Στη Φουκουσίμα υπάρχει διαρροή νερού μολυσμένου με ραδιενέργεια από το δεύτερο αντιδραστήρα, οι συγκρούσεις στη Λιβύη και οι «ειρηνευτικές» παρεμβάσεις της Δύσης συνεχίζονται, τη Δευτέρα ήρθε η τρόικα, οι ειδήσεις μιλάνε για νέα μείωση στους μισθούς…
Οι εξελίξεις τρέχουν.
Κι όμως υπάρχουν σε όλη τη χώρα χιλιάδες παιδιά που δεν ενδιαφέρονται για τίποτα από όλα αυτά. Ή μάλλον όχι, συγχωρέστε με. Ενδιαφέρονται για αυτά, γιατί αποτελούν πιθανά θέματα για το μάθημα της Έκφρασης-Έκθεσης.
Ο λόγος για τα παιδιά των Πανελληνίων! Περίεργα παιδιά, πριν από τρία χρόνια ανήκα και εγώ σε αυτά. Σε ένα μήνα θα αποτελέσουν και αυτά τίτλο στις ειδήσεις, καθώς θα έχει έρθει η περίοδος των εξετάσεων.
Γι’ αυτά τα παιδιά θέλω να σας πω σήμερα. Είναι λίγο παιδιά, λίγο πειραματόζωα. Έχουν εφαρμοστεί πάνω τους πολλές μεταρρυθμίσεις και άλλες τόσες θα εφαρμοστούν και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έχουν κάνει τον καφέ καλύτερό τους φίλο, λύνουν μέχρι αργά εξισώσεις και όρια, μαθαίνουν απ’ έξω το προσφυγικό ζήτημα και προσέχουν να μην ξεχάσουν καμμιά λέξη. Μαθαίνουν λατινικά, βιολογία και προγραμματισμό, τρέχουν να βγάλουν την ύλη. Στο σχολείο πήγαιναν υποχρεωτικά μέχρι πριν ένα μήνα. Τώρα πια κάνουν χρήση των απουσιών τους και διαβάζουν για τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Και όσο και αν μπορούν πλέον να ασχοληθούν αποκλειστικά με το διάβασμα, τους λείπουν οι ώρες του σχολείου, γιατί ήταν ώρες πιο ξέγνοιαστες και αποτελούσαν στιγμές που περνούσαν με τους φίλους τους. Αγχώνονται μετρώντας αντίστροφα τις μέρες, ψάχνουν τμήματα που τους ενδιαφέρουν στα βιβλία του Κάτσικα και ανυπομονούν να μπουν στο πανεπιστήμιο. Δε νομίζω ότι μπορεί να τα καταλάβει κάποιος. Κάποια είναι πιο άνετα, κάποια ξεσπάνε σε κλάματα, κάποια είναι πιο υπομονετικά.

Είναι δύσκολη χρονιά για αυτά τα παιδιά, αυτό είναι αλήθεια…
Θα μπορούσαν βέβαια να ήταν διαφορετικές οι συνθήκες, ο τρόπος εξέτασης, το είδος και το μέγεθος της εξεταστέας ύλης. Θα μπορούσε η Τρίτη Λυκείου, αλλά πλέον και το λύκειο ολόκληρο να μην αποτελεί προετοιμασία για τις πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά να προσφέρει ουσιαστική γνώση στους μαθητές. Μέχρι τότε, όμως, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος. Και πολλά παιδιά σαν αυτά ,που ξενυχτάνε κάθε βράδυ πάνω από βοηθήματα.
Κι όμως, το πιο σημαντικό σημείο δεν είναι αυτές οι δύο εβδομάδες των εξετάσεων. Μεγαλύτερη σημασία έχει η επιλογή που θα κάνει το κάθε παιδί μετά. Επιλογή στηριγμένη στα δικά του «θέλω» και μόνο. Ξέρω ότι οι εποχές είναι δύσκολες και ότι η πλειοψηφία προτιμά να εξασφαλίσει την άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να βρεθείς εγκλωβισμένος σε μία σχολή που δε σου κινεί το ενδιαφέρον. Και ακόμα χειρότερα να βρεθείς αργότερα εγκλωβισμένος για μία ζωή σε ένα επάγγελμα που δεν αγαπάς.
Χρειάζεται πίστη σε αυτό που αγαπάς και επιμονή. Και πολλή δύναμη…
Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία!