Ο Μόλυβος, ψαρευτικά και για τους «καλαμάδες», αποτελεί το αντίπαλο δέος του λιμανιού στο Σίγρι. Το λιμάνι του Μολύβου είναι πολύ μικρότερο και ποτέ δε «βαστάει» συναγρίδια ή φαγκριά όπως το λιμάνι του Σιγρίου, εκεί όμως, κάτω από την υπέροχη θέα του Κάστρου, βρίσκει κανείς το σαργό και το μελανούρι, τα γοφάρια και τους παντελήδες σε μεγάλες ποσότητες, στον καιρό τους βέβαια. Με μεγάλη αγωνία κατηφορίζουμε και κοιτάμε μέσα στο σκοτάδι, απέναντι, το λιμανάκι με το μικρό κόκκινο φάρο, μήπως και ήδη είναι κάποιοι εκεί και έχουν πιάσει τον τόπο. Συνήθως το λιμανάκι του Μολύβου είναι γεμάτο ψαράδες και αυτό είναι το μεγαλύτερό του μειονέκτημα. Υπάρχουν μερικοί που ξεκινούν από το μεσημέρι για να βρουν την αγαπημένη τους θέση, εκεί όπου θα τους βρει η νύχτα και τα καλά τσιμπήματα. Πολλές φορές έχουν βγει σαργοί πάνω από κιλό, μελανούρια της μερίδας, θρεμμένα και καλαμάρια μεγάλα. Βούλγαροι, Έλληνες και Αλβανοί βρίσκουν όλοι τους μερικές ώρες ανάπαυσης της ψυχής και ξεκούρασης του μυαλού, εκεί στα βράχια ή στο στρογγύλεμα της μύτης του λιμανιού. Όλοι, λοιπόν, έχουμε χρέος να προστατεύουμε τον τόπο που τόσα μας χαρίζει και τόσα λίγα μας ζητάει.
Πρώτον, καλοί και κακοί φίλοι ψαράδες, φεύγοντας φροντίστε πως δεν έχετε αφήσει πίσω σας σκουπίδια. Για αυτόν το λόγο, και για να εξυπηρετούνται όλοι, έχουν τοποθετηθεί κάδοι σε διάφορα σημεία του μόλου, λίγα βήματα από εκεί που ψαρεύουμε, οπότε δικαιολογία δεν υπάρχει για τα «ξεχασμένα» κουτάκια της μπύρας και για τις απαίσιες πλαστικές σακούλες, το πιο ρυπογόνο πράγμα που μπορείτε να αφήσετε πίσω. Προσοχή στις σακούλες. Δεν αρκεί να τις σφηνώσετε σε κάποια εσοχή με την ελπίδα ότι δε θα πέσουν στη θάλασσα. Με τον καιρό θα βρεθούν στο νερό· ο αέρας, το κύμα εκεί θα τις ρίξουν. Όλοι μας έχουμε δει δελφίνια και χελώνες στο Μόλυβο να περνάνε ανοιχτά, να έρχονται ακόμα και μέσα στο λιμάνι και να μας «τσεκάρουν». Τα ζώα αυτά, όπως και όλος ο βυθός, πεθαίνει από τις πλαστικές σακούλες.
Δεύτερον, καθαρίστε τον τόπο από τα περισσευούμενα δολώματα. Μην τα αφήνετε πίσω να ξεραίνονται στον αυριανό ήλιο και να βρομίζουν. Με μια κίνηση του χεριού πετάξτε τα στη θάλασσα να μην πάνε και χαμένα. Όλο και κάποιο ζούδι θα βρεθεί να τα «τιμήσει». Κελύφη από προσφύρες, τσόφλια από γαρίδες, κομμάτια καλαμάρι και απομεινάρια ζύμης, μέσα στη θάλασσα και όχι πάνω στο λιμάνι! Αν έχετε και κανένα μπουγέλο, μια δόση νερό πριν φύγετε δείχνει αρχοντιά και αγάπη και εκτίμηση προς τον τόπο και προς τους ψαράδες που θα έρθουν.
Τρίτον: όχι στις ιχθυοτροφές, όχι στα χημικά ενισχυτικά γεύσης, όχι στα χημικά δολώματα και μαλάγρες. Ο σωστός και μερακλής ψαράς δεν καταδέχεται να μολύνει τη θάλασσα για να φανεί πως έκανε ψαριά. Και όλα τα χημικά, ανεξαρτήτως ποσότητας, είναι μόλυνση. Δεν υπάρχει καμμιά μαγκιά να βγάλεις μεγάλο ψάρι με τέτοια δολώματα. Είναι ντροπή. Γαριδούλες, σκουλήκια, ζύμη, παραδοσιακά και όπως πρέπει, με σεβασμό.
Τέταρτον και προς του επαγγελματίες ψαράδες: σεβαστείτε το Μόλυβο εσείς οι «επαγγελματίες» της οκάς. Τα δίχτυα σας και τα παραγάδια λίγο έξω από το λιμάνι είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ. Είναι αντιδεοντολογικά, καταστροφικά, απάνθρωπα και το ξαναλέμε, παράνομα. Το λιμεναρχείο έχει υποχρέωση να κάνει μια κουβεντούλα με όσους δε σέβονται τη φύση, το νόμο και το συνάνθρωπό τους προκειμένου να κάνουν μια μικρή «αρπαχτή». Κουβεντούλα, απαγόρευση και όχι τα στραβά μάτια! Το λιμάνι του Μολύβου είναι ένας μικρός παράδεισος για τους απανταχού ψαράδες. Ας τον προστατέψουμε, όλοι μαζί, σαν ένας.