορά μας, ο καθένας από το δικό του πόστο, από τον πλούτο του μυαλού και της καρδιάς του, για την έξοδο του νησιού μας από την υπανάπτυξη, για να αποτινάξουμε από πάνω μας τη μιζέρια της... φιλοσοφίας του καφενέ, του «τίποτα δεν πρόκειται να γίνει», του «όλοι το ίδιο είναι» και «όλοι την πάρτη τους κοιτάνε».
Το δεύτερο ευοίωνο σημάδι είναι η παρέμβαση στα δημόσια πράγματα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Νίκου Ζούρου.
Επιτέλους βρέθηκε ένας Λέσβιος να μιλήσει - έστω κατόπιν εορτής - για τη σημασία της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη», μετά από τόσα αναθέματα, τόση κατασυκοφάντηση και διαστρέβλωση του πνεύματος και των προθέσεών του, μετά από τόση βλακώδη προπαγάνδα ότι «θα σηκώνεται ο δημότης του Σιγρίου να μεταβαίνει στη Μυτιλήνη, στην έδρα του Δήμου, για την έκδοση ενός πιστοποιητικού» ή ότι «θα ξεκινά το απορριμματοφόρο του Δήμου από τη Μυτιλήνη να πάει στο... Μεσότοπο να μαζέψει τα σκουπίδια». Ο Νίκος Ζούρος μίλησε για τα αυτονόητα: «Εξυπηρετεί την αποτελεσματικότερη διαχείριση των απορριμμάτων, τη διαχείριση των υδρευτικών πόρων και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ο ενιαίος Δήμος ή το σημερινό καθεστώς που αδυνατεί να λειτουργήσει τον κεντρικό ΧΥΤΑ;»
Και «δεν εξυπηρετεί την αποτελεσματικότερη υλοποίηση των έργων υποδομής η δημιουργία μιας εύρωστης και αποτελεσματικής ενιαίας τεχνικής υπηρεσίας, που θα αναλάβει τη μελέτη και επίβλεψη κατασκευής του συνόλου των έργων υποδομής»;
Και, επιτέλους, κάποιος από την πνευματική ηγεσία της Λέσβου βγαίνει μπροστά κι αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για «να οργανώσουμε έναν ουσιαστικό διάλογο για τα προβλήματα του τόπου μας [...] για την ανάπτυξη της Λέσβου και την κοινωνική συνοχή». Και ευελπιστεί ο καθηγητής Ν. Ζούρος ότι θα «συναντηθούμε ενεργοί πολίτες και συλλογικότητες, που εκφράζουν μια προοδευτική και οικολογική οπτική για το νησί μας...».
Το ελπίζουμε κι εμείς, και το ευχόμαστε.
Για να μη μείνουμε, όμως, στις ευχές (ή στις κατάρες για την «κακή» Ε.Ε., την... «άκαρδη» Τρόικα, το μισητό ιμπεριαλισμό κ.λπ.), ας πιάσουμε χωρίς χασομέρια τη δουλειά, άρχοντες και αρχόμενοι, με όλη τη δύναμη των χεριών και του μυαλού μας, με όση δύναμη μας δίνει η αγάπη για τον τόπο μας. Κι όσοι έχουν να προτείνουν κάτι σημαντικό για την πρόοδο του τόπου μας, ας το κάνουν. Η «επανάσταση», εάν θα ξεκινήσει, θα ξεκινήσει από τους σκεπτόμενους ανθρώπους και εάν θα πετύχει, θα πετύχει στο βαθμό που θα καταφέρει να πείσει και τους άλλους να χρησιμοποιούν το μυαλό που τους χάρισε η φύση.