Τα νέα για την προσφυγή μας στον Ερυθρό Σταυρό, όχι, λάθος, στο μηχανισμό στήριξης, τα έμαθα στο αυτοκίνητό μου και στο δρόμο από τα Γιάννινα προς Πάργα. Ήμουν μόνος και ένιωσα ακούγοντας τον G. A. P. να μου μιλάει από την άλλη άκρη της χώρας, απελπιστικά μόνος και αβοήθητος!!!
Το μυαλό μου έφτασε ακαριαία και ασυναίσθητα στην οικογένειά μου και αμέσως μετά… άδειασα! «Έχασα» αρκετά χιλιόμετρα ώσπου να επανέλθω στην πραγματικότητα. Αν εκείνη τη στιγμή, αφηρημένος και κενός όπως ήμουν, «έβγαινα» από το δρόμο και σκοτωνόμουν, υπεύθυνος θα ήταν ο Παπανδρέου, αλλά κανείς δε θα το γνώριζε! Παράπλευρες απώλειες!!!
Άλλο πράγμα το «ενδεχόμενο», όσο κοντά και αν είναι, και άλλο το γεγονός. Ούτε στην περίπτωση των Ιμίων, ούτε με το «σισμίκ» ένιωσα παρόμοιο συναίσθημα! Και ας ήταν η «κλάση» μου μέσα και στις δυο καταστάσεις! Βλέπετε, παρέμειναν «ενδεχόμενα»!!
Μόλις συνήλθα από το σοκ και το μυαλό μου άρχιζε να «στροφάρει» πάλι και αφού σιγουρεύτηκα πως δεν είχα σπασμένα κόκκαλα ή αιμορραγία από τα «χτυπήματα» του Παπανδρέου, θυμήθηκα ένα περιστατικό που έζησα 17 χρόνια πριν, στο στρατό!
Είχαμε «αγγαρεία» να σκίσουμε και να στοιβάξουμε τα ξύλα για τη σόμπα, μπροστά από έναν τεράστιο σε μήκος πέτρινο τοίχο. Όλοι ξέρετε την μέθοδο με την οποία «διεκπεραιώνονται» οι «δουλειές» στο στρατό. Όπως να ‘ναι, όπου να ‘ναι!!! Κάποια στιγμή, ένα ξύλο που έφυγε από το χέρι μου, βρήκε μια μικρή πέτρα… στον αρμό!! Για τα επόμενα δευτερόλεπτα παρακολουθούσαμε αποσβολωμένοι την κατάρρευση ενός πραγματικά μεγάλου μέρους του οικοδομήματος, ο Θεός να το κάνει!!! Ήταν βέβαια αστείο ως γεγονός, αλλά δε γελάσαμε γιατί ήταν συνάμα, απίστευτο!! Μια τόση δα πετρούλα ξεκόλλησε και γκρεμίστηκε το σύμπαν!! Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν η τιμωρία μου με «στέρηση εξόδου», γιατί σύμφωνα με τη στρατιωτική λογική… «ΕΠΡΕΠΕ να το είχα προβλέψει»!!!
Η πολιτική λογική τι λέει για την κατάντια μας;
Ο Παπανδρέου μπήκε μπροστά και ζήτησε να αναλάβει το πηδάλιο. Το καράβι πήγαινε ολοταχώς προς τα βράχια. Έστριψε το τιμόνι, μας γλύτωσε από τη συντριβή, αλλά μας κόλλησε σε ξέρα!! Και βρεθήκαμε μέσα σε λίγο καιρό χωρίς ασύρματο, χωρίς εφόδια, στη μέση του πουθενά. Και έχουμε δίπλα μας τέσσερις νεκρούς από την πρόσκρουση.
Όχι, κύριοι, λυπάμαι πολύ αλλά… ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ.
Δεν καταφέρατε να περάσετε το καράβι, με χαμηλά τις μηχανές, ανάμεσα από βράχια, ξέρες και υφάλους. Δεν καταφέρατε να πιάσετε λιμάνι, για να αποκαταστήσετε τις ζημιές και ένας Θεός ξέρει εάν και πότε θα γίνει «γερό σκαρί», ώστε να ταξιδέψει και πάλι με φουλαρισμένες τις μηχανές του…
Ίσως στο βάθος του χρόνου να αποδειχθεί αν είχαμε να κάνουμε όντως με δίλημμα ή αν υπήρχε «τρίτος δρόμος».
Τώρα είμαστε στο χορό και θα χορέψουμε, παρακολουθώντας τους σοσιαλιστές να προσπαθούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο που μας έφερε η δεξιά πολιτική, ασκώντας… δεξιά πολιτική!!!
Και θα μεγαλώσουμε ακόμα μια συντηρητική γενιά, γεμάτη από «κατοχικά σύνδρομα», εσωστρέφεια και φόβο…
Ήδη έχουμε τέσσερα θύματα, τον Επαμεινώνδα, την Αγγελική, την Παρασκευή και μια αγέννητη ψυχούλα. Ενόχους, αυτούς που έριξαν τις «μολότωφ» και ένα τραίνο ηθικούς αυτουργούς. Και είναι μόνο η αρχή. Το χαλί έχει στρωθεί…
Αυτό που στο σημερινό στρατό δείχνει ανόητο, στην πραγματική ζωή φαντάζει αμείλικτο.
Έπρεπε να τα έχετε προβλέψει...

Αλέξης Β. Τζιμογιάννης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.